Приспособление у водорослей к обитанию в водной среде? ?

водоросли целым рядом приспособлений к обитанию в водной среде, самыми важными из которых являются:

1) возможность водорослей получать питательные вещества из воды, впитывая их всей поверхностью тела;

2) наличие в клетках водорослей крупных сократительных вакуолей, которым они способны выводить большой объем излишней жидкости.

3) наличие в их клеточной стенке целлюлозы, которая существенно задерживает процесс проникновения в их клетки воды из окружающей среды, а также наличие на их поверхности слизи, которая служит для тех же целей.

4) наличие у водорослей специальных органов, которым они могут крепиться к какому-либо субстрату.

5) наличие у водорослей в структуре пластид и хлорофилла, что делает их автотрофами.

6) водоросли в случае возникновения у них потребности к расширению собственного ареала обитания могут отцепится от привычного места обитания и понестись вслед за потоками воды, а описанному выше автотрофному механизму питания они могут без труда пережить подобное путешествие.

7) водоросли достаточно крупными клетками, которым они могут без труда удерживаться на поверхности воды. это необходимо в те периоды времени, когда они не могут получить достаточного количества питательных веществ ведя придонный образ жизни. в это время они могут существовать осуществлению фотосинтеза.

8) водоросли могут выдерживать гигантское давление водной массы специфическому строения собственного цитоскелета, в который входит коллаген 1 типа, обеспечивающих их клеткам существенный уровень пластичности, мягкости и .

1) В растительных клетках практически всегда есть пластиды, а в животных данные органеллы отсутствуют.
2) Растительные клетки по типу питания относятся к автотрофам, а животные - к гетеротрофам.
3) В растительной клетке за энергетический обмен отвечают пластиды и митохондрии, а в животной - только митохондрии.
4) В растительной клетке имеется клеточная стенка, состоящая из целлюлозы.
5) В растительных клетках более массивные по своим размерам вакуоли.
6) В растительных клетках клеточный центр присутствует в строении только у представителей низших растений, а у животных клеток - клеточный центр присутствует у всех.
7) Основное запасающее вещество растительных клеток - это крахмал, в то время, как основное запасающее вещество животных клеток - это гликоген.

Объяснение:

Өңдеу

Өсімдіктің қоректенуі – өсімдіктердің қоршаған ортадан бейорганикалық қосылыстарды қабылдап, бойына сіңіруі және олардың өсімдік бөліктерінің қалыптасуы мен жаңаруына, функцияларының энергиямен қамтамасыз етілуіне қолданылатын органик. заттарға айналуы. Фотосинтез және өсімдіктің минералдық қоректенуі ашылған соң өсімдіктердің екі негізгі: ауамен және топырақ арқылы қоректену көзі анықталды. Топырақ арқылы өсімдіктің қаректенуі минералдық қосылыстар мен топырақтағы органик. заттар арқылы жүзеге асады. Дегенмен өсімдіктің қаректенуі үшін көміртек (С), оттек (О), сутек (Н), азот (N), фосфор (P), күкірт (S), калий (K), кальций (Ca), магний (Mg), темір (Fe), т.б. қажет. Қоректік заттарды өсімдік көмірқышқыл газ (СО2) түрінде ауадан, су (Н2О) және минералдық тұздар иондары түрінде топырақтан алады; азотты тамыры арқылы сіңіргенде, оларды нитратты немесе аммоний тұздары түрінде қабылдайды. Ал ауадағы молекулярлы азоттың еркін қозғалыстағы түрін өсімдіктер жеңіл қабылдайды немесе азотжинаушы микроорганизмдердің көмегі арқылы сіңіреді. Ал қалған элементтер ион алмасу процесінде катиондар түрінде тамыр клеткалары арқылы сіңіріледі. Ол үшін топырақта ауа алмасып, тамыр оттекпен белсенді демалуы қажет. Жоғарыда аталған макроэлементтермен қатар өсімдіктің қаректенуіне микроэлементтер: мыс (Cu), бор (B), марганец (Mn), мырыш (Zn), молибден (Mo), кобальт (Co), т.б. қажет. Өсімдік ағзаларына енген қоректік элементтер зат алмасу процесіне қосылады. Олар кейде өсімдік клеткаларында клетканың физ.-хим. қасиеттерімен анықталатын иондар түрінде де кездеседі. Көптеген өсімдіктердің қоректенуі микроорганизмдердің тіршілігімен тығыз байланысты. Кейбір өсімдіктер гетеротрофты (дайын органик. заттармен қоректенеді) тіршілікке бейім келеді. Ал паразитті және жартылай паразитті өсімдіктер толық гетеротрофты қоректенуге көшеді (қ. Гетеротрофты ағзалар). Өлі органик. қалдықтармен қоректенуді сапрофиттік, ал мұндай өсімдіктерді сапрофиттер деп атайды. Өсімдіктің көпшілігі көмірқышқыл газын сіңіріп, оны органик. қосылыстарға айналдырады. Қоректенудің бұл түрін автотрофты деп атайды. Мұндай қоректену барлық жоғ. сатыдағы өсімдіктерге, балдырларға және кейбір бактерияларға тән. Гетеротрофты өсімдіктер өлі органик. қалдықтарды алғашқы минералдық заттарға дейін ыдыратады. Өсімдік шаруашылығында Өсімдіктің қаректенуін реттеп отыру органик. және минералды тыңайтқыштарды қолдануға негізделген. Ол үшін топырақтың құнарлылығы, дақылдың физиологиялық ерекшеліктері мен элементтерді шығаруы, қолайлы су режимі, т.б. есепке алынады. Өсімдіктің қаректенуі арқасында органдардың өсуі, артық заттың қорға жиналуы, ақырында жемісі мен тұқымының жетілуіне қажетті қорек және энергия түзіледі. Өсімдіктің қаректенуі дұрыс жүруі үшін тұзды топырақтарды мелиорациялау, топырақты өңдеу және арам шөппен күрес, т.б. агротех. шаралар қолданылады. Өсімдіктің қаректенуіне байланысты табиғатта заттардың үлкен биогеохимия айналымы жүреді.