Общие и различные черты вольвокс и хламидомонада

Хламидомонада  - это одноклеточный организм, тело покрыто прочной оболочкой из целлюлозы, на переднем конце расположены 2 жгутика одинаковой длины, в цитоплазме имеется хлорофилл, они всегда плывут в сторону источника света с жгутиков, размножаются бесполым путем делением клетки, также размножаются и половым путем. вольвокс образуют колонии, клеточные оболочки покрыты кожистым плотным слоем всей колонии прочность, строение клеток сходно с , движение вольвокса осуществляется совместному движению жгутиков, размножение происходит в вегетативных клетках размножения, размножение происходит с деления клеток и половым путем (этим они схожи с (хломдоманадоми), фотосинтэзируют.

Культурные растения (агрокультуры) — растения, выращиваемые человеком для получения пищевых продуктов, кормов в сельском хозяйстве, лекарств, промышленного и иного сырья и других целей.

иг­ра­ют важ­ную роль в уг­ле­вод­ном и бел­ко­вом пи­та­нии че­ло­ве­ка во всех при­род­ных ре­гио­нах Зем­ли. Сре­ди них: хлеб­ные зла­ки (пше­ни­ца, рис, ку­ку­ру­за, сор­го, яч­мень, рожь и др.) и зла­ко­вые кру­пя­ные куль­ту­ры (гре­чи­ха, про­со, чу­ми­за, ви­ды ов­са, ама­рант, кви­ноа и др.), зер­но­вые бо­бо­вые К. р. (соя, го­рох, фа­соль, че­че­ви­ца и др.), крах­ма­ло­нос­ные клуб­не­плод­ные (кар­то­фель, ба­тат, ви­ды ям­са, ма­ни­ок и др.), пло­до­вые (хлеб­ные де­ре­вья, ба­нан), а так­же стеб­ле­вые куль­ту­ры (ви­ды са­го­вых пальм и др.). Гл. ис­точ­ни­ком по­лу­че­ния чис­то­го кри­стал­лич. са­ха­ра счи­та­ют­ся са­хар­ные тро­ст­ник и свёк­ла, ряд са­хар­ных пальм. В раз­ных кли­ма­тич. поя­сах су­ши воз­де­лы­ва­ют разл. пло­до­вые куль­ту­ры. В уме­рен­ных ши­ро­тах – это яб­ло­ня, гру­ша, сли­ва, виш­ня, че­реш­ня, алы­ча и др.; в ре­гио­нах с бо­лее тё­п­лым кли­ма­том – аб­ри­кос, пер­сик, гра­нат, хур­ма, ай­ва, ин­жир, шел­ко­ви­ца и др.; во влаж­ных суб­тро­пи­ках и тро­пиках – цит­ру­со­вые (ли­мон, ман­да­рин и др.), ак­ти­ни­дия ки­тай­ская (ки­ви), ли­чи, фей­хоа и др.; в арид­ных об­лас­тях – фи­ни­ко­вая паль­ма и др.; в тро­пи­ках – ман­го, ана­нас, па­пайя, аво­ка­до, ма­ра­куйя, ви­ды ано­ны, ман­гу­стан и мн. др. К ягод­ным куль­ту­рам гл. обр. уме­рен­ных и суб­тро­пич. ре­гио­нов от­но­сят­ся: зем­ля­ни­ка са­до­вая, ма­ли­на и еже­ви­ка, смо­ро­ди­на, кры­жов­ник, го­лу­бая жи­мо­лость, об­ле­пи­ха, го­лу­би­ка и др.

Гаструла (грек. gaster — асқазан) — көп клеткалы жануарлардың ұрықтық дамуының бір сатысы. Гаструла сатысында ұрық екі қабатты қап тәрізді қуыстан (гастроцель) және оны сыртқы ортамен байланыстыратын бластопор тесігінен (алғашқы ауыздан) тұрады. Оның сыртқысы эктодерма, ал ішкісі энтодерма деп аталады. Бұлар — алғашқы ұрық жапырақшалары. Губкалар мен ішекқуыстылардан басқаларында Гаструла ортаңғы қабат — мезодерма қалыптасады. Әр түрлі жануарлар түрлерінде Гаструла құрылысы бірдей емес. Көптеген жануарлар түрлерінде ұрықтың Гаструла сатысы жұмыртқа қабығының ішінде немесе анасының денесінде өтеді; кейбір ішекқуыстыларда Гаструла — еркін тіршілік ететін дернәсіл (планула) түрінде кездеседі. Сүйекті балықтардың ұрығы даму кезеңінде гастроцелінің, ал кейбір ішекқуыстыларда Г-ның бластопорының болмауымен ерекшеленеді. Құстар мен сүтқоректілерде Гаструла дискобластуланың екі қабат пластинкаға жарылуынан қалыптасады. Оның сыртқы қабаты — эпибласт, ал ішкі қабаты — гипобласт.[1]

Эпибласттан эктодерма, хорда, мезодерма, ал гипобласттан эндодерма түзіледі.

Көптеген көпклеткалы организмдегі қос қабатты ұрықтың (эктодерма, энтодерма) түзілу процесін гаструлалану деп атайды. Гаструлану басталмас бұрын көпклеткалы бластулада бластомерлер морфогенетик. өзгерістерден өтіп, болашақ организмдегі тіндердің негізін құру үшін ықтималды (презумптивті) бастамалар түзеді. Бұл кезде қос қабатты жануарлардан басқаларында үшінші ұрық жапырақшасы — мезодерма бөліне бастайды. Гаструлаланудың 4 түрі бар:

1) инвагинация немесе ішіне тартылу. Бұл жағдайда бір қабат ұрық (бластула) қабырғасының ішке қарай тартылу нәтижесінде қос қабатты ұрық түзіледі;

2) иммиграция немесе көшу әдісінде бластуланың қабырғасынан жеке клеткалар бластоцельге көшіп, ішкі ұрық жапырақшасы энтодерманы түзеді;

3) эпиболия немесе қабаттап өсу — сары уызы көп қозғала алмай қалған ірілеу клеткалардың айналасына ұсақ клеткалар қосылып, ірі клеткалардың іште қалуы (кейбір құрттарда, моллюскілерде). Жұмыртқаның сары уызы көп болған сайын, эпиболия процесі ұзаққа созылады;

4) деляминация немесе бластула қабырғасының қабаттарға бөлінуі (ішек қуыстыларда).

Жоғарыда айтылған гаструлалану түрлері көптеген жануарларда негізінен аралас түрінде кездеседі. Тікентерілерде, бассүйексіздерде және төм. сатылы омыртқалыларда (дөңгелекауыздыларда, балықтарда, қосмекенділерде) гаструлалану процесінің соңында ортаңғы ұрық қабаты — мезодерма түзіліп, ол ішкі ұрық жапырақшасынан (энтодермадан) бөлектенеді. Жоғары сатыдағы омыртқалы жануарлардағы гаструлалану процесінде үшінші ұрық жапырақшасы — мезодерманың түзілуі хордамен бірге бастау алып, энтодермадан жетіледі.[2]