Нужен текст на языке "пралеска" .

плакалі пралескі, дзеці — гэта раса на кволых пялёстках! — пяяў жаўранак і кружыўся над іміфарбаваныя небам, узгадаваныя сонейкам, яны на чорнай зямлі не хацелі перажыць нават ад маладзіка да ветаха вясенняга плакалі ды плакалі месцамі па лагчынах лядок стаяў, месцамі траўкі зазелянеліновыя нарогі панёс на плячах араты ад каваля; дзяцюк ахвотна быкоў накарміў. палала зарніца над бярэзнікам. у вёсцы з закураных каміноў круціўся ўверх, быццам кудзеля, белы дым — гаспадыні сняданне рыхтавалі. выйшла дзяўчына першы раз босая ў чыстае поле; убачыла, як пралескі слёзы льюць, ды сама заплакала: — ой, мяне за нямілага замуж ! — ой, пагубіла я леты маладыя абхапіла рукамі бярозку маладую ды абамлеларазам з а вакол плакалі пралескі, дзеці прытуліся ка мнепрытуліся ка мне, дзяўчынка каханая! — бо сонейка заходзіць, бо цені гусцеюць і каля млына над возерам устае, быццам белая воўна, пахучы а мо і праўда, што ў розных там замчышчах крыштальных ваююць паміж сабой рыцары дня з рыцарамі ночы? а мо і праўда, што на пурпурных хмарках ручайкамі льецца чырвоная кроў? а мо і праўда, што ў цёмным хмызе русалкі з доўгімі валасамі пяюць цяпер песні захаду? нешта казачнае бачу я ў багатых колерах нешта таемнае варожыць мне вячэрняя сэрца маё ператлумачыць сабе ўсе гэтыя дзіўныя малюнкі.цені кладуцца над вёскай, цені гусцеюць на канюшыне за пусткай, і неяк робіцца сумна- цямней і вялізней становяцца вочы твае, і душа мая тоне ў глыбокім моры іх ззяння.у гэты самы час тку я са смутку свайго карону для шаўковых валасоў тваі здаецца, ляцім з табою дзесьці далека-далека за рэчкай, за заскрыпелі варотамі касцы, зачырванелася вогнішча на

 

  мой самы родны чалавек - гэта мама. яна за усёды са мной. я дзялюся з ёй сва им горам и радасцю. мама за усёды перажывае за мяне, дае парады. мы з ёй шмат часу праводз им разам. я люблю сваю маму и вельм и , каб яна жыла вечна. славам и нельга перадаць тую любо у да мамы, але усе мы ба имся парушыць яе. усе людз и клапоцяцца, любяць, паважаюць сва их мам. для мяне мама усё! яна увесь свет! без яе, я не уя уляю сваё жыццё. мама! ты самы родны мне чалавек!   жирным шрифтом у нескладовая или и .

Рамантызм – надзвычай важны этап у развіцці культуры, гэта сапраўдная рэвалюцыя ў мастацтве, не толькі ў літаратуры. рамантыкі падпарадкавалі сабе тэатр, жывапіс, музыку, філасофію, многія гуманітарныя навукі. а ў літаратуры тэмп развіцця надзвычай паскорыўся, новыя плыні і напрамкі ўзнікалі і развіваліся нават за месяцы. як ні ў адну іншую эпоху, літаратура рамантызму звязана з філасофіяй. рамантыкі сцвярджалі веру ў панаванне духоўнага пачатку ў жыцці, падпарадкаванне матэрыі духу. адным з выдатных пісьменнікаў-рамантыкаў быў ян баршчэўскі. вяршыняй творчасці пісьменніка стала кніга "шляхціц завальня, або беларусь у фантастычных апавяданнях". яна складаецца з чатырнаццаці апавяданняў міфалагічна-фальклорнага зместу, сюжэты якіх аповеды падарожнікаў у доме шляхціца завальні падчас доўгіх зімовых вечароў. усе апавяданні глыбока павучальныя і ў той жа час займальныя. найбольш цікавае апавяданне "плачка". гэта адно з самых незвычайных апавяданняў кнігі. у гэтай гісторыі апісваецца незвычайная прыгожая кабета, якая з'яўляецца ў пакінутых , у пустых касцёлах і на руінах. на яе вачах заўсёды блішчэлі слёзы, з-за таго людзі называлі яе плачкай. вобраз плачкі сымвалізуе, што ў чалавека на першым месце павінны быць не матэрыальныя, а духоўныя каштоўнасці. яна плача, бо іх, каштоўнасці, не бачаць, не разумеюць, ганяюцца за ўяўным, несапраўдным. вобраз плачкі арыгінальны і не сустракаецца ў іншых славянскіх літаратурах. кніга "шляхціц завальня" ўздымае перш за ўсё маральна-этычныя праблемы. але паўстаюць яны ў цікавых міфалагічных вобразах.