Перевести текст! күн бата ауылдан шықтық. біздің де жеккеніміз пар ат.делбені өзім ұстадым. жол есімбектің ауылының үстінен баса жүреді. қатты шыққан қарқынымызбен келіп қалдық.әбдірахманның екі көзі алдында. алдымызда жүз саржын шамасында есімбектің үйі тұр, бірақ шұға көрінбейді. шіркін-ай, сүйіспендік те қиын ғой. жаңа жеккен ат басымен алысады. енді кішкене жүрсек, өтіп те кетеміз. бірақ өткіміз келмейді. аттың басын тежей берем. кім біледі, бұдан кетсе әбдірахман шұғаны мәңгі көре алмас, яки көрсе де біраз уақыт сағынуға тура келер деген ой елестейді. бірімізге біріміз сөйлеспесек те біріміздің ойлағанымызды екіншіміз біліп келемі бұрын түнде барғанда маңынан жүргізбейтін есімбектің аю төбеттері үріп алдымыздан шықты.есіктің алдында бірталай жағалай отыр, көздері бізде.әңгімені соғып отыр. кім біледі, әлде бізді мазақ қылып отыр ма? ! басына кимешек киген шұғаның үлкен жеңгесі қараша үйдің белдеуіне ботаны байлап түйе сауып отыр.үлкен үй мен отаудың арасында бәйбіше теңселіп жүр. бәрі де маған қуанышты секілді көрінді. біздің кетіп бара жатқанымызға таңырқаған ешкім жоқ секілді, ұсталып айдалатынын әлдеқашан бәрі де біліп қойған тәрізді. бәрі де күліп жүр, бәрі де босып жү бірақ шұға жоқ әбдірахман кенет: - айда! -деді. ат тоқтауға айналған екен. делбені жиыңқырап ұстап, айдай бергенімде ауылдың сырт жағындағы құдықтан келе жатқан екі әйел көрінді. біреуі шұға! апырым-ау, жаман қуандым. көзімнен жас шығып кетті. қатарласып келгенімізде бізді танып екеуі де сұстиып тұра қалды. зәйкүлдің иығында шелек, шұға жанында бос еріп келе жатыр екен. әбдірахман арбадан қарғып түсіп жүгірді. құшақтар, сүйер деп едім, әйтпеді, жұрттын бәрі самсап қарап тұрған соң қ қылды бі ұялды, кұшақтау керек еді, сүю керек еді! - апырым-ай! қайда барасындар, - деді шұға. - болысқа айдап барады, - деді әбдірахман. шұғаның көзінен жас мөлдіреп қоя берді. арбаның үстіндегі мен де еріксіз жыладым. зәйкүл шіркін қорқақтау еді, жалтаң-жалтаң қарады да: - ойбай, тентекжан-ау, жүр, ауылдың жүгіріп келеді, - деп шелегін жерден көтеріп-ақ алды. айрылмай амал жоқ екенін екеуі де сезеді. бірінің көзіне бірі қарап қатты да қ арт жағымызда айқай-ұйқай, боқтау, жүгірген ң аяғының дыбысы. алдымызда біраз жер барып тоқтап бізді күтіп стражник ойбай салып жатыр. - әбдірахман! - қош! - деді. теңселіп келіп арбаға мінді. көзінің жасы мөлдіреп ағып бетін жуып кетті. біз атты айдай бергенде карлыққан дауыспен: - қош, қалқам, қалқ - деді шұға. кемсеңдеп жылап отыра кетті.