Сочинение 4 июня День народного единства

История древней Руси, Российского государства, времен «прорубания окна в Европу», воин и революций, и, до наших дней, богата на события, взлеты и падения, праздники и будни. Мы уважаем и ценим всех, кто приносил и приносит нам дни побед и торжеств. Нам памятны эти даты. Они превращаются в дни всенародного торжества, целостности единения и гармонии.

Так, многонациональное общество России, с 2005 года, отмечает, 4 ноября праздник, не только светский, но и религиозный. Прошлое его уходит в 1612год, когда патриоты: купец Козьма Минин и воевода Дмитрий Пожарский, собрали и возглавили народную армию, а затем освободили Москву, «выкинув» с родной земли иностранных захватчиков. Это послужило концом очень тяжелого, трудного, темного – Смутного времени, в истории державы в 17 веке. Сплоченность и спаянность помогла освободиться от «рабства». Ведь, русские люди, веками, славились своим объединением, в трудные для Родины, минуты.

В наши дни, в этот праздничный день должны забываться противоречия и разногласия, разрешаться конфликтные ситуации. Недаром, вторым названием, события является День примирения и согласия. Жителям страны нужно стать добрее друг к другу, сплотиться во благо будущих времен. Сейчас, в праздничный день проходит правительственный прием в Кремле- сердце нашего государства. Лучшие люди страны получают правительственные награды. Проводятся торжественные концерты, акции, демонстрации, массовые шествия. Раздаются презенты с государственной символикой. Заканчивается торжество народными ликованиями, гуляниями и фейерверком.

Праздник молодой и его традиции: объединения, слитности, единогласия, складываются в наши дни. Мы любим свою страну. Гордимся ее успехами. Надеемся, что ее будущее, как и наше, граждан страны, будет мирным и счастливым.

Қай ұлттың болмасын өзіне тән ұлттық тәрбие мектебі болады. Қазақ елінің де ғасырдан ғасырға, ұрпақтан ұрпаққа жалғасып келе жатқан мол рухани қазынасы бар. Бірақ сол қазынаны қаншалықты иеленіп жүрміз. Барымызды бағалап, жоғымызды түгелдеу мақсатында бүгін ұлтттық тәрбиеміздің кейбір қырларына тағы бір оралуды жөн көрдік.

Бағымызға қарай, ердің құны - жүз жылқы, ары – мың жылқы дейтін текті елге ұрпақ болдық. Ғасырлар бойы әбден сұрыпталған, орныққан өзіндік жол-жоралғымыз бар парасатты жұртпыз. Жаман сөз айтпауды, жаманға ермеуді, жалаңаш жүрмеуді, жағымпаз болмауды, жасқаншақ, жасық болмауды жас ұрпақтың санасына құйып отыратын тәлімді халықпыз. Жұрт алдында қасынбайтын, ел көзінше кекірмейтін, кісіге саусақ шошайтпайтын, біреуге телміріп қарамайтын, таңдай қақпайтын, түнде тырнақ алмайтын әдепке үйренген ұрпақпыз. Наданмен дос болмайтын, нақұрысқа сенбейтін, намазды бұзбайтын, нанды лақтырмайтын, адал асты қадірлейтін момын елміз. Басынан сөз асырмайтын, намысты қолдан бермейтін, туысты қадірлейтін, үлкенді құрметтейтін иманды ұлтпыз.

Қазақстанның өткендегісін ғылыми зерттеуде I Петрдің көне мұраларға ұқыпты қарауға, оларды суреттеу мен жинауға әмір берген жарлықтары, сондай-ақ оның бастамасы бойынша Сібірді және Ресейге жапсарлас жатқан Қазақстан жерін зерттеу мақсатымен колданылған шаралар маңызды рөл атқарды. Осы әрекеттердің нәтижесінде 1707 жылы Тобыл боярының ұлы С.Ремезов жазған «Сібірдің сызба кітабы» жарық көрді. Онда географиялық деректермен катар, қазақ даласының археологиялык ескерткіштері туралы мәліметтер де келтірілген.

Объяснение:

надеюсь