Физика (көне грекше: φύσις — табиғат) — зат әлемді және оның қозғалысын зерттейтін ғылым. Бұл жөнінде физика күш, энергия, масса, оқтама т.б. сияқты тұжырымдамалармен шұғылданады.
ФИЗИКА (грек. physike, рhуsis—табиғат) — өріс пен заттың жалпы қасиеттерін және олардың қозғалыс заңдарын зерттейтін ғылым. Физика — табиғат жөніндегі жетекші ғылымдардың бірі. Ол басқа да жаратылыс тану ғылымдары сияқты ұзақ тарихи даму жолынан өтті.
Жеке физикалық ілімдердің пайда болу дәуірі. Физика жайлы алғашқы деректер Ежелгі Вавилон, Египет жазбаларында кездеседі. Зәулім сарайлар мен күрделі құрылыстар (пирамида, қорғандар) салу жұмысында құрылыс механикасы мен статиканың қарапайым заңдылықтары және рычаг, көлбеу жазықтық, тәрізді қарапайым механизмдер пайдаланылды. Практикалық талаптардан туған Ежелгі Вавилон, Египет ғылымының теориялық негізі халық арасына тарамады. Ғылым түгелдей діни абыздар қолында болды. Ежелгі грек ғалымдары табиғат құбылыстарын «табиғаттан тысқары күштің» әсерінсіз-ақ ғылми негізде түсіндіруге ерекше мән берді. Ежелгі грек ғалымдары (Гераклит, Анаксимандр, Анаксимен, Фалес т. б.) табиғат негізінен төрт элементтен (от, топырақ, ауа және су) тұрады десе Демокрит (б.з.б. 5 ғ.)І Эпикур (б.з.б. 341—270), Лукреций (б. з. б. 1 ғ.) дүниенің ең қарапайым кірпіші одан әрі бөлінбейтін бөлшек — атом деп санады. Атом туралы ілім (атомистика) талай ғасырға созылған талас-тартыстан кейін, қазіргі табиғат жайлы ғылымдардың негізіне айналды. Аристо-телъдің табиғат жайлы жазған кітабы «Физика» деп аталған. Осыған орай Аристотельді физиканың «негізін қалаушы» деп те айтады. Архимед гидростатиканың негізгі заңын (қ. Архимед заңы) ашты, қарапайым механизмдерді зерттеді. Ол механикамен қатар оптикамен, астрономиямен де айналысты. Электр мен магнетизмге қатысты кейбір қарапайым қүбылыстар тым ертеден-ақ белгілі болған. Грек-рим мәдениеті дәуірінде статиканың қарапайым заңдары (рычаг ережесі, ауырлық орталығы), геометриялық оптиканың алғашқы заңдылықтары (жарықтың түзу сызықты таралу заңы, шағылу заңдары, жарықтың сыну құбылысы) ашылды.
Объяснение:
Такий досвід був проведений, він показав, що дав- ня повітря на вершині тієї гори, де проводи- лись досліди, було майже на 100 мм рт. ст. менше, ніж у підніжжя гори. Але Паскаль цим досвідом не обмежився. Щоб ще раз довести, що ртутний стовп в досвіді Торрічеллі утримується атмо- сферними тиском, Паскаль поставив інший досвід, який він образно назвав доказом «порожнечі в порожнечі». Досвід Паскаля можна здійснити за до приладу, зображеного на малюнку 134, а, де А- міцний порожнистий скляну посудину, в який про- пущені і впаяні дві трубки: одна - від барометра Б, інша (трубка з відкритими кінцями) -від баро - метра В. Прилад встановлюють на тарілку повітряного насоса. На початку досвіду тиск в посудині А дорівнює атмосферному, воно вимірюється різницею висот h стовпів ртуті в барометрі Б. У барометр ж У ртуть стоїть на одному рівні. Потім з посудини А повітря викачується насосом. У міру віддалення повітря рівень ртуті в лівому коліні барометра Б знижується, а в лівому коліні барометра У під- шается. Коли повітря буде повністю видалений з посудини А, рівень ртуті в вузькій трубці барометра Б впаде і зрівняється з рівнем ртуті в його широ кому коліні. У вузькій же трубці барометра В ртуть під дією атмосферного тиску подніма- ється на висоту h (рис. 134, б). Цим досвідом Па- скаль ще раз довів існування атмосфер- ного тиску. Досліди Паскаля остаточно спростували тео- рію Аристотеля про «острах порожнечі» і підтвердили існування атмосферного тиску.
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
Сколько граммов воды можно нагреть от температуры градусов до температуры 100 градусов, сообщив ей 1200 дж теплоты?