Перечислите признаки приспособленности земноводных к жизни и на суше, и в воде.

Опорно-двигательный аппарат земноводных приспособлен как к движению в воде, так и на суше, у них появляется шейный отдел позвоночника, размножение у большинства земноводных тесно связанно с условиями обитания(тип водоема), органы дыхания на суше - легкие, но важную роль играет кожное дыхание(через кожные покровы), сильные задние конечности приспособлены(вода, суша), обтекаемая форма тела(вода), перепонки на лапах(облегчают плавание, захватывая наибольший объем воды), мигательные мембраны на глазах, трехкамерное сердце, кровеносная система замкнутая

. Права человека и политические права

Право на жизнь.

Право на защищенность от пыток или жестокого, бесчеловечного или унижающее достоинство обращения либо наказания.

Запрет на рабство и принудительный труд.

Юридические права, право на свободу и безопасность личности.

Право на защиту от произвольного взятия под стражу, задержания или изгнания.

Право на судебную защиту в случае нарушения своих основных прав (прав человека).

Право на честное, независимое и открытое правосудие и наказание на основании закона.

Право на презумпцию невиновности.

Право на (уголовные) законы, не имеющие обратной силы.

Право на равенство перед законом.

Право на приватность, неприкосновенность жилья и защиту от произвольного вмешательства в семейную и личную жизнь.

Право на защиту личных данных.

Право на защищенность от дискриминации по расовому, национальному, языковому, половому, религиозному и любому другому признаку.

Право на свободу мысли, совести и вероисповедания.

Право на свободу слова, свободу организации собраний и объединений.

Право на выбор места жительства и свободу передвижения.

Право на периодические, свободные и честные выборы на общих и равных основаниях.

Право вступать в брак и создавать семью.

Право на свободу самоопределения.

Право на гражданство и национальность.

Право меньшинств на защиту (в т.ч. право на использование

Хутка семдзесят гадоў, як скончылася вялікая вайна. Тады стаяла квітнеючая вясна. На вуліцах абдымаліся незнаёмыя людзі, у радыёпрымачоў выстройваліся чэргі : паслухаць радасныя навіны. Той вясной наш народ пачаў з энтузіязмам аднаўляць руіны страні : ворага прагналі, пара навесці парадак у доме.

Мы не любім воен, таму што іх пачынаюць за свае інтарэсы палітыкі, багацеі або фанатыкі. Але Айчынная вайна называецца Вялікай, бо вялікі быў народны подзвіг. Людзі ваявалі не за палітычныя каштоўнасці, а за свой ​​дом, сад каля яго, за сям’ю. Заканамерна, што перамаглі тыя, хто змагаўся за чалавечыя каштоўнасці. А тыя , хто прыйшоў заняволіць, пацярпелі паразу.

Цяпер усе мы карыстаемся пладамі барацьбы нашых прадзедаў за нашу свабоду ад рабства. А таксама — плёнам іх працы, бо ваеннае і пасляваеннае пакаленне аднавілі прамысловасць, адбудавалі гарады і вёскі, дзе цяпер жывем мы. Веліч народнага подзвігу ў тым, што яго стваралі не для сябе. Людзі ахвяравалі сабой для будучых пакаленняў, для нас. Мы ж, жывучы ў выгодзе, нашмат больш скардзімся на жыццё, чым яны.

Чаму вайна можа навучыць чалавека? Перш за ўсё, цаніць мір і па — братэрску аб’ядноўвацца дзеля яго. Шанаваць магчымасць жыць побач з блізкімі, а не чакаць іх гадамі з фронту. Кахаць і быць з любімымі, а не атрымоўваць « пахаванкі» жаніхоў. Спакойна ісці па вуліцы, а не бегчы хутчэй у бамбасховішча. Купляць у краме свежыя булачкі, а ня пячы хлеб з лебяды

Ветэраны ВАВ могуць расказаць нам, як страшная вайна, наколькі свет лепш. Але іх становіцца ўсё менш . Так давайце ж самі памятаць пра гэта, каб вялікія і малыя вайны засталіся ў гісторыі!

Больш чым паўстагоддзя таму адгрымелі апошнія залпы вайны. Вярнуліся дадому мільёны мужчын, абазнаных ўсе нягоды, якія калі-небудзь даставаліся на долю чалавека  І шмат мільёнаў ваенных і цывільных не вярнуліся. Яны засталіся на незлічоных палях бітваў, у попеле концлагерных кремацыйных печаў, на сушы і на дне некалькіх мораў. Ўсюды. Сёння кажуць , што не засталося больш таямніц, і мы ведаем усё пра вайну. Калі мы ведаем усё пра вайну, то адкуль шчымлівая туга, якую адчуваеш , калі гучыць гімн Вялікай Айчыннай.  Адкуль боль, ад якой нікуды не падзецца, калі з-пад кучы лапезна — пярэстых сучасных фатаграфій выгляне пажоўклы куток ваеннай фотакарткі, дзе абняўшыся стаяць загінулыя тады і памерлыя зусім нядаўна? І дзе мяжа, якая падзяляе наш шматстайны і дынамічны свет і свет, які застаўся за кадрам кінахронікі тых праўдзівых і жорсткіх гадоў ? Не, апошнія слова пра тую вайну яшчэ не

Объяснение: