" Менің ата-анам бақытты болсын десем" - эссе жазу.​

Өмірге келген әрбір жанның басына берілетін бақ пен Алланың әмірімен жазылған өмір жолы, тағдыры болады. Әр адам өз арман-мақсаттарымен, алған тәрбиесімен ерекшеленеді. Сол тәрбиені беруші – әлпештеп отырған ата-анамыз. Ең бақытты жандар – ата-ананың мейірімін, қамқорын көріп, қасында жанашыр анасы мен қамқор әкесі барын біліп, жан жылуын сезініп өскендер. Ал сол бақыттың қадірін ұғына алып жүрміз бе?! Ата-анамыз өзіне тиісті құрметті көріп жүр ме?

Бүгінгі ата-ананың рөлі, расымен-ақ тым төмен түсіп барады. Қолдағы алтынның қадірі жоқ деген. Ата-анасы балам қатарынан қалмасын, қиналмасын, еңсесі тік жүрсын, ауырмай-сырқамай аман жүрсін деп бала жағдайының барлығын жасауға тырысады. Ағаш секілді жемісін де, жапырағын да, бұтағын да, жанын да, тәнін де береді. «Түн ұйқысын төрт бөліп» деген даналық бар қазақта. Бар айтпақ ойымыз осы сөздердің астарында тұр.

Ал бұл жақсылықтары үшін әке-шеше баладан еш ақы сұрап жатқан жоқ. Ата-ана қадірін оның ең басты бір ғана әрекетінен-ақ түсініп, сыйлауға болады ғой. Олар саған басқа ешкім бере алмаған нәрсені берді. Саған өмір берді. Ол өмірді саған дос та, махаббат та, ұстаз да, ғұлама да бере алмас еді. Алғаш басқан қаз-қадамымыз, былдырлап шыққан алғашқы бала тіліміз, қолыңа шоқ гүл алып, мектепке барған сәтіміз, алтын ұядан түлеп ұшқан кезіміз, осы сияқты әр алуан өмір тынысында ата-анамыз қашанда жанымызда. Олардың орнын басар адам жоқ және болуы да мүмкін емес.

Өмір – сын. А болған соң қиындыққа тап болып, тығырыққа тірелер күндер болады. Осындайда жаныңнан ана мен әкеден басқа табылар жан кемде-кем.

Алуан түрлі із салғанның өзі еді, 
Өзінен де пайдалысы өзегі. 
(Қарындаш) 

Қабы сояу, 
Дiнi – бояу. 
(Қарындаш) 

Қысқа таяқ дiңi бар, 
Шиырлаған iзiнде 
Сайрап тұрар тiлi бар. 
(Қарындаш) 

Ойларынды аңсаған, 
Асыл сөздi ақ алаңға, 
Түсiруден шаршаған, 
Мен емеспiн әмәнда. 
(Қалам) 

Тiл жоқ өзiнде, 
Сөзi бар iзiнде. 
(Қаламсап) 

Денесi бар шыбықтан, 
Темiр тұмсық құдықтан, 
Сусын алып iшедi, 
Ойы iз боп түседi. 
(Қаламсап) 

Жұқа тақтай бөлшегi, 
Ұзындықтың өлшемi. (Сызғыш) 

Тау, қыр, жазық, өзен, көл – 
Қабырғада биік тұр. 
Нансаң, кел, өзің көр – 
Бір қағазға сыйып тұр. 
(Карта) 

Доп сынды келбетi, 
Онда бар түп-түгел, 
Әлемнiң әлпетi. 
(Глобус) 

Көкқұтанша ақ айдында, 
Бiр аяқпен тұрады. 
Тұмсығымен ол мұнда, 
Шыр айналып шығады. 
(Циркуль) 

Емес ол кітап та, дәптер де, 
Жүреді бірақ та портфельде. 
Көрсетіп ондағы бағаңды, 
Қуантып қоясың ағаңды. 
(Күнделік) 

Бiлiм менен тәлiм, 
Парақты ашқанда 
Беттерiнен мәлiм. 
(Күнделiк) 

Оқушыға күнде ерiп, 
Жүретiн не? 
(Күнделiк) 

Қабат-қабат қаттама, 
Қаттамадан аттама. 
Ақылын оның ала бер, 
Айтқан сөзін жатта да. 
(Кітап) 

Сөзі дана, үні жоқ, 
Сөйлемейді, тілі жоқ. 
Қолыңа алсаң – шешен, 
Ақылы асқан көсем. 
(Кітап) 

Тақтаны «досым» дейді, 
Өзін сол досы «жейді». 
(Бор) 

Төрт қырлы, өзi аппақ, 
Тақтадағы iзi аппақ. 
(Бор) 

Кең алаң – тақырдан, 
Шиырлап қайтады. 
Ақ қант қатырған. 
(Бор) 

Үстiне өттiм, 
Асыл сөз жазып. 
(Дәптер) . 

Ұшымен қазық 
Тор көздi жазық. 
Үстiне өттiм, 
Асыл сөз жазып. 
(Дәптер) 

Үстiнде есiгi, 
Өзi орындық, әрi үстел, 
Оқушылар бесiгi. 
(Парта) 

Iлулi тұр кең алаң, 
Керегiмдi мен одан. 
Жазып алам көшiрiп, 
Сүртем сосын өшiрiп. 
(Тақта)

Туған дала жайлы жыр да , қара сөзбен жазылған шығармалар да әрбір халықтың әдебиетінде молынан кездеседі.

Бұған біз әр халықтың туған жерін ардақ тұтып , анасындай қастерлейтінін байқағандаймыз.
Біздің қазақ халқы да туған жер қадірін жас ұрпақ бойына, санасына бала кезінен ак сіңіруге ұмтылатындығын туған жер жайлы мақал мәтелдерден, аңыздар мен батырлық жырларынан көреміз. "Ит тойған жерине, ер тойған жеріне" , немесе : "Туған жердей жер болмас , туған елдей ел болмас" , деп , ерекшелеп көрсетеді.
Туған жерін сағынғанда патшалығын да тастап , елге тартқан Бейбарыс баба туралы аңыз да жүрекке жылы.

Бұлардың бәрінен шығатын қорытынды әркімге туған жері , туған елі қымбат екендігін деп ойлаймын.
Егеулі найза қолға алып, еңку еңку жер шалып, ел қорғаған батыр бабаларымыз бен аналарымыздың бізге қалдырған аманатындай туған елімізді қорғау , нығайту - әрбірімізге парыз.
" Елің үшін отқа түс күймейсің" дегендей, туған елінің бостандығын , жерінің азаттығы үшін күрескен әр замандағы ардақты ерлерін туған елі ешқашан ұмытқан да емес, ұмытпақ та емес?

менің өмірлік мақсатым туған даламды үлкен белестерден көрсету, елімнің баянды бақыты үшін жан аямай ең