Сурак КАЗАК ТИЛИ ОРЫС ТИЛИНДЕ НЕНИ БИЛДИРЕДИ​

Казахский язык-это очень сильный и дружелюбный столица!

Цветы в детских сочинениях не просто красивы – они оживают, они олицетворяют что-то. в сказках о цветах, о деревьях часто встречается борьба добра и зла, победа добра.предлагаю вам познакомиться с сочинением-сказкой пятиклассницы тани пановой.сочинение-сказка «мой любимый цветок»жили-были в давние времена мальчик и девочка, их звали тюльпан и роза. они любили друг друга и были неразлучны. в детстве они ловили вместе бабочек, пугали птиц и разных зверюшек. а рядом с розой жил еще один мальчик, нарцисс. он был красивый, но злой. а мать у него была колдунья. нарциссу было скучно одному, он видел, как весело играют роза и тюльпан, и завидовал им.прошло веселое детство тюльпана и розы. когда умерли их родители, они решили уехать из деревни, но задержались.нарцисс, когда вырос большой, тоже влюбился в розу и сказал своей матери, чтобы она что-нибудь придумала. мать сказала: «ладно». и она заколдовала тюльпана и розу, и они превратились в цветы. но цветы эти стояли рядом, и их головки касались друг друга. нарцисс, видя, что тюльпан и роза все же остаются вместе, от злости начал рубить цветы. но как раз подул ветер и разнес по земле семена розы и тюльпана. нарцисс позеленел, видя это. и вдруг превратился в цветок…люди часто ставят в вазу рядом розу и тюльпан, и это красиво: розы нежные, а тюльпаны яркие, и они, эти цветы, словно бы дополняют друг друга. и стоят долго: ведь они нужны не только людям, но и друг другу.а нарцисс, хоть и красивый цветок, быстро вянет. ведь он стоит в вазе всегда один, ему не для кого жить долго.p.s. кстати,  любимый цветок моей мамы – тюльпан. это она поняла еще в детстве, и в школе на уроках рисования частенько их изображала. как вы поняли, рисунок в начале статьи мамин. если приглядитесь, увидите оценку, которую ей поставил учитель по рисованию.

Ұлы Отан соғысы 1941-1945 жылдар арасында болған. Бұл соғыс екінші дүниежүзілік соғыс болып саналады. Ұлы жеңіс Адамзат тарихындағы ең сұмдық қан майданның өткеніне 76 жыл толды. Бірақ Ұлы Жеңісті біз ұмытпаймыз. Жеңіс күні - бұл сан мыңдаған ұрпақ үшін ортақ мереке. Бұл мереке - бейбітшілік пен қайырымдылықтың мәңгі жасампаздығы, Отанын қорғаған жауынгер солдаттар мен офицерлердің айбыны, тылдағы Жеңісті жақындатқан жұмысшылардың ерлік еңбектерінің мәңгі өшпейтіндігі дәлелдейтін белгі болып қалмақ. Біздің аталарымыз бен әкелеріміздің батырлықтары мен жанқиярлықтары, олардың өз Отанына деген шексіз сүйіспеншіліктері Қазақстанның бүгінгі жауынгерлері үшін мақтан тұтарлық үлгі ғана емес, бұл бірнеше ұрпақты байланыстыратын қоғамның рухани дамуы мен ұлттық қайта өрлеуінің жоғары адамгершілік негізі. Жеңіс күні - абыроймыз бен даңқымыздың мерекесі. Табандылық пен ерлік, Отанға деген сүйіспеншілік қатал соғыста Жеңіске жеткізді. Сол бір сұрапыл жылдары Қазақ халқы өзінің Отанына, жеріне деген патриоттық сезімін, ұлттық мақтанышын дәлелдеді. 500-ден аса жерлестеріміз, оның ішінде 96 Қазақ Кеңес Одағының Батыры атағын алды. Олар: Бауыржан Момышұлы, Талғат Бегельдинов, Сергей Луганский, Иван Павлов, Мәншүк Мәметова, Әлия Молдағұлова және тағы басқалары. Жүрек жұтқан ата бабаларымыз бізді бейбітшіліктің аспанында тыныш өмір сүрсін деген үмітпен соңғы демдері қалғанша Отанымызды қорғап өтті. Ата бабаларымызбен мақтану мойнымызға жазылған парыз!