Ці трэба кніга ў век тэлебачання і камп'ютера?

кніга патрэбна ў век тэлебачання і камп*ютара, бо кніга гэта крыніца ведаў. чытаючы кнігу мы можам вандраваць па свеце. ні адна школа не справіцца без іх. нам патрэбны падручнікі і другія кнігі. кніга развівае памяць, чытаючы яе мы запамінаем шмат слоў з вельмі складаным напісаннем. 

  што б мы рабілі без кніг!    

Сафрон дзядзюля таксама новы чалавечы тып, народжаны паслякастрычніцкай рэчаіснасцю. аднак яго пісьменнік малюе сатырычнымі фарбамі, раскрываючы подласць, помслівасць, нікчэмнасць яго натуры. вось адна з характарыстык персанажа: « быў вялікім актывістам. хоць работа ў яго дома і стаяла, але затое ён быў практыкам у тым, каб лезці ў цэнтр «вялікіх» спраў. ён пакрысе лез у кааперацыю, у малочную арцель, а пасля і ў у гэтай справе сафрон дзядзюля быў сапраўдны талент, можна сказаць, глыбокі і тонкі. дзядзюля задаволіўся тым, што пакінуў за сабой агульнапрызнаную годнасць то «душы ўсіх спраў», то «цэнтра ўсіх спраў» у сельсавецкім маштабе. вядома, з такога чалавека кпілі ў кожнай хаце, але за вочы. у вочы ж ніхто не хацеў з ім скончылася тым, што словы «душа» і «цэнтр» з'ядналіся разам і пачалі зваць дзядзюлю «цэнтральнай душой».

Лёгкая, птушыны, вострая, якая смяецца, ветлівая да дзёрзкасьці, пырхае, як матылёк, гаворка француза, цяжкая,туманная, ўдумваемся сама ў сябе, разлічаная гаворка немца, ясная, сціснутая, пазбягае ўсякай нявызначанасці, прама якая ідзе да справы, практычная гаворка брытанца,пявучая, зіготкая, якая грае фарбамі, вобразная гаворка італьянца, бясконца меладычная, волнуемая унутраным уздымаюцца яе пачуццём і зрэдку разрывалася гучнымі воплескамі гаворка славяніна - лепш за ўсіх магчымых характарыстык, лепш самой гісторыі, у якой часам народ мала прымае ўдзелу, знаёмяць нас з характарамі народаў, якія стварылі гэтыя мовы. вось чаму лепшае і нават адзіна дакладнае сродак пракрасціся ў характар ​​народа - засвоіць яго мова, і чым глыбей ўвайшлі мы ў мову народа, тым глыбей ўвайшлі ў яго !