Түсіндірме КемсеңдеуламсырауҚалашылар, қалашылар келеді!Анау Абай, Абай ғой, айналайын-ай! Апа.сына айтайыншы, деді бір қартаң әйел.Бәсе, Телғара ғой... жаным-ау, мынау...Телғара! Әпкеме айтайыншы, деп, тағы бір жасәйел, жеңге де үлкен үйге қарай ұмтылысқан.13.Им.білінеді. Ана құшағы!.. Ұлжан көп ұстаған жоқ.EАбай(ұсыныстРесейнеме!ным... – деп кемсеңдеп, жылауға айналып кетті...мол, кейіҰлжбіле, айтыЖа16ЗАРСағынған баласының келер мөлшерін Байтас кеткенненшешесі Ұлжан да есептеп, осы бүгінге ұйғарып жүр еді......Кезек өз шешесіне келгенде, ол сүйген жоқ. Қатты бір қысытартымды салқындық шешесіне де көптен бергі мінез болған. Бабауырына басып тұрды да, маңдайынан иіскеді. Абайдың әкесiндеАбайдың жүрегін қатты-қатты соқтырған аса бір өзгеше жақындаосыдан арғыны күтпеуші еді. Бірақ бауырына басқанның өзінде- Әжеңе бар, өнеки! - деп, үлкен үйдің алдына қарай бүр үлжжіберді. Кәрі әжесі Зере бәйбіше таяғына сүйеніп, ұрсып тұр еке– Жаман неме, маған бұрын келмей, әкеңе кеттің-ау! Жам, еткедей беріп, қасына, құшағына немересі барғанда, «жамнеменің» артынан лезде: - Қарашығым, қоңыр қозым... АбайМ.Әуезов. «Абай жол составить 3 вопроса​