Khlustikova_Borisovna
?>

даю 30б. Мәтінді оқы. Мәтін ішінен одағай сөздерді тауып, сөйлем құра. Адамның әрбір күні, әрбір сағаты мақсатсыз өтпеуі керек. Адам уақытын, бойындағы қайрат-жігерін, ақыл-ойын өмірге, өзі өмір сүріп отырған қоғамға жұмсап, қалтқысыз еңбек етуге, сөйтіп өзі үшін де өзгелер үшін де игілік жасауға жұмсауы тиіс. Ех..уақыт бізбен санаспайды, тез өтіп кетеді. Сондықтан өмірдің әрбір сәтін бір күндік қызықтармен ғана өткізбей, өмірді мәнді, мағыналы өткізуге тырысу керек. Қазіргі шақ – адамның өмірінің қайратты да, мүмкіндігі мол тамаша шағы. Ендеше, жастықтың бір күні сенің бүкіл өміріңе азық болады. «Уақыт бар ғой!» - деп бүгінгі ісіңді ертеңге қалдырма! Өмірдің ұзақ екені рас, бірақ ол біреу ғана. Уақыт зымырап өтіп жатыр. Ол ешқашан тоқтамайды. Расында да, біз өтіп жатқан уақыттың құнын біле бермейміз. Көбінесе уақыт өтіп кеткеннен кейін ғана аһ ұрамыз. Демек, уақыт – а берілген өткінші бағалы зат. Уақыт қайта айналып келмейді. Әттеген-ай! Халқымыз уақытты дүниедегі ең қымбат нәрсе болғандықтан, алтынға балайды. Алтының әзірше өзіңде. Оған басқалар көз салмасын десең, дұрыстап сақта. Әрбір жыл, апта, ай, бір күн, бір сағат, бір минут, бір секундтың өзіндік құны бар. Осыны түсіне біл!1.2.3.​

Казахский язык

Ответы

bugaevnicky
Когда-то, давным -давно, жили старик со старухой. У них был всего один сын, Алтын-сака - золотая бабка. Звали его так потому, что у него была золотая бабка - биток. В бабки он играл лучше всех - никто не мог его обыграть. Как-то раз старик отправился на озеро поить лошадей. Пригнал табун к воде, а лошади гривами и хвостами трясут, копытами бьют, ржут тревожно, от озера отступают: кто-то хватает их за гривы, тянет за губы - пить не дает. "Что там такое? - думает старик. - Надо посмотреть". Только он нагнулся к воде - кто-то хвать его за бороду! Попробовал старик вырваться - не может. Видит старик - вцепилась ему в бороду сама старуха убыр - ведьма. Стал он просить ее: - Эй, убыр, отпусти меня, не держи! Стадо баранов тебе за это дам! - Не нужны мне твои бараны! - отвечает убыр. - Табун коней тебе дам, только отпусти! - И коней твоих мне не нужно. - Что же тебе тогда дать? - Дай мне то, что у тебя только одно в юрте. Старик в испуге и не подумал, чт'о это у него одно в юрте. - Хорошо, - говорит, - отдам, только отпусти! Отпустила его убыр и сказала: - Смотри, от меня нигде не спрячешься: везде разыщу! Вернулся старик домой и тут только догадался, чего требовала у него убыр: ведь один-то у него был только сын, Алтын-сака. Загоревал старик, а жене и сыну ничего не рассказал. Только одно сказал: - Надо нам подальше откочевать, здесь места плохие! Перекочевали они подальше, поставили юрту. На другой день Алтын-сака хватился своей золотой бабки: - Где моя золотая бабка? Отец говорит: - Видно, осталась там, где мы прежде жили. Только ты туда не езди: там тебя убыр схватит. И рассказал все, что с ним у озера было. Выслушал Алтын-сака слова отца и говорит: - Не боюсь я убыр! Не схватит она меня! Скажи только: на какой лошади мне ехать? Стал отец отговаривать сына, а тот на своем стоит: не боюсь убыр, поеду. Видит отец - не отговоришь его. - Ладно, - отвечает, - будь по-твоему, поезжай! Ступай в табун, тряхни короком1, побренчи уздой - какая лошадь к тебе подойдет, на той и поезжай. Пошел Алтын-сака к табуну. Потряс он короком, побренчал уздой, и сейчас же к нему подбежал шершавый тощий жеребенок. Отогнал его Алтын-сака, пошел к отцу и спрашивает: - Отец, скажи, на какой лошади мне ехать? - Говорю ведь тебе: тряхни короком, побренчи уздой! - отвечает отец. Снова Алтын-сака пошел к табуну. Тряхнул он короком, побренчал уздой - опять подбежал к нему тот же самый жеребенок. - Видно, на нем и ехать надо, - сказал Алтын-сака. Только прикоснулся он рукой к шее жеребенка - тотчас спала с жеребенка свалявшаяся грязная шерсть. Только надел узду - жеребенок стал сильным и гладким. Только вывел его из индека2 - жеребенок превратился в статного, рослого коня. Только наложил седло - превратился конь в лучшего скакуна во всем табуне. Спрашивает он Алтын-сака: - Куда едешь, егет? - Еду на прежнюю нашу кочевку, за моей золотой бабкой, - отвечает Алтын-сака. - Там тебя ждет злая убыр, - говорит конь. - Скажет она тебе: - "Спустись с коня, возьми свою бабку". Ты ее не слушай, не слезай с меня. Слезешь - погибнешь, сожрет тебя убыр! Будь ловче сокола - нагнись и схвати свою золотую бабку. Поскакал Алтын-сака на своем коне на прежнюю кочевку. Смотрит: старуха убыр сидит у огня, греет руки. Алтын-сака говорит: - Бабушка, отдай мне мою золотую бабку! - Эй, сынок, - отвечает убыр, - вот твоя бабка, спустись с коня, возьми ее сам, а у меня спина болит, не могу встать. И показала золотую бабку. Конь в это время пригнулся к земле, а Алтын-сака изловчился и схватил бабку. Поскакал его буланый коь что есть силы. А убыр завыла от злости, вскочила, плюнула раз - появилась черная толстая лошадь, плюнула еще раз - появились поводья. Вскочила убыр на свою лошадь и пустилась в погоню за Алтын-сака. Скачет Алтын-сака на своем буланом коне, а убыр - на своей толстой черной лошади. Вот-вот нагонит его, вот-вот схватит! Только у ее лошади подвернулась нога. Захрапела она, захромала, стала отставать. Дергает убыр черную лошадь за поводья, бьет ее пятками в бока, а лошадь все тише и тише идет. Разозлилась убыр, да с досады и съела свою лошадь. Съела и пустилась в погоню бегом. Бежит убыр, сама себя подгоняет - бьет себя кулаками и по спине и по бокам. Настигла она буланого коня, укусила его за правую ногу. Поскакал конь на трех ногах. А убыр не отстает - опять догнала коня, укусила его за левую ногу. Собрал конь последние силы, стал уносить Алтын-сака от убыр. Да не много е него силы осталось. Доскакал он до озера и говорит: - Не могу я больше бежать! Спрячусь от убыр в озеро, а ты поскорее взберись вот на тот дуб. Заживут мои ноги - повезу тебя дальше.
lazaren-ko

кейбір патшалықта, даңқты мемлекетте, ежелгі өзеннің жанында, үлкен ауылда үрейлі бор тұрды. Саңырауқұлақтар мен жидектер сол жерде болған-көрінбейтін, бірақ тек жергілікті тұрғындарға қуаныш болмады, себебі ескі қарға ормандары - зұлым шұңқыр мекендеді. Жадна орманға ешкімге соққы бермеді: трясинаға кімді бастайды, кімді мүлдем шығарады.


Жазда ең жидек кезінде ол бүлдіргішті жеуге ойлады, иә, бұл бермеңіз: ескі Ягаға себетке жидектер келмейді, жапырақтардың астында тығылып, Шөпке батқан. Әрбір жапырақтың астында әр бұтаға табынбаңыз.

Сол кейде орманда кішкентай қыз болды. Тағы затемно үйден шықты, корзинку-жидек теріп, иә азғантай подкормиться. Оған жидектер көрсетіледі:

- Мұнда біз, бізді жақындаймыз!


Қыз жидектер егіліп, толық себетке ие болды және үйге барғысы келді, оған мыстан Яга қалай атылды, өз кілтін алды, ИЯ, қалай киіндірді:

- Неге маған бірде-бір жидек тимеді! Сіз оларды жинадыңыз!

Филиалына қыздың корзинку, және аттанды - өзі избушку, терроризмге нежданной өндіру. Ал қыз көбікке кіріп, реніштен ащы жылады.


Келе жатыр Кемпір, корзинкой покачивает, а ягодки жерден суда жүзу сабағы болып табылады иә скок на травку, суда жүзу сабағы болып табылады иә скок, және повыпрыгивали және покатились кері полянку.

Қыз отыр, қатты жабысады және кенеттен шөптен естиді:

- Дайында-ка, қалқам, платочек!

Ол шляпаны алып, алдыңа кебеді, жидектер сол жерге тегістелді. Олардың қызын торапқа байлап, үйге қуанышты жүгірді.


Ал әжем Яга өз-өзіне үйшікке келді, қарап - жидектер жоқ! Бір иіс қалды. Швырнула ол жүрегінде корзинку, затряслась, затопала аяқпен:

- А-а-а! Сізге түбі де, қақпағы да!

Ругалась, ругалась, иә от злобы және машинаны қосқан кезде, сонымен бірге треском және тықырды, онымен бірге рассыпалась және оның избушка. Бұл жерде батпақ пайда болды,ал оның шетінде көп жидекті бұталар өсті, онда ауыл балалары жыл сайын Ұйықтаған бүлдірген.

Мұнда ертегі соңы.

Ответить на вопрос

Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:

даю 30б. Мәтінді оқы. Мәтін ішінен одағай сөздерді тауып, сөйлем құра. Адамның әрбір күні, әрбір сағаты мақсатсыз өтпеуі керек. Адам уақытын, бойындағы қайрат-жігерін, ақыл-ойын өмірге, өзі өмір сүріп отырған қоғамға жұмсап, қалтқысыз еңбек етуге, сөйтіп өзі үшін де өзгелер үшін де игілік жасауға жұмсауы тиіс. Ех..уақыт бізбен санаспайды, тез өтіп кетеді. Сондықтан өмірдің әрбір сәтін бір күндік қызықтармен ғана өткізбей, өмірді мәнді, мағыналы өткізуге тырысу керек. Қазіргі шақ – адамның өмірінің қайратты да, мүмкіндігі мол тамаша шағы. Ендеше, жастықтың бір күні сенің бүкіл өміріңе азық болады. «Уақыт бар ғой!» - деп бүгінгі ісіңді ертеңге қалдырма! Өмірдің ұзақ екені рас, бірақ ол біреу ғана. Уақыт зымырап өтіп жатыр. Ол ешқашан тоқтамайды. Расында да, біз өтіп жатқан уақыттың құнын біле бермейміз. Көбінесе уақыт өтіп кеткеннен кейін ғана аһ ұрамыз. Демек, уақыт – а берілген өткінші бағалы зат. Уақыт қайта айналып келмейді. Әттеген-ай! Халқымыз уақытты дүниедегі ең қымбат нәрсе болғандықтан, алтынға балайды. Алтының әзірше өзіңде. Оған басқалар көз салмасын десең, дұрыстап сақта. Әрбір жыл, апта, ай, бір күн, бір сағат, бір минут, бір секундтың өзіндік құны бар. Осыны түсіне біл!1.2.3.​
Ваше имя (никнейм)*
Email*
Комментарий*

Популярные вопросы в разделе

АлександрАлина
forosrozhkov
office3
textildlavas21
vickuznetsova8677
teregorka1977205
evrotrastop64
tofilev
maxchemaxim14
polyakovaelena
ИвановичБогословский280
mtcover
ElenaSkvortsova2
alexst123012225
martinson1136