Анаэробты дегидрогеназа деген не? ​

Анаэробтар, анаэробты микроорганизмдер — қоршаған ортада бос оттегі жоқ кезде өмір сүруге және көбеюге қабілетті микроорганизмдер[1]; атмосфералық оттегі болмайтын жерде тіршілік етуге бейім микроағзалар. Анаэробтарға көптеген бактериялар, инфузориялар кейбір таспа құрттар, аскарид және аздаған ұлулар жатады.[2]

Анаэробты организмдер , анаэробтар (гр. an – сыз, сіз, емес қосымшасы, гр. aеer – ауа және гр. bіos – тіршілік) – оттексіз ортада өсіп-өніп, тіршілік ететін организмдер. 1861 жылы Л.Пастер май қышқылын ашытатын бактерияны тапқаннан кейін анаэробты организмдер терминін ғылымға енгізген. Анаэробты организмдер негізінен прокариотты организмдер арасында кең тараған. Ал эукариотты организмдер арасында ашытқы саңырауқұлақтарында, буынаяқтылардың ішегінде өмір сүретін қарапайымдарда, ал көп клеткалы организмдер ішінде ішек паразиттерінде (атап айтқанда таспа құрттар мен аскаридаларда) кездеседі. Анаэробты организмдер тіршілік ететін ортасында оттектің болу не болмауына байланысты олигатты анаэробты организмдер және факультативті анаэробты организмдер болып бөлінеді. Олигатты анаэробты организмдер – тіршілігі мүлдем оттексіз жүретін организмдер. Оларға май қышқылы бактериясы және сіреспе бактериялары жатады[3]. Көп клеткалы жануарлар арасында олигатты анаэробты организмдер кездеспейді. Факультативті анаэробты организмдер – табиғатта оттектің бар-жоғына қарамай тіршілік ететін организмдер (мысалы, ашытқы саңырауқұлақтары, іш сүзегі, топалаң қоздырғыштары, т.б.). Анаэробты организмдер негізінде құрамында оттек бар органикалық қосылыстарды (спиртті, сүт қышқылын, май қышқылын, т.б.), ал кейбір түрлері минералды қосылыстарды (сульфаттарды немесе нитраттарды) ыдыратып, осы процесс кезінде бөлініп шыққан оттекті өзінің тіршілік әрекетінде пайдаланады. Анаэробты организмдер аэробты организмдер сияқты табиғаттағы зат айналу процесіне, органикалық және минералды заттардың өзгеруіне үлкен әсер етеді. Олар спирт және сүт қышқылын ашыту процесінде кеңінен қолданылады. Кейбір анаэробты организмдер асқа, тағамға түссе, тез өсіп-өніп, адам мен жануарларды уландыруы, ал ауру тудырғыш (патогенді) анаэробты организмдер түрлі жұқпалы ауруларды (сіреспе, ботулизм газды гангрена, т.б.) таратуы мүмкін.

т. мальтусом 1798 году в работе "о принципах народонаселения" была предложена модель экспоненциальной зависимости роста численности (экспоненциальной кривой роста).

в данной модели предполагается неограниченное количество природных ресурсов, доступных особям популяции, и отсутствие каких-либо сдерживающих факторов для роста численности.

невозможна в природе, так как ёмкость экосистемы ограничена. и   существуют сдерживающие факторы, такие как: абиотические, недостаток пищи, внутрипопуляционная и межпопуляционная конкуренция, выедание хищниками, болезни и прочее.

Биогеоценоз - это совокупность живой и неживой природы данной территории, связанной круговоротом веществ и энергии и саморегулирующаяся. Все компоненты тесно связаны между собой.

Для сохранения и восстановления биогеоценозов надо:

1. Сохранять, восполнять и поддерживать биоразнообразие растений и животных.

2. Сохранять, восполнять и поддерживать видовой состав растений и животных. Чем он богаче, тем устойчивее цепи питания и, следовательно, круговорот веществ.

3. Сохранять, восполнять и поддерживать  объем жизненного пространства

4. Поддерживать связи между видами

5.  Сохранять, восполнять и поддерживать средообразующие условия и связи существования видами

6.  Уменьшать и точно рассчитывать долю антропогенного вмешательства

7.  Сохранять, восполнять и поддерживать факторы неживой природы, действующие на данной территории