Светский костюм дворянства 18- 19 века сообщение

До начала XVIII века население России носило национальную одежду. В 1700-1701 годах Петр I издает указ о замене старого русского платья, длинного и неудобного для работы, модной европейской одеждой.  

Особенно трудно было привыкнуть к новым модам женщинам. Они должны были снять сарафаны, душегреи, которые скрывали формы тела, и заменить их платьями с большим декольте и коротким рукавом.

В середине XVIII века силуэт платья соответствовал причудливо изогнутым линиям господствовавшего в то время стиля рококо. Модными были узкие плечи, тонкая талия и очень расширенная книзу юбка на фижмах из китового уса. Размах фижм достигал полутора метров, ширина платья в подоле - пяти метров.  

Костюмы очень красочные, богаты отделаны вышивкой, галуном. Галун – серебряная или золотая тесьма.

После смерти Петра в моду вошли французские кафтаны, камзолы, кюлоты. Кюлоо́ты (фр. culotte) — короткие, застегивающиеся под коленом штаны.

Камзол и кюлоты. Камзо́л — мужская одежда, сшитая в талию, длиной до колен, иногда без рукавов, надевавшаяся под кафтан.

Кафтаны суживаются и приобретают К концу 18 века стоячий воротник.

Объяснение:

Феодализм - XVIII ғасырда Ұлы француз төңкерісі кезінде "Ескі тәртіп" (шексіз монархия, дворяндар үстемдігін) білдіретін ұғым; марксизмде - капитализмнің алдындағы әлеуметтік экономикалық формация. Қазіргі тарих шымында феодализм Батыс және Орталық Еуропада орта ғасыр дәуірінде өмір сүрген әлеуметтік жүйе ретінде қарастырылады, алайда, феодализм әр дәуірде әртүрлі елдерде кездесті. Феодализм негізіне - вассал (бағынышты) мен сеньор, азамат мен зереннің, шаруа мен ірі жер иеленушінің ара қатынастары жатады. Феодализмге құқықпен бекітілген сословиелік, заңдық теңсіздік, рыцарлық әскери ұйым тән. Феодализмнің идеологиялық және өнегелік негізі ортағасырлық мәдениеттің мазмұнын анықтаған христиандық болды. Феодализмнің қалыптасуы V-IX ғасырлар. Рим империясын варварлар жаулап алғанынан кейін жүрді. Феодализмнің гүлденген дәуірінде (ХII-ХӀӀӀ ғасырлар) қалалар және қалалық тұрғындар экономикалық және саяси нығая түседі, сословиелік, өкілеттік жиналыстар құрылады (ағылшын парламенті, француз Бас штаттары және т.б.), сословиелік монархияның ақсүйектердің ғана емес, сословиелердің мүдделерімен де санасуына тура келеді. Қалалық экономиканың дамуы аристократия үстемдігінің табиғи-шаруашылық негіздерін шайқалтты, ал еркін ойлаудың таралуы дінге күпірлік етушілердің XVI ғасыр. Қайта Өрлеуге өтуіне әкелді. Протестанттық өзінің жаңа этикасымен және құндылықтар жүйесімен капиталистік сипаттағы кәсіпкерлік қызметтің дамуына қолайлы жағдай туғызды. XVI-XVIII ғасырлар төңкерістер негізінен аяқталғанын белгіледі.[1]

Эпоха Возрождения ознаменовалась выдающимися достижениями во всех областях культуры.

Эпоха, "которая нуждалась в титанах и которая породила титанов".

Была она таковой и в истории философской мысли.

Центральный вопрос, который будоражил умы как умудренных мужей и политиков, так и простых людей, был вопрос человеческих добродетелей.

Достоинство заключено прежде всего в признанной за человеком возможности возвыситься от "дикого", "варварского", "животного" состояния до истинно человеческого. Это истинно человеческое состояние есть результат осуществления заложенных в человеке возможностей к совершенствованию. Заложенные в нем богом, они требуют для своего осуществления собственных усилий человека, культурной, творческой деятельности. 

Наиболее яркое воплощение этой работы нашло в великих художественных созданиях (шедеврах) ренессансного искусства.