доклад про человека, который победил болезнь​

Спорт невозможен без травм, лёгкие или тяжёлые, они преследуют атлетов на протяжении всей карьеры. Однако спортсмены при всех своих регалиях и достижениях остаются обычными людьми, и их не обходят стороной не только травмы, но и тяжёлые болезни. Кому-то удаётся выжить, но о продолжении карьеры приходится забыть, а кто-то не только побеждает болезнь, но и возвращается на мировые арены. Чтобы побеждать и там.

Лэнс Армстронг

самым известным случаем победы спортсмена над смертью является история великого велогонщика Лэнса Армстронга. К моменту обнаружения у него заболевания Лэнс стал чемпионом мира в датском Осло, а в октябре 1996 года врач обнаружил у Лэнса запущенный рак яичек. Метастазы уже проникли не только в брюшную полость, легкие, но даже в головной мозг. Моментально была сделана операция по удалению яичка, но этого в данном случае было недостаточно. В автобиографии Армстронг описывал, что на протяжении всего курса лечения он верил, что выживет, хотя врачи давали пессимистичные прогнозы. А строки про то, как он кашлял кровью и ужасно чувствовал себя после курсов химиотерапии, сложно читать без замирания сердца. Вторую операцию — на головном мозге — ему делали в Хьюстоне. Сложнейшая операция, продолжавшаяся несколько часов, была проведена успешно, а ведь малейшей ошибки хирурга было достаточно, чтобы оставить Армстронга инвалидом на всю жизнь. После всех этих мучений спортсмен стал возвращаться к нормальной жизни, вновь сел на велосипед. Хотя, как он сам признавался в автобиографии, не раз просыпался ночью в холодном поту и бежал в больницу проверить, не вернулась ли болезнь. Позже американец основал известный по всему миру и поддерживаемый фирмой «Найк» фонд под названием больным раковыми заболеваниями. После допингового скандала к нему стали относиться холоднее, но не признавать мужество этого человека, в прямом смысле слова победившего смерть, нельзя.

После изгнания царя была установлена форма правления под названием республика («общественное дело»). Царей больше не было и римляне начали выбирать из числа патрициев (богатых людей) двух правителей сроком на год. Их называли консулами. А плебеи, то есть простой народ, выбирали своих должностных лиц – народных трибунов. Трибуны защищали права плебеев в Сенате и могли наложить «вето» (запрет) на любой закон, который был не в интересах простого народа.

Цари Римом правили с 753 г. до н.э. до 509 г. до н.э., то есть 244 года.

Қазақ хандығының ішкі жағдайы Өңдеу

Тәуке хан (1680-1715/18 жылдар) билік еткен жылдары қазақ хандығы орталықтандырылған мемлекет болып қала берді. Қазақ хандығында бейбіт өмір орнады, заңдар қатаң сақталды, тайпааралык алауыздык азайды. Шиеленіскен ірі даулар мен айтыс-тартыстар беделді билердің тікелей араласуымен шешіліп отырды. Барымта-карымта, жайылымдар мен су көздерін бөлісу жөніндеп алауыздықтар мейлінше азайды. Қазақтың әскери жасақтарының жауынгерлік кабілеті күшейді. Ішкі ауызбірліктін арқасында елдің орасан зор аумағының тұтастығы сақталды. Қазақтар солтүстігінде орыстардың Тара қаласынан бастап, оңтүстігінде Ташкент қаласына дейінгі, батысында Жайық (Орал) өзенінен бастап, шығысында Ертістің орта ағысына дейінгі жерлерді иеленді. Қазақтардың Еділ (Волга) өзені аймағында көшіп-қонып жүрген кездері де болды.

Тәуке хан тарихқа «Жеті жарғы» заңдар жинағын жасаған билеуші ретінде кеңінен танылды. Оның кезінде құрамында қазақ даласының данышпандары атанған аса беделді Төле би, Қазыбек би, Әйтеке би бар билер кеңесі құрылды. Олардың жеке тұлғалары мен аттарының өзі бүкіл қазақ халқының және Қазақ хандығының бірлігі мен біртұтас топтасқандығын білдірді. Тәуке ханның кезінде қазақтардың үш жүзінің ең таңдаулы да беделді деген өкілдері жыл сайын бас қосып, аса маңызды мәселелерді талқылап, шешім қабылдап отырды. Ондай жиын Оңтүстік Қазақстанның аумағындағы Күлтөбе деген жерде өтіп тұрды. Атақты ханның ордасы орналасқан қала қасиетті Түркістан болды. Қазақтар Сырдария өзенінің өңіріндеп 32 қалаға иелік етіп, басқарып отырды. Тарихшы ғалымдар Тәуке хан билік құрған уақытты Қазақ хандығының «алтын ғасыр» кезеңі деп бекер атамаған. Атақты орыс тарихшысы А.И. Левшин осы билеуші туралы былай деп жазады: «Ол оларды, тайпаларды, өліспей беріспейтін алауыздықтан арылтты, олардың арасындағы бірнеше жылга созылған қанды қырғын сойқанды тоқтатты, ол өзгелердің бәрін де асқан ақыл-парасатымен, қара қылды қақ жарган әділеттілігімен өзіне бағындыра білді».