На рисунке представлен график нагревания и кипения жидкости. Какому процессу соответствует участок графика ВС?

ответ - Кипение.

Содержание Введение Глава 1. Культура племен и народностей Казахстана в раннем средневековье 1.1 Рост городов 1.2 Развитие материальной культуры 1.3 Развитие духовной культуры Глава 2. Культура Казахстана в XIV – XV вв. 2.1 Материальная культура 2.2 Духовная культура Глава 3. Культура Казахского ханства в

XV – XVII вв. 3.1 Изменения в развитии материальной культуры 3.2 Традиции, обычаи и обряды казахов Заключение Список используемых источников Введение Актуальность. Казахская народность долгий период формирования, в процессе которого принимало участие множество племен и народов, занимает важное место в истории Евразии и является одним из древнейших этносов. Она является преемницей культурного наследия всех народов,

принявших участие в ее становлении, поэтому казахский народ – один из богатейших народов в культурном плане. Культура казахов вплоть до ХХ века оставалась кочевой, но не смотря на это, за многие тысячелетия путь развития не менее сложный и интересный культур других народов. Кочевые казахи выработали свой мышления и общественной организации, которая является синтезом познавательных форм Запада и Востока. В результате этого смешения наибольшее развитие получили традиции,

обряды и обычаи. На территории Казахстана с VI в до начала XIII в. существовали, последовательно сменяя друг друга вплоть до монгольского нашествия, Западно-Тюркский, Тюргешский, Карлукский каганаты, государства огузов, караханидов, кимеков, кыпчаков. После монгольского нашествия, в начале XIII в. сложились улусы Монгольской империи Джучи и Джагатая, давшие затем жизнь

Ак-Орде, Моголистану, а позже - Казахскому ханству. Все эти государства имели смешанную экономику. Племена скотоводов соседствовали с племенами земледельцев, степь и город дополняли друг друга. Города Тараз, Отрар, Испиджаб, Талхир стояли на Великом Шелковом пути, который соединял в древности и средневековье Запад и Восток: Японию, Корею и Китай с Центральной

Объяснение:

Б.з.д. 2 мыңжылдықтың алғашқы ширегі бітер кезде (Қола дәуірі) Еділ мен Алтай арасында мал шаруашылығымен айналасқан адамдар қола жасауды меңгерді. Оңтүстік Сібірдегі Ачинск қаласы маңындағы Андроново селосынан қола дәуірі ескерткіштері алғаш рет табылды. Оны 1913 ж. Б.Г. Андрианов ашты. Ғылымда шартты түрде Қазақстан жеріндегі қола дәуірі ескерткіштерін Андронов ескерткіштері деп атайды. Бұл атауды ғылыми айналымға 1927 жылы С. А. Теплоухов енгізген. 1927 жылы археолог М.П.Грязнов осындай қорымды Батыс Қазақстаннан да тапты. Андронов ескерткіштері Қазақстан, Орта Азия, Сібір жерлерінен табылып отыр. Андронов мәдени-тарихи қауымының негізгі орталықтарының бірі Қазақстан аумағында болды. Батыс аудандардың андроновтық тұрғындары қима мәдениетінің туысқан тайпаларының ықпалына үнемі түсіп және өз тарапынан оларға тікелей ықпал жасап отырды. Археологиялық деректер андроновтық тұрғындардың басым көпшілігі отырықшылық өмір сүргенін көрсетеді. Қоныс-мекендер кең жайылма шалғыны бар өзендердің жағаларына орналасты. Патриархаттық отбасылардың үйлері үлкен жер төбелер болды; олардың жанынан әр түрлі шаруашылық жайлар мен мал қамайтын қашалар салынды. Бұл қоныс-мекендерге мал бағу кәсібі едәуір басым малшылық-егіншілік шаруашылығының кешенді сипаты тән болды.