3. прачытай сказы. у якім парадку трэба іх размясціць, каб атрымаўся тэкст.я часта хаджу з дзядулем у лес.па дарозе мы заходзім улеснічоўку.мой дзядуля працуе лесніком.ен добра ведае кожную лясную палянку.мы заўсёды знаходзім шмат грыбоў.​

Сапраўдным сябрам можна лічыць кожнага , хто блізкі табе па душы. гэта можа быць хлопчык , дзяўчынка ці ж сабака . бо нездарма кажуць - сабака - лепшы сябар чалавека ! сабакам не трэба многае , варта аддаць ім сваё сэрца , сваю шчырую любоў і яны адкажуць табе тым жа. я думаю , сабака - сапраўдны сябар. калі табе сумна , яна можа прыйсці да цябе , легчы на калені і табе стане цёпла на душы і , думаю , вельмі прыемна : ) з сабакам не засумуеш ! з ёй можна гуляць , бегаць па вуліцах , вучыць новым , гэта ж так выдатна! ; ) мне здаецца , лепш завесці сабе сабачку . бо так прыемна , калі ў цябе дома жыве маленькае і добрае шчасце : )

У творах Быкава няма ні цудоўных

танкавых сутычак, ні вырашальных аперацый. "Мяне цікавіць, - пісаў ён, - у першую чаргу, не сама вайна, нават не яе побыт і тэхналогія бою, жадаючы ўсё гэта для мастацтва таксама галоўна, але, галоўным чынам, дабранароўны свет чалавека, здольнасці яго духу".

Прынцып арганізацыі аповесці "Жураўліны крык" абумоўлены мэтай-прааналізаваць МАТЫВы паводзін людзей, гераізму і баязлівасці, ваганні паміж доўгам і жахам. У аповесці, якая складаецца з галоў-навел, прысвечаных кожнаму з персанажаў, раскрываецца супярэчлівасць, складанасць унутранага жыцця Пшанічнага, Глечыка, Фішэра. Прасторава часовыя межы аповесці "размыкаюцца" адступленнямі ў мінулае герояў, у даваеннае жыццё. Ва ўспамінах расчыняецца "гісторыя" нораву, яго фармаванне...

"Ім, - піша Быкаў, - хацелася толькі аднаго - дажыць да канца вайны. Толькі б перамагчы фашызм, дачакацца перамогі, убачыць хоць бы адзін мірны дзень без агню і крыві, і больш, здаецца, нічога б не трэба было. Яны згодны былі б на ўсякую працу, на самае сарамлівае месца ў жыцці, ім усюды быў бы ХОЧНЫ ПАКОМ пасля таго пекла, які ЯНЫ перажылі на фронце".

Пад ціскам абставін не ўсе людзі здольныя вытрымаць абстаноўку, але гэтыя людзі ўнутрана гатовы да здрады і баязлівасці. Такі і Іван Пшанічны ў "Франтавой старонцы", Задарожны ў "Трэцяй ракеце", Рыбак у "Сотнікава". Такія людзі свядома здзяйсняюць здраду, але ў той жа час не пазбаўлены жалю.