Определить число последовательно соединённых элементов с эдс = 1, 2 в и внутренним сопротивлением 0, 1 ом каждый, если известно, что при подключении полученной батареи к двум параллельно соединённым сопротивлениямвеличиной б и 9 ом идёт ток 3 а. ответ:

е=n*e1-последовательное соединение нескольких источников иока

е=i(r+r); r=n*r1

1/r=1/r1+1/r2- параллельное соединение сопротивлений; r=3.6(om) 

n*e1=ir+inr

n(e1-ir)=ir

n=ir/(e1-ir)=12шт) 

Күн жүйесі – Күннен, оны айнала қозғалатын 8 үлкен планетадан (Меркурий, Шолпан, Жер, Қызылжұлдыз, Есекқырған, Қоңырқай, Уран және Нептун ), планета серіктерінен, мыңдаған кіші планеталардан (астероидтардан), шамамен 1011 кометадан және толып жатқан метеорлық денелерден құралған ғарыштық денелер жүйесі. Күннен ең алыс орналасқан планетаға дейінгі орташа қашықтық шамамен 40 а.б. немесе 6 млрд. км-ге тең.

Күн – Күн жүйесіндегі орталық дене болып саналады, оның массасы Күн жүйесіндегі барлық денелердің жиынтық массасынан 750 есе артық. Сондықтан Күн жүйесінің массалар орталығы Күн қойнауында орналасқан. Барлық 9 үлкен планета Күнді айнала, дөңгелек дерлік орбита бойымен, бір бағытта қозғалады. Олардың орбиталарының бір-біріне қатысты көлбеулігі өте аз. Планеталардың Күннен қашықтығы белгілі бір заңдылыққа бағынған, яғни көршілес орбиталардың ара қашықтығы Күннен алыстаған сайын арта түседі. Планеталар қозғалысының физикалық қасиеттеріне байланысты Күн жүйесінің үйлесімді екі топқа бөлінуі ғарыштық денелердің кездейсоқ жиынтық емес екендігін көрсетеді. Барлық кіші планеталар да үлкен планеталар қозғалған бағытта Күнді айнала қозғалады, бірақ олардың орбиталары едәуір созылыңқы және эклиптика жазықтығына көлбеу орналасады. Кометалардың көпшілігі параболаға жақын өте созылыңқы орбита бойымен қозғалады. Айналу периоды миллиондаған жылға жетеді. Мұндай комета орбиталарының эклиптика жазықтығына көлбеулігі алуан түрлі, олар Күнді айнала тура және кері бағытта да қозғалады.

Шолпан мен Ураннан басқа планеталардың барлығының өз осінен айналу бағыты Күнді айналу бағытымен сәйкес келеді. Уран планетасының осі орбита жазықтығына 98° көлбеу орналасқан, сондықтан оның айналысы сырттай қарағанда кері болып көрінеді. Шолпан планетасы кері бағытта өте баяу айналады. Күн мен планеталар арасындағы қозғалыс мөлшерінің таралуы маңызды космогониялық сипаттама болып есептеледі. Күн жүйесінің орталық денесі Күн – жұлдыз, яғни қызған газды шар. Ол өзінің қойнауынан үздіксіз энергия бөліп шығарады. Күн бетінің күшті сәуле таратуына қарамастан, ол өзінің жоғары температурасын сақтап қалады. Күн жүйесінің қалған денелері – салқын денелер. Олардың бетінің температурасы Күн сәулесінің қыздыруына байланысты анықталады. Планеталар массасына, химиялық құрамына, айналу жылдамдығына, серіктерінің санына қарай екі топқа бөлінеді.

A.

Күн жүйесінің планеталары.

A.

Алып планеталар.

Күн жүйесінің төрт ішкері планетасы (Жер тобындағы планеталар – Меркурий, Шолпан, Жер, Марс) аса үлкен емес, олар тығыз тасты заттар мен металдардан құралған.

Алып планеталар – Юпитер, Сатурн, Уран, Нептун және Плутон әлдеқайда көлемдірек, олар негізінен жеңіл заттардан (сутек, гелий, метан, т.б.) құралған, сондықтан олардың орташа тығыздығы қойнауындағы зор қысымға қарамай аз болады. Планеталардың екі тобының аралығында орналасқан кіші планеталардың химиялық құрамы Жер тектес планеталардың құрамына жақын. Біршама тар аймақта қозғалатын кіші планеталар бір-бірімен соқтығысып, өте майда сынықтарға ыдырайды. Осындай майда сынықтар метеорлық денелердің соққысынан да бөлінеді. Ал өте майда тозаңдар қосылғанда, зодиактік жарық құбылысы байқалады. Метеориттердің жасын өлшеу (құрамындағы радиоактивті элементтерге және олардың ыдырау өнімдері бойынша) Күн жүйесінің шамамен 4,6 млрд. жыл бұрын пайда болғанын анықтады

ответ:

си́ла — векторная величина, являющаяся мерой воздействия на данное тело со стороны других тел или полей. приложение силы обусловливает изменение скорости тела или появление деформаций и механических напряжений. деформация может возникать как в самом теле, так и в фиксирующих его объектах — например, пружинах.

воздействие всегда осуществляется посредством полей, создаваемых телами и воспринимаемых рассматриваемым телом. различные взаимодействия сводятся к четырём ; согласно стандартной модели элементарных частиц, эти взаимодействия (слабое, электромагнитное, сильное и, возможно, гравитационное) реализуются путём обмена калибровочными бозонами[1].

для обозначения силы обычно используется символ f — от лат. fortis (сильный).

важнейший закон, в который входит сила, — второй закон ньютона. он гласит, что в инерциальных системах отсчёта ускорение материальной точки по направлению совпадает с приложенной силой, а по модулю пропорционально модулю силы и обратно пропорционально массе материальной точки.

слово «сила» в языке является многозначным и нередко используется (само или в сочетаниях, в науке и обиходных ситуациях) в смыслах, отличных от определения термина.

сила

\ f

размерность

lmt−2

единицы измерения

си

ньютон

сгс

дина

примечания

векторная величина

характеристики силы

сила является векторной величиной. она характеризуется модулем, направлением и точкой приложения. также используют понятие линия действия силы, означающее проходящую через точку приложения силы прямую, вдоль которой направлена сила.

зависимость силы от расстояния между телами может иметь различный вид, однако, как правило, при больших расстояниях сила стремится к нулю — поэтому отдалением рассматриваемого тела от других тел с хорошей точностью обеспечивается ситуация «отсутствия внешних сил»[2]. исключения возможны в некоторых космологии, касающихся тёмной энергии[3].

кроме разделения по типу взаимодействий, существуют иные классификации сил, в том числе: внешние—внутренние (то есть действующие на материальные точки (тела) данной механической системы со стороны материальных точек (тел) не принадлежащих этой системе и силы взаимодействия между материальными точками (телами) данной потенциальные и нет (потенциально ли поле изучаемых сил), —диссипативные, —распределённые (приложены в одной или многих точках), постоянные или переменные во времени.

при переходе из одной инерциальной системы отсчёта в другую преобразование сил осуществляется так же, как и полей соответствующей природы (например, электромагнитных, если сила электромагнитная). в пределе малых скоростей можно считать силу инвариантом.

системой сил называется совокупность сил, действующих на рассматриваемое тело или на точки механической системы. две системы сил называют эквивалентными, если их действие по отдельности на одно и то же твердое тело или материальную точку одинаково при прочих равных условиях[4].

уравновешенной системой сил (или системой сил, эквивалентной нулю) называется система сил, действие которой на твердое тело или материальную точку не приводит к изменению их кинематического состояния[4].

размерность силы

размерность силы в международной системе величин (. international system of quantities, isq), на которой базируется международная система единиц (си), и в системе величин lmt, используемой в качестве основы для системы единиц сгс, — lmt−2. единицей измерения в си является ньютон ( обозначение: н; международное: n), в системе сгс — дина ( обозначение: дин, международное: dyn).

равнодействующая системы сил

если к не закреплённому телу приложено несколько сил, то каждая из них сообщает телу такое ускорение, какое она сообщила бы в отсутствие действия других сил. это утверждение, основанное на опытных фактах, носит название принципа независимости действия сил (принципа суперпозиции). поэтому при расчёте ускорения тела все действующие на него силы заменяют одной силой, называемой равнодействующей, а именно суммой всех действующих сил. в частном случае равенства равнодействующей сил нулю ускорение тела также будет нулевым. на этом основано измерение величины исследуемой силы, когда она компенсируется силой, величина которой известна.

измерение сил

для измерения сил используются два метода: статический и динамический[5].

статический метод заключается в уравновешивании измеряемой силы другой силой, значение которой известно. например, в качестве уравновешивающей силы может выступать сила , возникающая в градуированной пружине, деформированной исследуемой силой. на использовании статического метода основаны приборы, называемые динамометрами.