Почему различия в нагревании подстилающей поверхности приводят к образованию ветра?

От нагревания подстилающей поверхности меняется атмосферное давление над ней.
местные ветры
• Бриз.
• Фен - сухой и теплый порывистый ветер, дующий с гор, образуется в течение всего года, но чаще всего - зимой и весной (Альпы, Пиренеи, Скалистые горы, Кавказ).
• Бора - очень сильный и холодный ветер, который чаще всего дует с низких горных хребтов в сторону теплого моря.
• Горно-долинные возникают в горах, им также свойственна суточная периодичность: днем ​​ветры дуют с более затененных и холодных долин вверх на обогреть солнцем склоны (Карпаты, Альпы, Кавказ и т.д.).

Разные поверхности имеют различную быстроту нагрева, и, как следствие, испарения с поверхности. Испарения создают область повышенного давления там, где поверхность прогревается быстрее. Разница давлений между разными областями поверхности становится причиной возникновения ветра. Сила и скорость ветра прямо зависит от величины разницы давлений.

ответ:

урман әкияте

урман читендә биек агач үскән. агач куышында тиен яшәгән. җәй буе тырышып-тырышып кышкылыкка азык әзерләгән ул.

шулай бер тапкыр ул үзенең дустына кунакка киткән. куян белән тиен урман хәлләре турында сөйләшеп утырганнар. куян дустын тәмле гөмбәләр белән сыйлаган. тиен рәхмәт әйтеп кайтып киткән.

кайтып үзенең куышына керсә, ни күрсен – куышта бер азыгы да калмаган. ул елап җибәргән. аның елаганын ишетеп, куян йөгереп килеп җиткән. тиенне тыңлагач, урманга чапкан ул. куян барлык җәнлекләргә дә тиеннең кайгысын сөйләп биргән һәм дустына ярдәм итәргә чакырган. тиз арада тиеннең куышы җиләкләр, гөмбәләр, чикләвекләр белән тулган. җәнлекләр үзләренең байлыклары белән бүлешкәннәр. дусларың күп булса, берни дә куркыныч түгел икән. “йөз сум акчаң булганчы, йөз дустың булсын”, – ди, халык мәкале.

объяснение:

вот

вот ответ:

урман әкияте

урман читендә биек агач үскән. агач куышында тиен яшәгән. җәй буе тырышып-тырышып кышкылыкка азык әзерләгән ул.

шулай бер тапкыр ул үзенең дустына кунакка киткән. куян белән тиен урман хәлләре турында сөйләшеп утырганнар. куян дустын тәмле гөмбәләр белән сыйлаган. тиен рәхмәт әйтеп кайтып киткән.

кайтып үзенең куышына керсә, ни күрсен – куышта бер азыгы да калмаган. ул елап җибәргән. аның елаганын ишетеп, куян йөгереп килеп җиткән. тиенне тыңлагач, урманга чапкан ул. куян барлык җәнлекләргә дә тиеннең кайгысын сөйләп биргән һәм дустына ярдәм итәргә чакырган. тиз арада тиеннең куышы җиләкләр, гөмбәләр, чикләвекләр белән тулган. җәнлекләр үзләренең байлыклары белән бүлешкәннәр. дусларың күп булса, берни дә куркыныч түгел икән. “йөз сум акчаң булганчы, йөз дустың булсын”, – ди, халык мәкале.