Назовите союзы, известные вам. Укажите и и, а, но объясните орфограммы в слове союз.

ответ к заданию по русскому языку
 

Вот

Объяснение:

Родился в ауле № 4 в Павлодарском уезде Семипалатинской области Российской империи (ныне аул имени К. И. Сатпаева, Баянаульский район Павлодарской области) в семье бия. Происходит из подрода Каржас рода Суйиндык племени Аргын[7][8]. Он был младшим ребёнком (у него были брат и сестра).

С 1909 по 1911 годы Каныш Сатпаев учился в аульной школе. В 1911 году поступил в русско-казахское училище в городе Павлодар, которое окончил в 1914 году с отличием[9]. После окончания училища Каныш Сатпаев, несмотря на возражения отца Имантая, отправился на обучение в учительскую семинарию в Семипалатинске, где в связи с туберкулёзом у него возникли трудности со здоровьем. Тем не менее он получил диплом об окончании семинарии в 1918 году, сдав экзамены экстерном. Намеревался продолжить обучение с целью получения высшего образования, однако с аттестатом семинарии в то время в вузы принимали только при условии сдачи экзамена по математике и одного иностранного языка. Следующие полтора года Сатпаев готовился для поступления в Томский технологический институт. Параллельно с учёбой Сатпаев работал учителем естествознания двухгодичных педагогических курсов в Семипалатинске[9].

Работу и обучение пришлось отложить в связи с обострением туберкулёза. Почти год Сатпаев провел в родном ауле, принимая кумысолечение.

Находясь на лечении в Баянауле, Каныш Сатпаев начал составление учебника по алгебре для казахских школ, который он закончил в 1924 году. Данный учебник стал первым школьным учебником алгебры на казахском языке.

В 1920 году Сатпаев был назначен первым в Баянауле председателем Казкультпросвета (отдел по проведению культурно-просветительной работы среди трудящихся), созданного с укреплением советской власти. Тогда же постановлением Павлодарского ревкома он был назначен народным судьёй 10-го участка Баянаульского района.

«…Помню, как сразу же после установления советской власти в Сибири председатель первого в Павлодаре уездного ревкома П. В. Поздняк вызвал меня в Павлодар и … определил на работу в Баянаул председателем только что учреждённого там 10-го участка народного суда…» — вспоминал К. И. Сатпаев во время своего 50-летнего юбилея.

В начале 1921 года состоялась встреча Сатпаева с геологом М. А. Усовым, который приехал в Баянаул на кумысолечение. Усову удалось заинтересовать юношу геологией, и в том же 1921 году Каныш Сатпаев, оставив должность народного судьи, поступил в технологический институт в Томске. Однако уже в начале 1922 года в связи с обострением туберкулёза Сатпаеву пришлось вернуться в аул. Не желая прерывать учёбу, Сатпаев проходит университетский курс дома, с М. А. Усова, часто приезжавшего в Баянаул на лечение. Вернувшись через полтора года в университет, Каныш успешно заканчивает его в 1926 году. После окончания учёбы молодой инженер возвращается на родину.

Елін сүйген елбасы

Тәуелсіздігіміз енді ғана қолымызға тиіс, әрі қарай жүрер жолымызды, барар бағытымызды айқындап ала бастаған шағымызда-ақ Президент елдің берекесі мен қуатының бастауы - ел ішіндегі тыныштық, біртұтастық деген еді. Біз соңғы жылдары беттерін аршып, ашып, ақтара бастаған тарихымызды қауіпті де қатерлі сәттер, кезеңдер аз болмаған. Екі жүз жылға созылған қазақ-жоңғар соғысы секілді ұзақ қырғын әр халықтың тарихында бола бермеген. Сол соғысты ақыры жеңіспен аяқтап, өз елін түбегейлі азат етіп құтқарып қалған күш - қазақтардың өз ауызбірлігі, өз ішіндегі ынтымақтастығы мен тұтастығы еді.

Нұрсұлтан Әбішұлы Назарбаетың күнделікті қиындық-қарбаластар арасынан ел тағдыры, мемлекет болашағы үшін аса маңызды, ерекше орны бар мәселе - проблемаларды үнемі есінде ұстап, көзден таса қалдырмай отырғаны ұнайды. Ғылымды бағалаған ғалымды қадірлейді. Президенттік сыйлықтардың қалам қайраткерлеріне берілетіндігі де оның терең ойлы, салиқалы шығарма-туындыларды бағалайтынын білдіреді. Өнердің ішінде музыкаға ерекше мән беріп, көңіл аударып отырады.

Ендігі біздің дербес елдің де, Елбасының да нысана-межесі - экономика деңгейі. Иә, бүгінгі екі ғасыр аралығында тұрған сәтте өткенді талдап, саралап, болашаққа сөз саламыз. Нұрсұлтан назарбаевтың бірнеше кітаптарының атынла "ғасыр" деген сөздің болуы, жолдау-бағдарламасының "2030" деп аталуы Елбасының болашаққа көз тігетінін, елі үшін үлкен жақсылық күтетінін білдіреді. Сол үміт, сол арман - әрқайсымыздың да арманымыз. Өміріміздің мәңгі заңы - үнемі үздіксіз өзгеру, жаңару, жақсару, дүние тегершігі алға қарай айналады, көлеңкеден сәулеге, аласадан биікке ұмтылады. Бүгінде Қазақстан дамыған экономикалы, аяғына нық тұрып, жарқын болашақты, Астанадай бас қаласы гүлденген мемлекет. Бас қалада биік, аспанмен тілдескен ғимараттар, түрлі ойын-сауық кешендері бар, инфрақұрылымы дамыған тамаша қала. Мұнда әлемнің түкпір-түкпірінен адамдар келіп, әсем қаланы тамашалауда. Сонымен қатар елбасымыз Қазақстанның өзге де өңірлерінің дамуына жағдай жасауда. Осындай бейбіт те тыныш елде өмір сүру - үлкен бақыт, қуаныш.

Елбасымыз әманда ел қамын ойлап, халқы үшін аянбай тер төгуде. Қазақ елінің жағдайын жақсартып, ел ішіндегі бейбітшілік пен татулықты сақтап, аспанымыздың ашық болуы үшін тырысып бағуда. Ел үшін жасап жатқан еңбегінен жүрегінде жатқан халқына деген зор махаббатты аңғаруға болады. Елін сүйген елбасымыз аман болсын!

Бейбіт заман болса да қиыншылықтары аз болмай тұрған мына уақытта осы қазақтардың тұтастығын, өз ішіндегі туыстығын сақтау - қастерлі бір дәстүр. Сондай қиямет-қайым жылдарда бірде Ордабасыға, бірде Ұлытауға жиналып үш жүз билері мен батырлары бас қосқанда келген бәтуа, берген бата бірлікті сақтау, бірлесіп қимылдау еді. Сондау келісімдерден кейін 1721 жылы Бұланты бойындағы, 1729 жылы Аңырақай аумағындағы қалмақтарды қырған айқас-соғыстар ылғи жеңіспен аяқталып отырған. Қиын сәттерде Президент осы тарих тағылымдарын еске алады, еске салады. Және сол дәстүрді ұстап келе жатыр. Бұл - өте нәзік нәрсе.