Сачыненне- па тэме "каму і за што я хачу сказаць дзякуй" з аповесці "жураўліны крык"

1. ўзяў, дрыжучы, я пяро і баюся пад гэтым цяжарам ці мо палегчы, няўдольнасьць засьветчыўшы гэтым, ці можа дзёрскасьцяй страх патаптаць і скарыцца волі вялікага мужа, каму забавязаны ўсім я. 2. ўсё ж запытацца хачу я, і болей нічога, як, чытачу мой, даць рады зь пяром неслухмяным?   3. целам сваім маналітным ён гэткі вялізны, што, калі з ранай сьмяротнай падзе на калены й сканае, трох паляўнічых маглі б сесьці на йлбе між рагамі.  4.  вось ён які, наш бізон, што ў нас зубрам завецца!   5.  з выгляду зубар ня праўдзіць свае апісаньні,  што прыпісаць усю моц намагаліся пысе.6.  людзі ў роднай зямлі запэўняюць, што ў сьвеце слава аб ім не прайшла, што нідзе ён ня знаны.  7.  не захапляўся ніколі ні скураю я, ні рагамі,  як разьбіралі на ловах у пушчы 8.  калі паданьні даўнейшыя праўдзяць дакладна, вока згубіў у сутычцы ён, быў аднавокі.  9.  княжы наказ, што бароніць і маці, і нашчадзь,  множыць тым самым багацьце ды скарбы краіны.

я не поняла , но могу дать немного пищи для размышлений.

часта адбываецца такое (думаю, нам ўсім знаемая сітуацыя), што калі ты ў крыўдзе ці ў бядзе, людзі знаходзяць праўду і карысць у кпінах. я згодна з тым, что нельга заюываць пра гумар, трэба памятаць пра добрыя бакі нейкіх выпадкаў, бо рогат – тое, чаго вельмі часта не хапае. тое, што можа разрадзіць абставіны. гумар – вельмі карыснае майстэрства, і яно сапраўды можа спасці. але смех над іншымі людзьмі можа аднойчы згуляць з табой злы жарт.