10 пословиц на казахском языке про спорт

1Спорт - денсаулық кепілі
2Доп ойнаған тозар,
Асық ойнаған озар

Спорт – бейбітшілік елшісі. - Спорт – посол мира.
Кім спортпен шұғылданушымын, ана күш үдетілед. - Кто спортом занимается, тот силы набирается.

 Жоспар:

1.Кіріспе:Қиястың әкесінің майданға кетуі

2.Негізгі бөлім:Анасының сырқаттанып жатқаны

3.Қорытынды:Нағыз еңбекқор Қияс

Кияс ол акылды бала.Кияс егіс басына келгенде күннің де алкызыл шапағы жер бетіне тарай бастаган еді.Бала су құып үйренген және жер казып үйренген. Оның бәрің әкесі үйреткен.Бір күні әкесі майданға кетіп қалған ал анасы ауру.Қияс  ішінен сөйлеп отырды «Алдымен құлақ арықты шығыс бетіндегі атыздарды суарамын» деп ойлады.КИЯС анасы ауру ишиненде жылады.»бұл жерді меңін қалай да бітеуім кекек» деп ойлады ол іштей……

Қиястың әкесі майданға кетеді.Ал анасы қатты ауырып жатады.Сол анасын көрген бала Қияс анасын қатты уайымдайды.Бірақ оған қарамастан бала Кияс анасына көмек қылып,еңбек етеді.Ол жерге әр жыл сайын тары егіп,колхоз жинап,терін төгіп,жейтін нан табады.Бала Қияс әкесінің жанында болмасада әкесі үйреткен жұмыстарын үлкендерше істейді.Міне,Қиястың еңбекқор екенін осы мәтінен-ақ табуға болады.Бірақ қазір Қияс сияқты балалар аз

Төлеген Айбергенов Ана Арманыңды ақтарам ба жүрегімде тербесем, Айға сіңлі, қарындассың қасиетті Жерге сен. Мен өзінді теңдесі жоқ құдірет деп түсінем, Сендік қуат мың есе артық Жердің тарту күшінен. Сұлу әлем, әлем сұлу сен жаратқан адаммен, Көк жолының қарсылығын қағып тастап барам мен. Сендік қуат болар, бәлкім, басын иді көк маған, Әр кез сенен туғанымды есіме алсам, тоқтаман. Ал ұмытсам, ұмыт болып қаларымды білемін, Ұмыт қалмау үшін менің шарқ ұрады жүрегім. Шат жүріп-ақ қас қаққанша боламын мен шерменде, Жетім емес кей ананың жетімдігін көргенде, Көз алдымда жас дөңгелеп булығам да ызадан, Маған тіпті сөз келмейтін ұяттардан қызарам. Бұл дүниеге онсыз-дағы кеткен жоқ па көп есең, О, аналар, кей пасықты жаратасың неге сен! Тасбауырлар дүниеге келсін де, тез кетсін де, Әлде өзгелер ондайлардан жиіркенсін дейсің бе? Қай кеудені жылытады лапылдаған отпенен, Өз кеудесін жылытуға құдіреті жетпеген. Анаң саған керек болса, балаңа да сен керек, Кезекпенен ауысатын ғұмыр ғой бұл дөңгелек. Ана керек, о, адамдар, ана керек адамға, Анасыздар аң сияқты күн кешіп жүр ғаламда. Пікірімді ұнатпаған таптық та дер дананы, Даналықтың қажеті жоқ сыйлау үшін ананы. II Білмедім мен, сен әйтеуір ораласың көп тілге, Киелі сүт құдіретімен әлде есейіп кеттім бе? Ана десе әйтеуір мен өзге сөзді есітпен, Құлағыма үн келеді қоңыраулы бесіктен. Құлағымда ол үн менің көрген емес толастап, Өйткені сен жылауыма қарсы болдың о баста-ақ.. Бүкіл әлем шуларына жіберді де сүңгітіп, Өзің қаққан қоңыраудан кетті маған тіл бітіп… Қоңыраулардың үні мені жетектеді қиянға. Қоңыраулардың үні мені шомдырды сан қиялға. Тұтқасынан ұстамақ боп дария – білім есіктің, Мектеп бардым, онан да мен қоңырау үнін есіттім. Ұстаз болдым. Сөз сөйлетті болашақтың мінбері, Көз алдымда қызыл ала қызғалдақтар гүлдеді. Дәл бүгін де нұрлы ертеңнің қоңырауы етіп тұр мені, Өміріме өзің қаққан қоныраудың үндері. Өзің қаққан қоңырауда өмір жыры бар екен, Оның үні тарқамайтын болды менің мерекем. Сол үнменен тыным таппай бақытымды күреймін, Өйткені мен мерекемнің тарқамауын тілеймін.