Мәтінге сай келмейтін сөйлемді алып тастап, мәтінді қайта құрастырып жаз.Қарамен жазылған сөздердегі жіберілген қателерді тауып, дұрыс жаз.Атпен көрші ауылға бара жатқанмын.Кенет атым үрікті.Ат үріккен ЖАҚА қарадым.Бір үйрек ТҰЗАҚА түсіп қалыпты.Үйректі қолда өсіру тиімді.Үйректі босатып жібердім.Атам ІНІҢ аузына тұзақ құрды.Тұзақтан босаған үйрек ҰЙАСЫНАН ұзамай, суда жүзіп жүрдікөмектесіңіздерші өтініш тезірек​

Атпен көрші ауылға бара жатқанмын.Кенет атым үрікті.Ат үріккен жаққа қарадым.Бір үйрек тұзаққа түсіп қалыпты.Үйректі қолда өсіру тиімді.Үйректі босатып жібердім.Атам іннің аузына тұзақ құрды.Тұзақтан босаған үйрек ұясына ұзамай,суда жүзіп жүрді.

Кедейдің қара шаңырағы. Жұпыны тұрмыс. Ескі кебеженің үстіне тозығы жеткен көрпе-жастық жиналған. Үйдің бір бұрышында Кендебайдың әкесі аң аулауға шыққанда қынына байлап алатын үлкен қанжарын қайрап отырады. Сырттан Кендебай кіреді.

Кендебай (басын иіп). Әке, ұзақ сапарға аттануға бел буған едім, соған ризашылығыңызды сұрай келдім. Ақ батаңызды беріңіз, жолға шығайын!

Кендебайдың әкесі (сақалын сипап). Ата дәстүрін ұстанып, алдымнан өткеніңе рақмет, ұлым. Рұқсат Алладан болар, тек сапарыңның мұрат-мақсатын түсіндіргейсің.

Кендебай. Әке, анау бізге көршілес Мергенбай батырдың ауылын жау шауып, әйелі мен өзін тұтқындап әкеткенінен хабардар боларсыз... Міне, содан бері үш жыл өтсе де оларды ешкім іздемепті! Осының бәрін мен кеше ғана батырдың соңында қалған жалғыз баласының аузынан естідім. Сонда қалай, жерімізді ойрандатып, батырымызды қорлатып, ұрпағымызды көз жасына бөктіріп қоятындай біз соншалық намыссыз ел ме едік?! Жоқ, мен бұған төзе алмаймын! Тап қазір аттанам да тірі болса, Мергенбай батырды кері алып қайтамын, ал өлі болса, жауымды талқандап қайтамын!

Кендебайдың әкесі. Сабыр, балам сабыр!.. (Пауза). Осыған дейін бұл жөнінде ештеңе айтпай келсем, сен тым жас болдың. Ал Мергенбай батырға араша түсіп, соңынан іздеу салатындай басқа ешкімнің реті келмеді... Енді міне, саған бәрі мәлім керегинди жаз

Кедейдің қара шаңырағы. Жұпыны тұрмыс. Ескі кебеженің үстіне тозығы жеткен көрпе-жастық жиналған. Үйдің бір бұрышында Кендебайдың әкесі аң аулауға шыққанда қынына байлап алатын үлкен қанжарын қайрап отырады. Сырттан Кендебай кіреді.

Кендебай (басын иіп). Әке, ұзақ сапарға аттануға бел буған едім, соған ризашылығыңызды сұрай келдім. Ақ батаңызды беріңіз, жолға шығайын!

Кендебайдың әкесі (сақалын сипап). Ата дәстүрін ұстанып, алдымнан өткеніңе рақмет, ұлым. Рұқсат Алладан болар, тек сапарыңның мұрат-мақсатын түсіндіргейсің.

Кендебай. Әке, анау бізге көршілес Мергенбай батырдың ауылын жау шауып, әйелі мен өзін тұтқындап әкеткенінен хабардар боларсыз... Міне, содан бері үш жыл өтсе де оларды ешкім іздемепті! Осының бәрін мен кеше ғана батырдың соңында қалған жалғыз баласының аузынан естідім. Сонда қалай, жерімізді ойрандатып, батырымызды қорлатып, ұрпағымызды көз жасына бөктіріп қоятындай біз соншалық намыссыз ел ме едік?! Жоқ, мен бұған төзе алмаймын! Тап қазір аттанам да тірі болса, Мергенбай батырды кері алып қайтамын, ал өлі болса, жауымды талқандап қайтамын!

Кендебайдың әкесі. Сабыр, балам сабыр!.. (Пауза). Осыған дейін бұл жөнінде ештеңе айтпай келсем, сен тым жас болдың. Ал Мергенбай батырға араша түсіп, соңынан іздеу салатындай басқа ешкімнің реті келмеді... Енді міне, саған бәрі мәлім керегинди жаз