Сравните особенности физико- и экономико-географического положения Центрально-Черноземного и Центрального районов.

Физико-географическое положение районов сходно. Центрально-Черноземный район также расположен в пределах Восточно-Европейской равнины в области умеренного климата. Однако он расположен южнее Центрального района, поэтому характеризуется более высокими температурами. ЦЧЭР расположен в природной зоне степей, тогда как значительные площади Центрального района занимают смешанные леса. Центрально-Черноземный экономический район граничит с ведущим промышленным районом страны — Центральным, а также удобно расположен по отношению к топливно-энергетическим базам Поволжья, Северного Кавказа и Украины, тогда как Центральный район ориентирован на ресурсные базы Европейского Севера. Оба района находятся на западной границе страны и не имеют выхода к морю. Таким образом оба района имеют благоприятные природные условия, бедны минеральными природными ресурсами, но близки к ресурсным базам, имеют выгодное соседское положение. Используя преимущества своего географического положения между важнейшими экономическими районами страны, а также большие природные и людские ресурсы, Черноземный Центр является высокоразвитым индустриально-аграрным районом.

Адам өмір есігін ашқаннан кейін көптеген кезеңдерден өтеді. Осы кезеңде әр тұлғада биік белестер мен алар асулар пайда болады. Ардақты ата-аналарымыз тәлім-тәрбиесін бойымызға сіңдіретін болса, ұлағатты ұстаздарымыз білім нәрімен сусындатып өсіреді. Ал осы тәрбиені де, білімді де әркім әр түрлі қабылдайды. Аллаға шүкір, қазіргі таңда көзі ашық, көкірегі ояу жастарымыз жетерлік. Жастар өздерінің еңбекқорлықтары мен табандылықтарының арқасында биік деңгейлерге көтерілуде. Өз білімдерінің нәтижесінде, шетел асып, қазақ халқын әлемге әйгілеп, мәшһүр етіп жүр. Жастар тек ұстаздардан білім ғана алып қоймай, сол білімдері арқылы қосымша ізденісте болғандары абзал

Ескерткіштердің тұңғыш рет 1914 ж. Ачинск қаласының маңындағы Андронов деревнясының маңынан табылуына байланысты осылай аталған. Бұл мәдениет Орталық Қазақстанды мекендеген тайпалар арасына кең тараған. Ол таралған аймағына және өзіндік белгілеріне қарай үш тарихи кезеңге бөлінеді: ерте кезеңі – б.з.б. XVIII-XVI ғасырлардағы Петров мәдениеті; орта кезеңі – б.з.б. XVI–XII ғасырлардағы Алакөл-Атасу, Федоров-Нұра мәдениеттері; соңғы кезеңі – б.з.б. XII–VIII ғасырлардағы Алексеев, Замараев, Сарығары, Беғазы-Дәндібай мәдениеттері.