«Түрік» деген ат алғаш рет 542 жылы аталады. Қытайлар түріктерді сюнну-ғұндар деп атаған, мұның өзі түріктердің ғұн тайпаларының жалғасы екенін көрсетеді. 546 жылы тирек (телэ) тайпалары Моңғолияның оңтүстік және орталық аудандарын мекендеген аварларға (жкань-жуань) қарсы жорық жасайды. Осы кезде күтпеген жерден түріктердің қағаны Тумынның (Бумын) басқаруымен түріктер телэ әскерлеріне шабуыл жасап, жеңіп, 50 мың әскерін тұтқынға алады. Осыдан кейін түріктер күшейіп, енді бұрын өздері тәуелді болып келген аварларға (жуань-жуань) қарсы шығады. 552 жылы көктемде түріктер аварлардың ордасына шабуыл жасап, оларды жеңеді, авардың қағаны Анағұй өзін-өзі өлтіреді. Осы кезден бастап Бумын түрік қаған деген атағын алады. Бумын 553 жылы қайтыс болады. Бумын өлгеннен кейін, таққа оның інісі Қара-Еске отырады. Ол Орхонның жоғарғы жағында аварларды екінші рет жеңеді. Қара-Ескеден кейін, оның мұрагер інісі Еркінді-Мұқан деген атпен қаған болады. Оның ел билеген кезі 553–572 жылдар. Мұқанның тұсында аз уақыт ішінде (553–554 жж) түріктер шығыста қайлар, қидандар және оғыз-татар тайпаларын, солтүстікте Енесей қырғыздарын, Жетісу жеріндегі түргенттерді өздеріне қаратты. Бұл жылдары түріктердің батысқа қарай жасаған жорықтары күшті болды. Оларды Тумынның басқа бір інісі Естемі жүргізді. Кейін тарихи деректерде оны Батыс түріктерінің түпкі атасы және Батыс Түрік қағанатының негізін қалаушы деп атайды. 563 жылы Түрік қағаны Силзибул (Естемі) Эфталит мемлекетін басып алуға кіріседі.571 жылы Естемі қаған Солтүстік Кавказды басып алды, сөйтіп Керчь түбегіне (Боспорға) шықты. Оның баласы Түріксанф Керчті басып алып, 576 жылы Қырымға шабуыл жасады. Бірақ Естемі өлгеннен кейін, 582–593 жылдары Түрік қағанатында билік үшін қырқыс басталды. Өз ішіндегі алауыздық пен әлеуметтік қайшылықтар қағанатты қатты әлсіретті. Елде мал індеттері, жұттар мен ашаршылық орын алды. Түрік қағанаты шекараларына шығыстан Қытайдың Сүй әулетінің (581–618 жж.) шабуылы күшейді. Бұл жағдайлардың барлығы 603 жылы Түрік мемлекетінің екі дербес қағанатқа – Шығыс және Батыс қағанаттарына бөлінуімен аяқталды.написть в краци

В средние века на территории современного Казахстана работали такие учёные, как Аль-Фараби, Ю. Баласагуни, А.Яссави, М. Хайдар Дулати, К. Жалаири.

В конце XVII — начале XVIII века учёные России и ряда стран Европы начали исследовать территории Казахстана, изучать историю, культуру, быт и обычаи его населения. Одним из первых был русский картограф С. У. Ремезов. После присоединения Казахстана к России научные исследования проводились более широко и интенсивно. Российская академия наук организовала в 1733 году экспедицию для изучения географии, геологии и этнографии Казахстана. С 1733 по 1771 в Казахстане побывали многие учёные академии: С. П. Крашенинников, И. Г. Гмелин, И. И. Лепехин, П. С. Паллас, И. П. Фальк, П. И. Рычков и др.

В XIX веке вклад в науку Казахстана сделали российские и казахские учёные-востоковеды: П. П. Семёнов-Тянь-Шаньский, Н. П. Рычков, П. М. Мелиоранский, В. В. Радлов, В. В. Бартольд, А. А. Диваев, Ш. Ч. Уалиханов, А. Кунанбаев, Ы. Алтынсарин и другие.

Первый фундаментальный труд по истории казахов «Описание Кыргыз-Казахских, или Киргиз-Кайсацких, орд и степей» (1832) создал А. И. Левшин, которого Валиханов назвал Геродотом казахского народа, а его монографию оценил как бесценное научное достояние.

1 часть В начале XX века большинство казахских детей имели возможность учиться только в аульных медресе. Накануне 1916 года на территории Казахстана было всего несколько русских и русско-казахских школ, в них обучалось 19370 казахских детей.

С начала XX века открываются научные организации, такие как Краевая станция по охране растений (1924), научно-исследовательского институт удобрений и агрономического почвоведения (1926). Начали работать отделения Главного геологического комитета города Алма-Ата и Института цветных металлов. В 1927 образована казахстанская экспедиция АН СССР по комплексному исследованию природных ресурсов республики во главе с академиком А. Е. Ферсманом.

К 1932 году в республике насчитывалось свыше 10 научно-исследовательских институтов и опытных станций,

Объяснение:

2 частьНаучно-технический потенциал

Несмотря на общее снижение научных работ в Казахстане после 1991 года, за последние 10 лет казахстанской наукой достигнуты результаты, некоторые из которых имеют мировой уровень.

По результатам исследований получено 877 патентов, разработано 136 образцов техники, созданы и испытаны 193 сорта сельскохозяйственных культур, выведено и апробировано 14 новых типов, линий и пород сельскохозяйственных животных. Подготовлена проектно-конструкторская и техническая документация для 36 наукоёмких производств.

В 2003 году в Республике Казахстан научные исследования и разработки выполняли 267 организаций. Среди специалистов-исследователей 942 работника имеют учёную степень доктора, 2688 — кандидата наук.

В Казахстане работают уникальные (в масштабах СНГ) исследовательские институты, в числе которых ДГП «Институт проблем горения» (110 научных сотрудников), в котором проводятся исследования структуры в области плазмохимии и высокотемпературного синтеза, Институт органического катализа и электрохимии им. Д. В. Сокольского (110 научных сотрудников), в котором разрабатываются новые каталитические системы, а также Институт Химических Наук им. А. Б. Бектурова (119 научных сотрудников), в котором разрабатываются уникальные ионообменные мембраны.

Полупроводниковый диод состоит из двух областей полупроводникоаого материала, одна из которых обладает проводимостью р-типа, другая - n-типа. Разные типы проводимости обусловлены разными примесями, которые подмешивают в полупроводниковый материал (например, кремний). На стыке данных областей образуется p-n переход, односторонняя проводимость которого и используется в диодах.

p-n переход заключается в герметичный корпус, а от двух разных областей отводятся контакты к выводам, соответственно катода (n-область), и анода ( р-область).

Также производятся и бескорпусные диоды для микроэлектроники.

Все своими словами. Без плагиата.