Каждый из углов четырехугольника abcd равен 90 градусов. угол cad=30 градусов, ab=3 см. отрезки ab и cd, и bc и ad соответственно равны. найдите ac.

ответ: В далекой древности люди так же, как и дикие звери, очень боялись огня. Ведь давние люди ничего не могли поделать с огромной разрушительной огненной силой, которая возникала, например, после молнии, что приводили к неуправляемым вспышкам лесных пожаров. Древние видели и разрушительную огненную лаву, извергающуюся из вулкана, которая планомерно уничтожала все на своем пути.

И вот постепенно произошло важное событие в жизни древних людей – они заметили, что огонь – это не только разрушение, но и свет, тепло и защита от нападений диких зверей. Тогда люди поняли, что можно самим разводить костры, используя силу огня от пожара или от извержения вулкана. Конечно, такой костер древним приходилось постоянно поддерживать – «кормить» огонь, собирая для этого хворост, и устраивать постоянное дежурство – наблюдение за тем, чтобы огонь не погас. Археологи располагают данными о том, что на земле есть такие места, где огонь горел беспрерывно сотни лет.

Очень долгое время древние люди не умели добыть огонь самостоятельно. Однако со временем древних людей снова выручила наблюдательность: они заметили, что после сильного трения одного куска сухого дерева о другой, то он начинает тлеть.

Вот так постепенно для древних людей разведение костров перестало зависеть от лесного пожара и извержения вулкана. Человек стал полноправным хозяином «красного цветка», и это означает, что у древнего человека появился огонь.

Объяснение:

Абай Құнанбайұлы «Мен жазбаймын өлеңді ермек үшін» туындысы поэзия, оның ішінде өлең жанрына жатады. Өлең 1889 жылы жазылған. Әрқайсысы 6 тармақты 5 шумақтан тұрады, көлемі З0 жол. Бұл өлеңінде Абай оқырман-тыңдаушыларына, ақындарға қарап сөйлейді. Сын мен пікірін нақтылай айтуға ойысқан. М.Әуeзовтің айтуынша, «бұл өлең Абайдың тек бір өз басының ақындық жолындағы ізденуі ғана емес. Мұны ақындық жайында өзгеше мәні бар өлең деп ұғынуымыз керек». Оны ақын өз айналасындағы «өлеңі бар, өнерлі інілерінің» кейбір шығармаларын оқығаннан кейін, соларға жөн-жоба көрсетіп, сын ескертпелер жасау ниетімен жазған. «Сөз айттым Әзірет Әлі, айдаһарсыз» дегенде көп ақынның, оның ішінде Көкбай Жанатайұлының пайғамбарларды, дін таратушы қаһармандарды мадақтайтын қиссалар жазуға тым әуестігін, «Мұнда жоқ алтын иек, сары ала қыз» дегенде жеке ақындардың жылтырақ сөздерге әуестігін, Әріп Тәңірбергеновтің «Зияда-Шамұрат» дастанында қызды «иегі алтын, көзі гауһар» деп, әсіре суреттегенін сөз етеді. Ақын өлең сөзді кімге арнауды, кімге айтуды ескертеді: тасырға айтпай, «көңіл көзі ашық, кекірегі сезімді», сергек те талаптыларға айтуды қалайды. Оның өсиеті: күле тыңдаған парықсыздарға сөзіңді қор қылма! «Қызықшыл» адамдарға жолама! Арсыздық пен ақылсыздықтан, шаруасыздық пен жалқаулықтан аулақ бол! Мұның үстіне Абай бұрынғы «сөз түзелді, тыңдаушы, сен де түзел» деп жалпылай айтқан ақылын аша түскен. Түзелу үшін не істеу керектігін көрсеткен. Оқырмандарына өлең-жырды жұртқа ақыл айтып, кеңес берудің, үлгі-өнеге көрсетудің, қырсық, қиянатқа қарсы күресудің құралы деп ұқтырған. Жақсы сөзді жастай тыңдап, әсері қызыл сөзге құлай қалма, сөздің сыртына сенбе, ішіне үңіл, мазмұнын біл, оның мәні тереңін ізде, сөздің қадір-қасиетін сонда ұғасың деп кеңес береді.