Құрғақшылық ұзақ уақыт бойы жауын түспеген географиялықаймақта әдеттен тыс құрғақ ауа райы орнайтын кезең немесе жағдай.Найзағай екі қара бұлт немесе қара бұлт пен жер астындағы электртогының зарядсыздануынан туындайды. Құйын қара бұлт пен жергедейін созылатын ауаның күшті айналымы болып табылады. Дауыл эк-ваторға жақын мұхиттарда пайда болатын көшпелі тропикалық цик-лондарға жатады.Цунами – мұхит түбіндегі жер сілкінуінен не теңіз аймағында жа-нартау атқылауының салдарынан пайда болатын үлкен толқын.Жанартаулар мен жер сілкіністері сұрапыл табиғи құбылыс-тар. Жер қабаты тақталарға бөлінеді. Тақталар өте баяу қозғалады.Тақталар ажыраған кезде олардың астындағы ыстық жыныстар жербетіне көтеріліп, жанартау атқылайды. Жанартаудың астынан шыға-тын ыстық жыныс «лава» деп аталады.Табиғи апаттар адам өміріне қауіп тудырады және материалдықшығындар әкеледі.Мәтінді оқып, мәтіннің құрылымын танытатын жоспар құр.Мазмұнындағы негізгі ақпараттарды жеткізіп тұрған тірек сөздерді тап.​

dСипаттамалардың атауын тап.Нужна

Басты мәзірді ашу Өңдеу Бұл бетті бақылау Домбыра Домбыра Суреті Жіктелуі екі ішекті (кейде үш ішекті) музыкалық аспап Туыстас аспаптары Қомыз Музыканттар Құрманғазы Сағырбайұлы, Дина Нұрпейісова, Сүгір Әліұлы Дәулеткерей Домбыра - қазақ халқының ең кең тараған екі ішекті, көп пернелі музыкалық аспабы. Ол – қазақтар өмірінде маңызды орын алатын, өзіндік музыкалық сипаты бар аспап. Алғаш эпикалық дәстүр шеңберінде жыр, толғау, термелерді сүйемелдеуге қолданылған домбыра кейін аспаптық шығарма – күй жанрының қалыптасуына ықпал еткен. Қазіргі кезде домбыра жеке әнді сүйемелдеуге, күй тартуға, халықтық-фольклорлық музыкада, классикалық шығармаларды орындауға қолданылатын, мүмкіндігі кең музыкалық аспап болып табылады. Домбыра ежелде қазақтың тарихын баяндаған музыкалық аспаптардың бірі. Домбыраның тарихы Өңдеу XIX ғасырда қазақ халқының тұрмысында анағұрлым кең тараған Музыкалық аспап екі ішекті домбыра болатын. Егер бұрынғы заманда көне аспаптар ән, жыр, ертегі-аңыздарды сүйемелдеу үшін ғана қолданылған болса, енді домбыра жеке шығарма орындауға арналып, күрделі аспаптардың қатарына қосылды. Почта маркасындағы домбыра Әр түрлі ескерткіштерге, сондай-ақ этнографтардың жазып қалдырған еңбектеріне жүгінсек, домбыра және өзге халықтардың осы тектес аспаптары тіпті сонау орта ғасырларда белгілі болған екен. Мысалы, Әбу Насыр әл-Фарабидің еңбектерінен тамбур аспабы жайында оқимыз. Өзбектердің домбыраға өте ұқсас екі ішекті дутары алғаш рет әл-Хусейнидің «Музыкалық канон» деген трактатында ауызға алынды. Қазақтың халық аспабы домбыра XIV ғасыр жазбаларында кездеседі. Оның бастағы түрі мен құрылысы қазақтың домбырасынан аумайды, осындай аспап аттарының ұқсастығы да олардың түпкі шығу тегі бір екекін көрсетсе керек. Өткен жүз жылдықта ұлы халық композиторы Құрманғазымен бірге Дәулеткерей, Тәттімбет, Сейтек, Байсерке, Қазанғап секілді саңлақ күйшілер дүйім жұртты аузына қаратқан еді. Бұлар бармағынан бал тамған майталман домбырашы болуымен бірге нелер бір ғажап күй де шығарған шын мәніндегі өнер иелері-тін. Солардың арқасында домбырада тартылатын күйлердің музыкалық формасы үздіксіз жетілдіріле түскен-ді. Домбыраның техникалық мүмкіндіктері артқан сайын домбыра тарту өнері де едәуір өрге басып, байи түсті. Қазақстанның батыс аудандарында домбыра тартудың өзгелерге ұқсамайтын бөлек дәстүрі қалыптасқанын айту керек. Батыс аудандардағы домбыраның негізгі өзгешелігі, көлемі үлкен болып келеді, сондай-ақ шанағы сопақ, мойны жіңішке, перне саны көбірек. Сондықтан мұндай домбыраны тартқанда қолданылатын техникалық, тәсілдерді шанағы жалпақ домбыраға қолдану қиын, өйткені бұл соңғы домбыраның мойны едәуір енді және ондағы перне де аз. Шанағы жалпақ домбыраның бірнеше нұсқасы кең тараған. Егер батыс аудандардағы домбыраларға 12—14 перне тағылса, ал шанағы жалпақ домбыраға не бары 7—8 ғана перне байланған. Перне санын арттыру процесі өте баяу жүрді және оның өзі орындалатын репертуарға тікелей байланысты еді. Әдетте, жаңа перне онымен алғаш орындалатын күйдің атымен аталынды. Пернелердің бірі домбырада «Түрікпен күйін» орындағанда байланды да, «Түрікпен пернесі» деп аталды. Бейтарап терция интервалын беретін басқа бір перне Қазақстанның батыс аудандарында «Сарыарқа пернесі» деп аталады. Аңыз-ертегілердің бірінде аспаптағы жоғарғы тиектің қалай пайда болғаны жайында айтылады. Жаумен шайқасып, одан соң алыс сапар шегіп әбден қалжырап келе жатқан батыр жолшыбай демалуға аялдайды.

Кісі елінде сұлтан болғанша, 
Өз еліңде ұлтан бол. 
Өз елім, өлең төсегім.

Мал қонысын іздейді, 
Ер жігіт туысын іздейді.

Ел-елдің барі жақсы, 
Өз елің барінен жақсы.

Іргесі берік елді 
Жау ала алмас, 
Ауызы бір елді 
Дау ала алмас.

Сұңқар киясын сағынады, 
Торғай ұясын сағынады. 

Ұлтарақтай болса да 
Ата қонысы жер қымбат. 
Ат төбеліндей болса да 
Туып өскен ел қымбат. 

Жат елдің жақсысы болғанша, 
Өз еліңнің сақшысы бол. 

Есі бар жігіт елін табар, 
Есі жоқ жігіт жаттың отын жағар. 

Ырыс алды ынтымақ. 

Бірлік болмай тірлік болмас. 

Алтау ала болса, 
Ауыздағы кетеді; 
Төртеу түгел болса, 
Төбедегі келеді. 

Тірлік, тірлік түбі бірлік. 

Ағайын тату болса ат көп, 
Абысын тату болса ас көп. 

Екі құзгын таласса, 
Бір қарғаға жем болар. 

Саусақ бірікпей, 
Ійне ілікпейді.