Адасқан сөздері сөйлемнің мағынасы мен орын тәртібіне байланысты орналастырып жаз. жанары мен қалам, жайраңдаған қыздарына қазақ жаздай қайран, жаны. қыз қайран көркі деген, қапысыз қалай өссе елдің айтқан сөзді бабам. намысын қолдан үшін атқа бермеу жатқа аз арулар болды ма қонған. көңілде сыз бар қалған өткен бар өмірде ақтабаннан қалған күннен із. жасырмай қанша болсам сырымды айтар тағдырың жан қарауылға ілінді. ерліктің деп білем мен аяулы әлия қос мен мәншүгімді қанаты.

Мен қазақ қыздарына қайран қалам

Жанары жаны жаздай жайрандаған

Қыз өссе-елдің көркі-деген сөзді

Қапысыз қалай айтқан қайран бабам

Қыз өссе-елдің көркі-деген сөзді

Қапысыз қалай айтқан қайран бабам

Намыстан бермеу үшін жатқа қолдан

Арулар аз болды ма атқа қонған

Көңілде қалған сыз бар өткен күннен

Өмірде қалған із бар Ақтабаннан

Көңілде қалған сыз бар өткен күннен

Өмірде қалған із бар Ақтабаннан

Жасырмай айтар болсам жан сырымды

Тағдырым қарауылға қанша ілінді

Ерліктің қос қанаты деп білем мен

Аяулы Әлия мен Мәншүгімді

Ерліктің қос қанаты деп білем мен

Аяулы Әлия мен Мәншүгімді

1719 ж. Лондонның әдеби өмірінде бір ғажап оқиға болды: дүкендерге Даниель Дефоның «Робинзонның өмірі және таңғажайып хикаялары» атты романы түсті. Кітаптың құны ер адамның костюмі немесе жылқының жарты бағасымен бірдей болса да, оны тез арада сатып алды. Сол кезден үш ғасыр өтсе де, Робинзонның тарихы әлі күнге дейін оқырмандарды қызықтырады. Ал Робинзонның таңғажайып тарихының реальдық деректі негізі бар екенін көп адамдар біле бермейді.
Крузо аралы, "Үмітсіз арал" романдағы оқиға көрінісі

Даниэль Дефоның ең жақсы романының жазылуына себеп болған шотландық моряк Александр Селькирктің өмірінде болған оқиға. Жастайынан теңізді сүюші Александр Селькирк қарақшылардың кемелерінде матрос болып жүрген. 1704 ж. қазан айында Селькирк капитанмен ұрысып, Мас-а-Тьерра аралында қалады. Сол аралда Селькирк 4 жыл 4 ай тұруға мәжбүр болады. Дефоның кейіпкері аралда 28 жыл өмір сүрді.

Задумывались ли вы когда-нибудь о том, на что человек, оказавшись в экстремальной ситуации? Я думаю, ответ на этот вопрос мы можем найти, прочитав роман Д. Дефо “Робинзон Крузо”.

Попав на необитаемый остров, Робинзон Крузо не впадает в панику, не поддается страху, а устраивает свою жизньтак, что каждый даже самый прозаический факт – такой, например, как изготовление стула и стола или обжиг глиняного горшка, воспринимается нами как героический поступок, еще один шаг в борьбе за выживание.

Судьба была милостива к нашему герою

и позволила ему и на необитаемом острове воспользоваться достижениями цивилизации: с корабля он привез инструменты, хо­зяйственный инвентарь и запасы продовольствия. Но дальновидный Робинзон хочет обеспечить себя и на старости’лет, поэтому он осваивает ремесло охотника, зверолова, пастуха, земледельца, строителя, с удивительной энергией овладевая навыками всех этих профессий. Занявшись земледелием, он точно высчитывает, какой сумеет полу­чить урожай из посеянных им семян ячменя и риса, когда и какую часть урожая сможет употребить в пишу, отложить про запас, посеять. Исследуя почву и наблюдая климат острова,Робинзон узнает, где надо сеять в период дождей и где – в сушь. Очень интересны дневниковые записи Робинзона Крузо. В них он не только рас­сказывает о прожитых днях, о своих успехах и поражениях, но и излагает свои мысли, делится переживаниями, пишет о своем душевном состоянии. “Я научился смотреть больше на светлые, чем на темные стороны моего положения, и помнить больше о том, что у меня есть, чем о том, чего я лишен”.

Надежда и вера, неустанный труд и сила воли – все это Робинзону Крузо прожить на необитаемом острове в полном одиночестве двадцать восемь лет и сохранить в себе Человека. Мы и сегодня не перестаем восхищаться победами Робинзона, который заставил природу служить себе и своими руками, имея только самые примитивные инструменты, сумел создать на необитаемом острове вполне сносные условия для жизни. Вся жизнь Робинзона Крузо на острове доказывает, как много может сделать обыкновенный че­ловек, как безграничны его возможности.

Сіз адам төтенше жағдайда не істей алатыны туралы ойландыңыз ба? Менің ойымша, бұған жауап Д.Дефодың «Робинсон Крузое» романын оқу арқылы табуға болады.

Бірде шөлді аралда Робинсон Крузо үрейленбейді, қорқынышқа бой алдырмайды және өз өмірін осылай ұйымдастырады, ол тіпті ең прозалық фактіні, мысалы, орындық пен үстел жасау немесе сазды кастрюльді от жағу сияқты, бізді батырлық әрекет ретінде қабылдайды, басқасы өмір сүру үшін күресте қадам.

Тағдыр біздің кейіпкерімізге мейірімді болды

оған шөлді аралдағы өркениеттің жетістіктерін пайдалануға мүмкіндік берді: ол кемеден құрал-саймандар, тұрмыстық техника және азық-түлік заттарын әкелді. Бірақ алысты көретін Робинсон өзінің қартайған шағында өзін қамтамасыз еткісі келеді, сондықтан ол аңшы, аңшы, шопан, фермер, құрылысшының шеберлігін керемет шеберлікпен игереді. Шаруашылықпен айналысып, ол өзі себетін арпа мен күріштің тұқымынан қай дақыл алуға болатындығын, жазудың қандай түрін қашан және қанша мөлшерде пайдалануға болатындығын нақты есептейді.

егу. Топырақты зерттеп, аралдың климатын бақылай отырып, Робинсон жаңбырлы маусымда қай жерде егу керектігін, қай жерде - жерде.

Робинсон Крузоның күнделікті жазбалары өте қызықты. Оларда ол өмір сүрген күндері, сәттіліктері мен сәтсіздіктері туралы айтып қана қоймайды, сонымен қатар өз ойларын ортаға салады, сезімдерімен бөліседі, көңіл-күйі туралы жазады. «Мен өзімнің ұстанымымның қара жақтарына қарағанда жарыққа көбірек қарауды үйрендім, және мен жоғалтқан нәрселерден гөрі менде бар нәрсе туралы көбірек есте сақтауды үйрендім».

Үміт пен сенім, қажымас еңбек және ерік-жігер - осының бәрі Робинсон Крузоға қоныстанбаған аралда жиырма сегіз жыл бойында өмір сүруге және Адамды сақтап қалуға көмектесті.

Тіпті табиғаттың өзіне және өз қолымен қызмет еткен, ең қарапайым құралдарға ие, адам өмір сүрмеген аралда өмір сүруге қолайлы жағдай туғызған Робинсонның жеңістеріне таңданбаймыз. Робинзон Крузоның аралдағы бүкіл өмірі қарапайым адамның қаншалықты жасай алатындығын, оның мүмкіндіктері шексіз екенін дәлелдейді.

Объяснение: