напишите биографию рюрика, олега вещего и игоря по плану данному ниже: 1) годы жизни или правления 2) этапы жизни и деятельности (краткая биография) 3) задачи, которые решались и каким методом. 4) исторические условия в которых происходила деятельность личности 5) историческая заслуга, вклад в историю.

Рюрик IX век - 879 Рюрик, в соответствии с русскими летописями, варяг, новгородский князь и родоначальник княжеской, ставшей впоследствии царской династии Рюриковичей на Руси. Во многих источниках рассматривается как основатель Древнерусского государства. Происхождение Главным источником сведений о приглашении варягов на Русь до сих пор остается «Повесть временных лет». Летопись сообщает нам, что в 862 году варяг Рюрик с братьями был приглашен княжить в Новгород. Принято считать, что инициаторами этого приглашения выступили племена чуди, ильменские словене и кривичи. Причиной стала междоусобица, разгоревшаяся между племенами, жившими на новгородских землях. Это событие летописцы и последующие историки взяли за основу и стали традиционно считать началом государственности восточных славян, а в историографии оно получило название «Призвание варягов». Версий о происхождении князя Рюрика в настоящее время существует несколько. Две из них являются основными: одна – норманнская, другая – западнославянская. Предположительно, он родился в 817 году, и сторонники норманнской теории отождествляют его с конунгом Рёриком из Ютландии (Дания). А согласно славянской версии считается, что он представитель княжеского рода ободритов, его славянское родовое прозвище связано с соколом и звучит как «рарог». Княжение в Новгороде Предположительно, на русские земли прибыли братья Рюрик, Синеус и Трувор. Каждому досталась своя вотчина. Рюрик расположился в землях словен, и столицей у него стала Ладога, а позднее он перебрался в Новгород (Рюриково городище у истоков Волхова, рядом с современным Великим Новгородом). По определенного времени правление варягов стало вызывать сильное недовольство. Вспыхнуло восстание, которое возглавил некто Вадим Храбрый. Восстание было подавлено, но, по легенде, погибли и братья Рюрика. Он присоединил их земли к своим и установил единовластие. Единовластие На объединенных землях Рюрик занялся внутренним обустройством созданного государства. Определил структуры управления, посадил своих наместников в Белоозере, Изборске, Полоцке, Муроме. При нем начинается активное строительство новых городов. Внимание князя было обращено на усиление рубежей со стороны Балтики. И если от набегов викингов страдала вся Северная Европа и даже Англия, то на земли Рюрика не было ни одного нападения. Совершил Рюрик и южные походы. Он заключил мирный договор с Киевом, по которому тот выплатил ему выкуп. В 879 году история Рюрика закончилась. Летописцы сообщают, что Рюрик был женат несколько раз. Примерно в 874 году в составе посольства он побывал в Норвегии. Здесь состоялось его знакомство с норвежской принцессой Ефандой. Свадьбу сыграли в Ладоге. Супруга родила Рюрику сына Игоря. Правой рукой и советником князя стал брат Ефанды Одда, который известен нам как Олег, в народе получивший прозвище Вещий. Всем им нашлось место в дальнейшей истории Древней Руси оцените материал: Просмотры: 5369 1 КОММЕНТАРИЙ Маркелова Юлия коротко и интересно) 22:09 24 марта 2020 НОВОЕ НА ПОРТАЛЕ Региональное отделение в Пензенской области: В Пензенской области состоится IX Всероссийский историко-культурный фестиваль «Золотарёвское городище – перекрёсток цивилизаций» Региональное отделение в Пензенской области: Все дети, побывавшие в военно-историческом лагере "Наследники Великих побед" в Пензенской области получат в подарок книгу "Военная история России" Польско-советская война 1919 – 1921. Факты и вымыслы Биографии Великие речи Памятные места ПАМЯТНЫЕ МЕСТА Памятник Евгению Родионову в г. Кузнецк Пензенской области Памятник воину-мученику Евгению Родионову, героически погибшему в 90-е годы в Чечне, открыли 25 сентября 2010 г. на его родине, в городе Кузнецке Пензенской области.

Вот если что,то это я тоже проходила)могу со 2 и К тому моменту как Древний Рим из республики стал империей, у него на границах не осталось ни одного по-настоящему сильного и высокоорганизованного врага. Вместе с этим стал не нужен сложный и гибкий манипулярный строй легиона. Начиная со времён правления императора Октавиана Августа и далее на протяжении I–II веков нашей эры, на смену манипуле постепенно приходила более многочисленная, но менее гибкая когорта. Мало-помалу построение легиона превращалось в своеобразную фалангу к тактическому взаимодействию между подразделениями. Когорты постепенно теряли тактическую самостоятельность и гибкость маневрирования в бою

Ғұндардың мемлекеттік тарихы жөнінде жазба деректер жеткілікті. Олардың саяси-қоғамдық кұрылысы жөніндегі деректер, негізінен, қытай жылнамаларында мол сақталған. Ғұндарда мемлекеттіліктің негізі б.з.д. III ғасырлардан бастады. Ғұндар мемлекеттілігін толық калыптастырып, оның саяси жүйесін құрушы ірі саяси тұлға — Мөде тәңірқұты (қытай деректері Маодун деп атайды) болды. Ғұндардың саяси жүйесі өте күрделі болды. Мемлекеттің басында тәңіркұты тұрды. Ғұн тарихын көне қытай тілінен қазақ тіліне аударушы ғалым Қ.Салғараұлының пікіріне сүйенсек, бұл сөз бүгінгі қазақ тілінде де бар. "Тәңірқұты" елдің қарулы күшінің бас қолбасшысы болды. Мөдеге дейін тәңірқұтын сайлау тәртібі болатын. Оның үстіне, жекелеген аймақтарды (24 аймақ болған) ру ақсүйектері басқарып отырған. Олардың әрқайсысында 2 мыңнан 10 мыңға дейін әскері болған. Сондықтан мемлекеттің ішіндегі аймақтардың белгілі бір дербестігі де бар. Мөде тәңіркұтынан бастап мемлекет толығымен бір орталыққа бірікті. Ендігі жерде елбасын сайлау кағаз жүзінде ғана жүрді. Тақ мұрасы алғашында ағадан ініге, кейін әкеден балаға өтіп отырды. Ғұндарда үш ақсүйек тайпа болды. Соның ішінде си люанъ-ди тайпасынан ғана патша сайланды. Елдегі ақсүйек үш тайпа тек өз арасында ғана қыз берісіп, қыз алысты. Мемлекеттік ірі қызметтерде осы үш ақсүйек тайпа өкілдері тағайындалды. Ғұндардың мемлекеттік басқару аппараты өте үлкен және күрделі болды. Тәңірқұтынан кейінгі мемлекеттік лауазым елдің Шығыс жөне Батыс бөліктерін басқаратын хандар болатын. Әдетте, Шығыс бөлікті басқаратын кіші ханның мәртебесі артығырақ болды. Ол орында тәңірқұтының тағын болашақта мирас етуші ханның үлкен баласы отырды. Елдің оң, сол бөлігінің әрқайсысында азық-түлікке жауап беретін уәзірлер, қолбасшылар, әскербасылары, малжанның есебін жүргізушілер, тәртіп сақшылары болды. Мемлекет әбден күшейген кезде ғұндар елі үшке бөлініп басқарылды. Олар Шығыс, Батыс және сол екеуінің ортасында орналасқан тәңірқұтының өз ордасы еді. Ғұндар еліндегі осы үш аймақ 24 әкімшілікке бөлінді. Олардың әрқайсысына мыңбасылар, жүзбасылар, онбасылар, билер, кіші бектер, т.б. лауазымды қызметкерлер тағайындалды. Егер жоғары лауазымдарға тек тәңірқұтының туыстары тағайындалатын болса, ал орта, төменгі басшылықтарға өзге ғұн тайпаларынан шыққан аса қабілетті адамдар тартылды. Ғұндардың діні тәңірлік дін болды. Олар патшасын "Көк тәңірінің өзі жаратқан адамы" деп түсінді. Ғұндар көшпелілердің алғашқы мемлекетін құрды. Көшпелі мемлекеттің негізгі белгілері осы ғүндар дәуірінде қалыптасты. Құрылтай жиналысы дүниеге келді. Ғұндардың өзінің әдет-ғұрпына негізделген заң ережелері болды. Онда жер-су мәселесіне ерекше мән берілді. Ғұндар мемлекетінде, Қытай деректеріне қарағанда, тұрақты ғұн әскерінің саны 300 мың болған. Ресми іс қағаздарын жүргізіп, мөр басу рәсімі қалыптасты. Ғұндар мемлекеті б.з.д. III ғасырдан б. з. V ғасырының жартысына дейін өмір сүрді. Әрине, басқа көшпелі империялар сияқты олар бірде күшейіп, бірде әлсіреп отырды. Б. з. IV ғасырынан бастап ғұндардың бір бөлігі Еділден асып Еуропа жеріне қарай аяқ басты. Содан былайғы 200 жылдың ішінде олар Еуропаның жартысын жаулап алып, өз билігін орнатты.[1]

Ежелгі ғұндар мен юэчжилер туралы қытай деректері

Б.з.д. 1-мыңжылдыктың басында Орталық Азияны мекендеген тайпалар жартылай көшпелі мал шаруашылығымен айналысып, скифтік мәдениетке ұқсас мәдениетті игеріп, арбалы көлікпен кәшіп-қонып жүрді. Ежелгі Қытай жазбаларында Қытайдың солтүстік шығыс жағын мекендеген жундер (цяндар) туралы айтылады. ытай тарихнамашысы Сыма Цянь (Б.з.д.145—86жылдары) Орталық Азияны б.з.д. VII—ғасырларда мекендеген Солтүстіктегі көршілерін жундер деп атайды.

Б.з.д. V ғасырдың соңында бұрынғы жундердің орнына Орталық Азияда көшпенділердің күшті бірлестігі — ғұндар (қытайша "сюнну") мен юэчжилер пайда болды. Юэчжилер — шығыс скиф (сақ) тайпаларына жатады. Олардың құрамында үйсіндер де болған. Аумағы Тянь-Шаньнан бастап, Орталық және Батыс Моңғолия, Жоңғария, Алтай өңірі, Шығыс Түркістанды қамтыды.