Илгеринди ыкпалдан тиркескен соз болатындай 5 мысал

Жай қалмау, көре кел, бір күні, боз құнан, Талдықорған, қара қой. 

Түйіндеме

Аты - жөні : Ахмет Байтұрсынұлы

Жасы : 147

Туған жылы : 1873 жылы , 18 қаңтар

Туған жері : Қостанай облысы , Сартүбек ауылы

Ұлты : қазақ

Азаматтығы : КСРО ( СССР )

Білімі : Жоғары

1886-1891 Торғай қаласындағы мектеп

1891-1895 ж . Орынбордағы мұғалімдер мектебінде

Мамандығы : мұғалім , ақын , ғалым , редактор

Іс - тәжірибесі : Алашорда көсемі , « Қазақ » газетінің редакторы

Еңбектері : « Қырық мысал » , « Маса » жинағы

Тілдерді білуі : қазақ , орыс , араб

Қосымша мәліметтер : қазақ әліпбиін жасады , қазақ лингвистикасына терминдер ұсынды , ол « Ұлт ұстазы »

5 қыркүйек 1872 жыл, қазіргі Қостанай облысы, Жангелді ауданы Ақкөл ауылы – 8 желтоқсан 1937, Алматы — қазақтың ақыны, әдебиет зерттеуші ғалым, түркітанушы, публицист, педагог, аудармашы, қоғам қайраткері.[1] Қазақ халқының 20 ғасырдың басындағы ұлт-азаттық қозғалысы жетекшілерінің бірі, мемлекет қайраткері, қазақ тіл білімі мен әдебиеттану ғылымдарының негізін салушы ғалым, ұлттық жазудың реформаторы, ағартушы, Алаш-Орда өкіметінің мүшесі.

Оны 1891 жылы бітіріп, Орынбордағы 4 жылдық мектепке оқуға түседі. 1895-1909 жылы Ақтөбе, Қостанай,Қарқаралы уездеріндегі орыс-қазақ мектептерінде оқытушы, Қарқаралы қалалық училищесінде меңгеруші қызметін атқарады.

Байтұрсынұлының саяси қызмет жолына түсуі 1905 жылға тұс келеді. 1905 жылы Қоянды жәрмеңкесінде жазылып, 14500 адам қол қойған Қарқаралы петициясы (арыз-тілегі) авторларының бірі Байтұрсынұлы болды.

Байтұрсынұлы 1909 жылы 1 шілдеде губернатор Тройницкийдің бұйрығымен тұтқындалып, Семей түрмесіне жабылды.

Ресей ІІМ-нің Ерекше Кеңесі 1910 жылы 19 ақпанда Байтұрсынұлын қазақ облыстарынан тыс жерге жер аудару жөнінде шешім қабылдады. Осы шешімге сәйкес Байтұрсынұлы Орынборға 1910 жылы 9 наурызда келіп, 1917 жылдың соңына дейін сонда тұрды. Байтұрсынұлы өмірінің Орынбор кезеңі оның қоғамдық-саяси қызметінің аса құнарлы шағы болды. Ол осы қалада 1913–1918 жылы өзінің ең жақын сенімді достары Ә.Бөкейхан, М.Дулатұлымен бірігіп, сондай-ақ қалың қазақ зиялыларының қолдауына сүйеніп, тұңғыш жалпыұлттық «Қазақ» газетін шығарып тұрды.