Заполнить таблицу за 6 класс "крестовые походы". пятый - восьмой кр. походы. годы: участники: цели: результаты: заранее

ответ: "крестовые походы"  

первый крестовый поход:

годы: 1096-1099 гг.

участники: крестьяне и городская беднота,рыцари .

цели: освобождение христианских святынь(гроба господнего).

результат: образование иерусалимского королевства,образованы 4-ре  христианских государства на территории леванта: графство эдесса  ,княжество антиохия,графство триполи и иерусалимское королевство.

второй крестовый поход:

годы: 1147-1149 гг.

участники: конрад iii, людовик vii,рыцари и войска.

цели : освобождение графства эдессы.

результат: поражение крестоносцев и потеря навсегда графства эдессы.

третий крестовый поход:

годы: 1189- 1192 гг.

участники: филипп ii август, фридрих i барбаросса, ричард i львиное сердце, леопольд v австрийский,рыцари и войска.

цели: вернуть иерусалим.

результат: взятие города-порта акры,  иерусалим остался под властью саладина,ричард заключил невыгодный договор с саладином,христианам было лишь позволено посещать иерусалим.

четвертый крестовый поход:

годы: 1202-1204 гг.

участники: рыцари из италии и франции.

цели: захват и раздел византии,взятие константинополя.

результат: разгром константинополя, разделение византийских земель ,образование 4-х государств: латинская империя,королевство фессалоники,герцогство афинское и княжество ахейское.

объяснение:

Ғұндардың мемлекеттік тарихы жөнінде жазба деректер жеткілікті. Олардың саяси-қоғамдық кұрылысы жөніндегі деректер, негізінен, қытай жылнамаларында мол сақталған. Ғұндарда мемлекеттіліктің негізі б.з.д. III ғасырлардан бастады. Ғұндар мемлекеттілігін толық калыптастырып, оның саяси жүйесін құрушы ірі саяси тұлға — Мөде тәңірқұты (қытай деректері Маодун деп атайды) болды. Ғұндардың саяси жүйесі өте күрделі болды. Мемлекеттің басында тәңіркұты тұрды. Ғұн тарихын көне қытай тілінен қазақ тіліне аударушы ғалым Қ.Салғараұлының пікіріне сүйенсек, бұл сөз бүгінгі қазақ тілінде де бар. "Тәңірқұты" елдің қарулы күшінің бас қолбасшысы болды. Мөдеге дейін тәңірқұтын сайлау тәртібі болатын. Оның үстіне, жекелеген аймақтарды (24 аймақ болған) ру ақсүйектері басқарып отырған. Олардың әрқайсысында 2 мыңнан 10 мыңға дейін әскері болған. Сондықтан мемлекеттің ішіндегі аймақтардың белгілі бір дербестігі де бар. Мөде тәңіркұтынан бастап мемлекет толығымен бір орталыққа бірікті. Ендігі жерде елбасын сайлау кағаз жүзінде ғана жүрді. Тақ мұрасы алғашында ағадан ініге, кейін әкеден балаға өтіп отырды. Ғұндарда үш ақсүйек тайпа болды. Соның ішінде си люанъ-ди тайпасынан ғана патша сайланды. Елдегі ақсүйек үш тайпа тек өз арасында ғана қыз берісіп, қыз алысты. Мемлекеттік ірі қызметтерде осы үш ақсүйек тайпа өкілдері тағайындалды. Ғұндардың мемлекеттік басқару аппараты өте үлкен және күрделі болды. Тәңірқұтынан кейінгі мемлекеттік лауазым елдің Шығыс жөне Батыс бөліктерін басқаратын хандар болатын. Әдетте, Шығыс бөлікті басқаратын кіші ханның мәртебесі артығырақ болды. Ол орында тәңірқұтының тағын болашақта мирас етуші ханның үлкен баласы отырды. Елдің оң, сол бөлігінің әрқайсысында азық-түлікке жауап беретін уәзірлер, қолбасшылар, әскербасылары, малжанның есебін жүргізушілер, тәртіп сақшылары болды. Мемлекет әбден күшейген кезде ғұндар елі үшке бөлініп басқарылды. Олар Шығыс, Батыс және сол екеуінің ортасында орналасқан тәңірқұтының өз ордасы еді. Ғұндар еліндегі осы үш аймақ 24 әкімшілікке бөлінді. Олардың әрқайсысына мыңбасылар, жүзбасылар, онбасылар, билер, кіші бектер, т.б. лауазымды қызметкерлер тағайындалды. Егер жоғары лауазымдарға тек тәңірқұтының туыстары тағайындалатын болса, ал орта, төменгі басшылықтарға өзге ғұн тайпаларынан шыққан аса қабілетті адамдар тартылды. Ғұндардың діні тәңірлік дін болды. Олар патшасын "Көк тәңірінің өзі жаратқан адамы" деп түсінді. Ғұндар көшпелілердің алғашқы мемлекетін құрды. Көшпелі мемлекеттің негізгі белгілері осы ғүндар дәуірінде қалыптасты. Құрылтай жиналысы дүниеге келді. Ғұндардың өзінің әдет-ғұрпына негізделген заң ережелері болды. Онда жер-су мәселесіне ерекше мән берілді. Ғұндар мемлекетінде, Қытай деректеріне қарағанда, тұрақты ғұн әскерінің саны 300 мың болған. Ресми іс қағаздарын жүргізіп, мөр басу рәсімі қалыптасты. Ғұндар мемлекеті б.з.д. III ғасырдан б. з. V ғасырының жартысына дейін өмір сүрді. Әрине, басқа көшпелі империялар сияқты олар бірде күшейіп, бірде әлсіреп отырды. Б. з. IV ғасырынан бастап ғұндардың бір бөлігі Еділден асып Еуропа жеріне қарай аяқ басты. Содан былайғы 200 жылдың ішінде олар Еуропаның жартысын жаулап алып, өз билігін орнатты.[1]

Ежелгі ғұндар мен юэчжилер туралы қытай деректері

Б.з.д. 1-мыңжылдыктың басында Орталық Азияны мекендеген тайпалар жартылай көшпелі мал шаруашылығымен айналысып, скифтік мәдениетке ұқсас мәдениетті игеріп, арбалы көлікпен кәшіп-қонып жүрді. Ежелгі Қытай жазбаларында Қытайдың солтүстік шығыс жағын мекендеген жундер (цяндар) туралы айтылады. ытай тарихнамашысы Сыма Цянь (Б.з.д.145—86жылдары) Орталық Азияны б.з.д. VII—ғасырларда мекендеген Солтүстіктегі көршілерін жундер деп атайды.

Б.з.д. V ғасырдың соңында бұрынғы жундердің орнына Орталық Азияда көшпенділердің күшті бірлестігі — ғұндар (қытайша "сюнну") мен юэчжилер пайда болды. Юэчжилер — шығыс скиф (сақ) тайпаларына жатады. Олардың құрамында үйсіндер де болған. Аумағы Тянь-Шаньнан бастап, Орталық және Батыс Моңғолия, Жоңғария, Алтай өңірі, Шығыс Түркістанды қамтыды.

Особенности культуры Галицко-Волынского княжества обуславливаются самобытностью культуры. Галицко-Волынская культура является симбиозом, который сложился из традиций Киевской Руси и соседей.  

В княжестве были культурные центры, где было множество монастырей: Владимир, Галич, Волынь.  

Архитектура и культура в княжестве имеют больше религиозный подтекст. Поэтому архитектура характеризуется, прежде всего, церквями. Например, город Галич известен как город-культурный центра Галицко-Волынского княжества из-за того, что там построен храм Святого Пантелеймона.

Стоит также отметить изобразительное искусство. На развитие живописи оказала большое влияние византийская культура. Конечно, главным жанром живописи являлась иконопись. Причем, иконы мастеров из Галицко-Волынского княжества очень ценились в странах Западной Европы. Галицкая иконописная школа во многом схожа с московской иконописной школой, коей она была в 14-15 веках. На мастеров все же было оказано католическое влияние. А потом эти города стали зависимы от монголов, и переняли азиатские черты.

Единственным жанром литература была летопись. Но было и евангелие – Галицкое Евангелие, например.

Итак, особенностями являются: черты монгольской культуры, черты католической и московской школ, религиозный контекст культуры.