Да чаго францишак багушэвич закликау беларуски народ

Мацей Бурачок, Сымон Рэўка з-пад Барысава... Так сціпла падпісваў свае кніжкі Ф. Багушэвіч. I каб падкрэсліць еднасць з народам, і каб не прыцягваць асаблівай увагі высокіх уладаў. Толькі за тое, што пісаў на беларускай мове, маглі пасадзіць у турму. 
     Час і жыццё не спрыялі творцам, якія пісалі па-беларуску. У прадмовах да кніжак Ф. Багушэвіч выказвае заклапочанасць і трывогу за лес роднага слова, абгрунтоўвае законнае права на развіццё роднай мовы, права беларускага народа на стварэнне сваей нацыянальнай культуры і тым самым — на свае існаванне: «Шмат было такіх народаў, што страцілі наперш мову сваю, так як той чалавек прад скананнем, катораму мову займе, а потым і зусім замёрлі. Не пакідайце ж мовы нашай беларускай, каб не ўмёрлі!» Разумеючы, што асноўным доказам існавання народа з'яўляецца мова, Ф. Багушэвіч заклікаў шанаваць мову народа, берагчы і развіваць яе, узбагачаць і памнажаць культурныя традыцыі. 
     У той час, калі супраць беларускай мовы выступалі афіцыйныя ўлады, патрэбна была незвычайная перакананасць і мужнасць, каб заявіць на ўвесь голас, што беларуская мова — гэта мова шматмільённага народа з багатымі гістарычнымі традыцыямі: «Чытаў я ці мала старых папераў, па дзвесце, па трыста гадоў таму пісаных у нашай зямлі і пісаных вялікімі панамі а нашай мовай чысцюсенькай, як бы вот цяпер пісалася». Знаёмства з гісторыяй народа і вера ў яго патэнцыяльныя творчыя сілы, глыбокае і тонкае адчуванне ўсіх асаблівасцяў мовы дае пісьменніку падставу сцвярджаць, што «мова наша ёсць такая ж людская і панская, як і французская, альбо нямецкая, альбо і іншая якая». Багушэвіч робіць экскурс у гісторыю беларускага народа, каб даказаць жыццяздольнасць і народа, і яго мовы. 
     У сваіх прамовах ён узнімае найбольш важную з усіх праблем — праблему самога існавання народа — і звязвае яе з неабходнасцю захавання роднай мовы, з задачай стварэння нацыянальней культуры і літаратуры. 
     Недалёкае мінулае пакінула ў памяці толькі ўспаміны аб паншчыне, забароне роднага слова, культурным заняпадзе. Таму Ф. Багушэвіч імкнуўся скіраваць свой погляд у той перыяд, калі беларускі народ стварыў выдатную культуру і літаратуру. На канкрэтных гістарычных фактах з мінулага ён выхоўваў высакародныя гістарычныя пачуцці. Супрацьпастаўленне далёкай мінуўшчыны тагачаснай рэчаіснасці было апраўданым, бо дапамагала змагацца за ажыццяўленне пастаўленай мэты — абуджэнне нацыянальнай свядомасці народа. 
     Прадмовы Ф. Багушэвіча — тэта маякі на доўгім, шматпакутным і цярністым шляху беларускага народа да ўсведамлення гістарычнай справядлівасці і нацыянальнай годнасці. Форма непасрэднага звароту да чытачоў, шчырыя гутарковыя інтанацыі, лірычная афарбоўка, паэтычная выразнасць надаюць прадмовам асаблівую пераканальнасць.

Орден Александра Невского был учрежден в июле 1942го года, специально для награждения командиров воинских частей ВС СССР, от командира взвода до командира полка включительно. Сама по себе идея ордена была не новой, орден уже существовал в Российской империи до 1917 года, им награждали как военных, так и государственных деятелей. Орден  в советское время был видоизменен и отличался от своего царского прототипа. Был внедрен для поощрения командного состава ВС СССР. Им было награждено свыше 42000 офицеров ВС СССР.  В сентябре 2010 года орден Александра Невского был возвращен в производство заново (по указу президента В. Путина), причем в своем первозданном варианте, который чеканился в царской России до 1917го года.

А1. Период с конца V в. до середины XI в. в истории Западной Европы получил название:

3) раннее Средневековье  

2. Завершение периода Средних веков связывают с:

4) завоеванием турками-османами Византии

3. Характерная черта средневекового общества:

2) сеньориально-вассальная структура общества

4. Форма правления, при которой представители сословий участвуют в управлении государством:

2) ограниченная монархия

5. Событием, ускорившим процесс создания национальных государств в Англии и Франции, стала:

2) Столетняя война  

6. Причина появления средневековых городов в X—XI вв.:

3) развитие ремесла и обмена  

7. Коммунальные движения в Средневековье

3) созданию органов городского самоуправления  

8. Представители городского сословия в Средние века:

3) бюргеры  

9. Проявлением кризиса Средневековья в XIV-XV вв. стал:

2) демографический кризис  

10. Итог кризиса средневекового общества:

1) зарождение капитализма  

11. Столица Римской империи была перенесена в город Византий императором:

4) Константином I Великим

12. Период наивысшего могущества Византийской империи:

2) IV - первая половина VII в.  

13. Причина гибели Византийской империи:

1) захват крестоносцами Константинополя  

14. Крестьян, владеющих землей на условии несения воинской повинности в пользу государства, в Византии называли:

2) стратиотами  

15. Византия сыграла большую роль в распространении на Руси:

4) иконописания

16. Принятие ислама арабами привело к:

3) политическому объединению арабских племен  

17. Реконкистой называют:

1) отвоевание территории Пиренейского полуострова у арабов

18. На Востоке в отличие от Западной Европы:

4) правитель пользовался абсолютной властью над подданными

19. Причина расцвета арабской культуры:

1) соединение духовных традиций Востока и Запада  

20. В Индии, как и в других государствах Востока, в Средние века существовала:

3) власть-собственность  

21. Правителя средневекового Китая называли:  

1) Сыном Неба  

22. Особенность Японии в Средние века:

4) отсутствие у императора реальной высшей власти

23. Те же обязанности, что рыцари в Западной Европе, в Японии выполняли:

1) самураи  

24. Все термины, за исключе¬нием одного, относятся к понятию «индуизм». Найдите и укажите термин, относящийся к другому понятию.

4) монотеизм  

25. Какие понятия из приведенных ниже характеризуют духовный мир Средневековья? Запишите цифры, соответствующие верным ответам.

1) ереси 2) готика 4) схоластика  

26. Какие события относятся к истории арабских государств? Запишите цифры, соответствующие верным ответам

1) борьба с крестоносцами 4) создание новой монотеистической религии