Ғылыми-техникалық революция (ҒТР) деп атаған құбылыс ғылымды қоғамдық өндірістің жетекші даму факторына айналдыру негізінде өндіргіштік күштердің түбегейлі, сапалы қайта құру болып табылады. Ол адамзат тарихында ғылым мен техника пайда болғаннан бері өндіргіш күштерді ұдайы жетілдіруге себепші болған ғылыми-техникалық революция дегеніміз- белгілі бір уақыт аралығында дамудың жаңа сатысына көтерілуге себепші болған сапалық өзгерістердің жедел қарқынмен жүруі. Дүниежүзі аймақтары мен елдердің ҒТР дамуы түрліше деңгейде өтуде. Жоғары дамыған елдерде XX ғасырдың 80-90 жылдардан бастап ҒТР-дің дәстүрлі үлгісінен басқа қазіргі заман тармағы дүниеге келді. Дәстүрлі ҒТР өндіріс пен адамзаттың жаңа тауарларға, технологиялар мен қызмет түрлеріне деген сұранысын қамтамасыз етеді. Жаңа үлгінің басты мақсаты дәстүрлі ҒТР-дің дәстүрлі үлгісінен басқа қазіргі заманғы тармағы дүниеге келді. Дәстүрлі ҒТР өндіріс пен адамзаттың жаңа тауарларға, технология мен қызмет түрлеріне деген сұраныс қамтамасы етеді. Жаңа үлгінің басты мақсаты дәстүрлі ҒТР-дің адамның өмір сүру ортасы мен денсаулығына тигізетін кері әсерінің орнын толтыру немесе жою болып табылады. Адам өмірін қорғауға бағытталған бұл шаралар өте мол қаржыны қажет өте мол қаржыны қажет еткендіктен, таралу ауқымы бірнеше елдің аумағынан аспай отыр.
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
Антропогенное влияние на природу африки
В Африке господствующее положение занимает сельское население, страны этого континента наименее урбанизированы по сравнению с другими регионами мира. В сельском хозяйстве преобладают плантационное или подсечно-огневое земледелие и пастбищное скотоводство, часто сочетающееся с кочевым или полукочевым образом жизни. Долгие годы колониализма наложили неизгладимый отпечаток на размещение населения ведения хозяйства и характер использования природных ресурсов.
Резко отразились на состоянии природной среды стран Африки также социально-демографические процессы последних десятилетий: высокие темпы воспроизводства населения, с этим связано расширение посевных площадей и пастбищ, чрезмерное и не всегда рациональное использование природных ресурсов, рост городов. Все это, вместе взятое, привело к тому, что в настоящее время сравнительно немногие районы Африки сохранили свою первозданную природу. Изменение состава лесов под влиянием вырубок и выжигания или даже вытеснение лесов антропогенной саванной, опустынивание саванн в пограничных с пустынями зонах, распространение интродуцированных растений и животных других континентов и истребление местных видов — все эти результаты человеческой деятельности получили широкое распространение не только на наиболее освоенных и заселенных окраинах материка, но и в его внутренних районах. В 1990-1995 гг. темпы обезлесения в Африке составили 0,7 % в год. За 15 лет (с 1980 по 1995 гг.) площадь африканских лесов сократилась на 66 млн га. Наиболее высока скорость обезлесения на юге Западной Африки.