Раскажыце пра жыццёвы і творчы шлях А. Міцкевіча.

А.Міцкевіч (1798-1855) - выхадзец з небагатага польскага асяроддзя. Першым у польскай літаратуры звярнуўся да народнай паэзіі як крыніцы, што дапамагала пераадолець залежнасць нацыянальнай літаратуры ад еўрапейскіх узораў і стварыць самабытную літаратуру - не толькі па змесце, але і па новаційними формамі. Балады, санеты і оды паэта сталі штуршком да барацьбы за вызваленне радзімы. Але сам ен жорстка паплаціўся за сваю рэвалюцыйную паэзію: ўлада выслала яго да Расеі, а пазней ен вымушаны быў жыць у эміграцыі ў Заходняй Еўропе.

Нарадзіўся А. Міцкевич 24 снежня 1798 г. у сям'і беззямельнага шляхціца, адваката на хутары Заосся недалека ад м. Навагрудка, якое ўвайшло пазней у склад Беларусі. Раней беларускія землі належалі Літве, таму А. Міцкевіч і называе сваей радзімай Літву. Выхоўваўся ў дэмакратычным асяроддзі, паколькі ў доме Міцкевичів пачыталі свабодалюбныя традыцыі польскіх патрыетаў. Шмат цікавых легенд і павер'яў чуў юны Адам і ад роднага бацькі і ад Дабрашчасны, значэнне якога для паэта можна параўнаць са значэннем Арыны Радзівонаўны для Пушкіна. Развіццю паэтычнага ўяўлення Міцкевіча спрыяла і жывапісная прырода наваколля Новогрудки. Пасля заканчэння школы Адам паступіў на фізіка-матэматычны факультэт Венскага універсітэта, дзе правучыўся ўсяго год (1815-1816 гг.). Глыбокія філалагічныя веды атрымаў на гісторыка-філалагічным факультэце, на якім вучыўся з 1816 па 1819 гады. Падчас вучобы стварыў першыя літаратурныя творы і лічыўся першым паэтам універсітэта, стаў адным з арганізатараў моладзевых арганізацый "філоматів" ("тых, хто любіць навуку") і "філаретів" ("тых, хто любіць дабрачыннасць"). У 1819 г. А. Міцкевіч г. пераехаў у Коўна (цяпер Каўнас), дзе працаваў настаўнікам да 1823 года. Тут ен упершыню закахаўся ў юную арыстакраткі Марыю Верашчак, якая прывяла да напісання сачыненняў на тэму высокай любові. Нараўне з гэтым малады паэт назіраў незвычайную беднасць і галеча народа. Гэта спрыяла фарміраванню рэвалюцыйных поглядаў паэта, разумення неабходнасці рашучай барацьбы за вызваленне народа. Эвалюцыя ў светапоглядзе А. міцкевіча шмат у чым вызначыла і развіцце яго творчасці, якую прынята дзяліць на 3 перыяду. I перыяд - ранні (віленска-ковенський) - да 1824 г. Лепшыя творы - "Ода маладосці" (1820), “Балады і рамансы” (1822), “Гражына” (1823). Ў кастрычніку 1823 г. паэт трапіў у зняволенне за ўдзел у тайных палітычных саюзах. Праз год яму быў вынесены прысуд: высылка ў Расію, дзе ен правеў 4,5 года. У гэты час жыў у Пецярбургу, Адэсе, Маскве, што былі на той час цэнтрамі культурнага жыцця Расіі. Гэтыя гады сталі перыядам росквіту яго таленту. У Пецярбургу Міцкевіч хутка сышоўся з дзекабрыстамі, якія ўбачылі ў ім свайго аднадумца. У ліпені 1825 г. паэт наведаў Крым. Адэскія і крымскія ўражанні сталі асновай "Санетаў" (1826 г.), якія былі этапнымі ў польскім мастацтве. На першы план выйшла тэма кахання. ІІ перыяд — расійскі (1824-1829 гг). У гэты перыяд створаны “Крымскія санеты”, “Конрад Валленрод” (1828 г.). У красавіку 1829 г. А. Міцкевіч з'ехаў у Германію, у Веймар, дзе сустрэўся з Гетэ, затым у Швейцарыю і Італію. У 1830 г. паэт вырашыў наведаць радзіму, але даведаўся пра паўстанне і на некаторы час затрымаўся на аўстрыйскай мытні, так і не далучыўшыся да паўстанцаў (магчыма, ен меркаваў, чым можа скончыцца барацьба за ўмовы няроўных сілаў). Пасля 1830 г. ен назаўседы застаўся ў эміграцыі. III перыяд - перыяд эміграцыі (1830-1855 гг.)

"Пан Тадэвуш" (1834 г.). Ажаніўшыся з 1834 года, А. Міцкевіч быў перагружаны клопатамі аб шматлікую сям'ю, а таму ў пачатку 40-х гадоў адышоў ад паэтычнага творчасці. Паэма "Дзяды" так і засталася незавершанай. Паэт займаўся больш публіцыстычнай, выкладчыцкай і рэвалюцыйнай дзейнасцю. У 1839-1840 гг. ен чытаў курс лекцый па гісторыі рымскай літаратуры ў Лазане, а ў 1840-1844 гг. - курс лекцый па гісторыі славянскіх літаратур у Калеж дэ Франс. У 1848 г. Міцкевіч арганізаваў польскі легіен, сражавшийся за свабоду Італіі. 1849 года паэт у Парыжы выдаў інтэрнацыянальную дэмакратычную газету "Трыбуна народаў" (на франц. мове). Артыкулы, змешчаныя ў гэтай газеце, заклікалі да саюзу народаў і былі адзначаны жывым цікавасцю да сацыялістычных вучэнняў паэта.У наступныя гады Міцкевіч служыў у парыжскай бібліятэцы "Арсенал". Падчас Крымскай вайны ен адправіўся з палітычнай місіяй у Канстанцінопаль, дзе фармаваліся палітычныя сілы для ўдзелу ў вайне з боку Турцыі. Тут выпадкова і абарвалася жыцце выдатнага польскага паэта - 26 лістапада 1855 г. А. Міцкевіча спачатку быў пахаваны ў Парыжы, а ў 1890 г. - цела перавезена да Вавельскага замка г. у Кракаў.

Каморка Герасима была маленькая и располагалась над кухней. «...он устроил её себе сам, по своему вкусу: соорудил в ней кровать из дубовых досок на четырёх чурбаках, истинно богатырскую кровать; сто пудов можно было положить на неё — не погнулась бы; под кроватью находился дюжий сундук; в уголку стоял столик такого же крепкого свойства, а возле столика — стул на трёх ножках, да такой прочный и приземистый, что сам Герасим, бывало, поднимет его, уронит и ухмыльнётся. Каморка запиралась на замок, напоминавший своим видом калач, только чёрный; ключ от этого замка Герасим всегда носил с собой пояске. Он не любил, чтобы к нему ходили»

Как известно, большие тела Солнечной системы (планеты, крупные спутники планет) имеют форму, близкую к сферической. Выглядеть как серп они могут в том случае, если большая часть их полушария, обращенного к Земле, не освещена Солнцем. Самый известный пример- Луна, когда она располагается чуть ближе к Солнцу, чем Земля(см. рисунок).
Также в виде серпа могут выглядеть и некоторые планеты. Но ,как видно из рисунка, эти планеты должны располагаться ближе к Солнцу, чем Земля. Таких планет в Солнечной системе две – Меркурий и Венера.
Другие тела Солнечной системы, которые могут оказаться внутри орбиты Земли - мелкие астероиды – в расчет не берутся, так как даже при наблюдении в телескоп с Земли они выглядят точечными объектами, и их фаза незаметна. Итак, ответ задания - Луна, Меркурий и Венера