Просклонять по лицам на казахском языке слово ит

"Ит" сөзінің септелуі.

Атау септік ит

Ілік септік иттің

Барыс септік итке

Табыс септік итті

Жатыс септік итте

Шығыс септік иттен

Көмектес итпен

"Ит" сөзінің жіктелуі.

Жекеше

Менің итім

Сенің итің

Сіздің итіңіз

Оның иті

Көпше

Біздің итіміз

Сендердің иттерің

Сіздердің иттеріңіз

Олардың иттері

В древние времена, часто войны между агрессивным странами будут дружественными объятие, когда два казахских солдат.Нет казахских войск через реку палаточного damıldaptı. Сделанный толпа хлынула противника кишащие атаку. Один из двух друзей, которые попадают в руки противника. Слышал, что его друг попал в руки врага на другой храбрый холод осеннего черного безнадзорности, речной гальки, PUT напали вражеские войска на берегу ötedi.Jaw. Солдаты взять qolbasılarına Смешать ötinedi.Alıp, он qolbasına противника:Я покупаю одну руку от солдат будет обменять keldim.Meniñ имущество будет joq.Bir вещь. Это из моей жизни .Dosımdı, самый дорогой - я отдаю жизнь Мою, сказал он.Командир будет испытан oylanıponı:- Что это такое? Говорит мужчина спешит, чтобы своего друга.Мне нужны ваши источники, сказал командир, два глаза - я могу.- Как только он будет глаза и сказать, освобождение и другQaysarlıuq двое друзей, которые были свидетелями дружбы и справедливого командира противника

Құнанбай Абайды сәлемдесуге жіберіп сынаған
Қазақ сәлемдесуге, амандасуға ерекше мән берген халық қой. Әр аймақтың өзінде сәлемдесу дәстүрі бар десе де болады. Мәселен, Абай елінің өзіндік сәлемдесу салты болған. Ұлы Абай өзіне амандасуға келген адамға, егер ол адам өзіне бір өтініш-тілекпен келсе, ең әуелі сұрағын қойғызбай, дұрыстап сәлемдесіп, амандық-саулық сұрасқаннан кейін қонақ қылып, өтініш-тілегін қайтар кезінде бір-ақ айтқызады екен. «Абай жолы» романын немесе басқа да әңгіме-естеліктерді оқып отырғанда Абайдың сәлемдесуге баруы, әкесімен, басқа да жақын-жуық адамдармен сәлемдесу салтын байқаймыз. Сол уақытта: «Бұл сәлемдесуге жарады ма екен, сөзі маңызды ма екен?» деген дүниелерге ерекше мән берілген. Мәселен, Құнанбай Абайдың жастығына, балалығына қарамастан, оны түрлі тапсырмалармен: «Сәлемдесіп, жағдайын біліп қайт», деп әр жерлерге жіберіп отырған.
Бүгінде осының бәрі қалып бара жатқан жоқ па? Ахат Құдайбердиевтің естелігінде әкесі Шәкәрімнің аталарына, Абайға арнайы барып сәлемдесуі туралы жазылған. Сәлемдесуге бару – жақынын жанына тарту, туысы, қандасы ретінде жанына жақындату деген дүние ғой. Ол жерде жақсы әңгіме шертіледі, ертегі айтылады. Осының барлығы сәлемнен басталған. Уақыттың тығыздығына саямыз ба, біз қазір аман-саулықты қысқа қайырамыз. «Сәлем», дейміз де ары қарай жүре береміз. Кейбір адамдар: «Мынау дұрыстап амандасуға да жарамады ма?», «Менсінбеді ме? «Неге мал-жаның аман ба демейді», деп дұрыс сәлемдеспеген адамға өкпе-ренішін білдіріп жатады. Мал-жанның амандығы – елдің, ауылдың амандығы деген сөз. Қазақтың өмірі малмен тығыз байланысты ғой. Ішерге тамағы, киерге киімі дегендей. «Мал-жаның аман ба?» деген сөз бұл сіздің тағдырыңызға, айналаңызға немқұрайлы қарамайтындығыңызды көрсетеді. Мысалы, жат болып кетпесін деп балаларын сәлемдесуге жіберіп жатады. Қорыта айтқанда, қазақтың сәлемі, қазақтың қонақты қабылдауы – осының барлығы үлкен өнегесі, тәрбиесі бар дүние. Сондықтан мұны жалғастыруымыз керек, ерекше мән беруіміз қажет деп есептеймін.