Тапсырматөмендегі ойлармен келісесің бе, әлде келіспейсің бе? 1. ң сыртқы бейнесі оның ішкі дүниесінен хабар береді.2. өзін ортасына сай, мәдениетті, сыпайы ұстаған ң ішкі дүниесі де әдемі болады.3. айналасына сыйласымды қарым-қатынаста болған ң ішкі дүниесі де әдеміболады.4. ішкі мәдениет ң қоғамда өзін ұстауы мен киім киісі арқылы да көрінбейді.5. өзінің сыртқы бейнесімен де халыққа өнеге көрсетуі керек емес.6. қонымды киім кию әдебі ң эстетикалық талғамына байланысты.7. ортасына қарай киім таң.8. тойға киетін киімді жұмысқа киіп баруға болады.9. туралы алғашқы пікір оның сыртқы бейнесіне байланысты тумайды.10. қымбат киім киген ғана жақсы болып көрінеді.​

Ұстаның бізі сүйкімді,Жақсының сөзі сүйкімді.
 
Ұстаның өрісі көрігінен төсіне дейін.

 Алтын менен күмістіЗергер үшін жаратқан.

Арқар менен құлжаныМерген үшін жаратқан.

 Шебердің инесі де алтын,Соққан күймесі де алтын.

 Шеберді саусағы асырайды.

 Еріншектің ертеңі бітпес.

 Жатқанға жан жуымас,Жалқауға мал құралмас.

Еңбек, еңбекқорлық
Құс қонбаған көл жетім,
Ел қонбаған жер жетім.

 Еңбексіз өмір жоқ,Ауырсыз жеңіл жоқ.

 Қойшыны таяғы асырайды,Қасқырды аяғы асырайды.

 Атан түйе жүк астында қартаяр.

Түйір нан – тамшы тер. 

Сен істі сүйсең, іс саған бас 

Сейчас январь — середина зимы. С утра светит яркое солнце на голубом чистом небе. Снег переливается разноцветной радугой, легкий морозец. В такой день приятно встать на лыжи и пойти в зимний сказочный лес. Тут необычайно тихо. Таинственно стоят ели, укутанные в теплую белую шубу из снега. Дунул легкий ветерок, с ближайшей ветки осыпался снег. Пролетела большая ворона и смахнула снег на дорожку. Я иду вдоль опушки и наслаждаюсь этой суровой и сказочной красотой. Кажется, все замерло вокруг, но это обманчивое впечатление. Где-то на верхушке сосны суетится белка, вдали заяц-беляк. Зима диктует свои законы, но жизнь не останавливается ни на минуту, обитатели леса заняты своей повседневной работой. Я тоже иду домой — пора готовиться к учебной неделе. Разгар зимы. Холодно, ветрено. Как хорошо, что сегодня воскресенье и не надо никуда выходить. Я подошла к окну, чтобы посмотреть температуру на градуснике. Минус десять. Даже поежилась, мысленно представила, как пробирает до костей этот пронзительный ветер. У нас под окном растет рябина. Она заметно раскачивается под напором ветра. Вдруг ее облепила стая снегирей. Они деловито расселись на ветках, огляделись по сторонам и стали клевать яркие сочные ягоды. Дерево большое, алых кистей изобилие, поэтому птицы не суетятся, всем хватает. Наклевавшись вдоволь, снегири выпятили ярко-красные грудки, как на выставке. Вероятно, они ждали команды вожака. Отдохнув после обильного обеда, птицы улетели. А я удивилась — дерево было серое, не осталось ни одной красной грозди. Как хорошо, что есть такие зимние столовые для наших птиц!