Переделайте двусоставные предложения сначала в синонимичные неопределённо-личные, а потом в безличные. Укажите различия

ответ к заданию по русскому языку
 

ответ:   Полагаю, что журналисту, первому пустившему «утку» о планете Элион, не дают покоя лавры писателя фантаста.  В информации, найденной мной в интернете об этой гипотетической планете, слишком много нестыковок. Первое на что я обратил внимание, это отсутствие упоминания названия (обозначения) звезды, вокруг которой якобы обращается планета. Упомянуто лишь созвездие. Второе, упоминается что звезда, вокруг которой, якобы обращается планета, является голубым гигантом, возраст которого 7,5 миллиардов лет. Но, астрофизики уверены, что срок «жизни» таких звезд, из-за их огромной массы не превышает 50 миллионов лет. Третье, это расстояние до этой гипотетической планеты. Говорится, что оно равно 5 световых лет. В интернете можно найти список и ближайших к Солнцу экзопланет, т.е. планет, обращающихся вокруг других звезд,  и список потенциально жизнепригодных экзопланет, и список ближайших экзопланет земного типа.

Так вот, во всех этих списках первой фигурирует экзопланета у Проксимы (Центавр) удаленная от Солнца на 4,2 св.года.  Следующей в первом, общем списке ближайших экзопланет следует планета у 359 звезды созвездия Волк. Расстояние до этой звезды немногим менее 8 св. лет. Ну, а дальше расстояния лишь возрастают.  В списках землеподобных или жизнепригодных экзопланет на первом мест, как уже упомянул, планета у Проксимы, а следующая по удаленности находится на расстоянии 11 св.лет. Так что и по расстоянию до планеты, Элион не вписывается в имеющуюся в интернете информацию.  Впрочем, несколько лет назад мы уже наблюдали подобную ситуацию с выдуманным небесным объектом. Помните – Нибиру? Вот только не понятно, какие цели преследуют те, кто придумывает все эти сказки и запускает их в «свободное плавание».

Лично я в существование планеты Элион не верю. Уж больно много вранья вертится вокруг этой планеты.

ответ:

жыццё - гэта вялікі падарунак прыроды. але проста нарадзіцца недастаткова. адведзены час на гэтай зямлі трэба пражыць годна, каб не было сорамна ні перад кім. жыццё кожнага чалавека поўнае эмоцый, і наша складаецца ў тым, каб зрабіць гэтыя эмоцыі станоўчымі.

анатоль вярцінскі, сучасны беларускі паэт, - майстар філасофскай паэзіі. у сваіх вершах ён звяртаецца да агульначалавечых праблем. меня зацікавіў яго твор "жыццё даецца, каб жыццё тварыць". аўтар хоча сказаць нам, што значыць жыць. не проста існаваць, а іменна жыць. любоў, дабрыня, клопаты - усё гэта дзіця, якое толькі нарадзілася, і калі яно вырасце, то будзе павінна жыццёвую "ніць віць і далей - любоўю, справай дзейнай ды словам, што ад працы неаддзельна".

наша жыццё поўнасцю залежыць ад учынкаў, якія мы здзяйсняем. кожнага чалавека хвалюе, што ж застанецца пасля яго. а калі мы чытаем такія матываваныя светлыя вершы, то хочацца пакінуць нешта, што б нашым нашчадкам, што пакінула б у іх толькі добрыя ўспаміны і пачуццё гонару. да гэтага заклікае і вярцінскі:

жыццё даецца, как жыццё тварыць. не марнаваць, не нішчыць, не бурыць, - тварыць!

пасля гэтых радкоў з'яўляецца жаданне, каб памяць пра цябе жыла доўга. аўтар звяртаецца да чытача з просьбай жыць не ціха, а ярка, каб розныя колеры былі ў жыцці людзей, каб было што ўспомніць, інакш "якая ад жыцця карысць? " другі твор пісьменніка "чалавек маленькага роста" таксама разказвае пра жыццё людзей, але крыху з іншага боку. ён сцвяржае, што мы не можам выбіраць нашу знешнасць:

«чалавек маленькага роста, чаму не рос, па чыёй віне? » чалавек адказвае проста: «гэта залежыць не ад мяне».

тое ж самае - і пра розум:

«чалавек маленькага розума, мог ты быць разумнейшым ці не? » чалавек гаворыць цвяроза: «гэта залежыць не ад мяне».

але калі аўтар запытваецца ў чалавека "душы маленькай", то не атрымлівае адказу. анатоль вярцінскі запэўнівае нас ў тым, што мы можам быць людзьмі, нават калі не можем выбіраць нашу знешнасць і нашы здольнасці. таму і маўчыць чалавек, бо "хібам нашым ёсць апраўданне, подласці апраўдання няма".

тое, як мы паводзім сябе з іншымі людзьмі ў розных абставінах, паказвае наш характар, наша "я". аўтар робіць вынік: знешнасць не галоўнае. чалавек можа быць непрыгожым, але са светлай душой, і да яго будуць цягнуцца людзі. а вось калі чалавек прыгожы, але з "беднай душой", то ніхто не будзе з ім сябраваць. кожны чалавек здольны выбіраць: быць яму добразычлівым, цікавым ці злым, дрэнным.

такім чынам, у вершах анатоля вярцінскага мы можам убачыць тонкую філасофскую лінію, якая выказвае думкі пісьменніка, яго адносіны да жыцця. яго творчасць вучыць нас добрым учынкам як для сябе, так і для іншых. і калі б я сустрэў анатоля вярцінскага, то я б сказаў яму "дзякуй! " за яго творы і за яго любоў і павагу да душы чалавека.

объяснение: