Туған жер – алтын бесік
Менің туып-өскен жерім, кіндік қаным тамған жерім – ауылым. Ауыл деген, ойпырым-ай, еске түссе, көзден жас шығып, бетіңнен күлкі кетпес! Балалардың у-шуы, кемпір-шалдың дүбірі, сарқыраған су, табын-табын жылқы шабуы әлі де есімде...
Шіркін, әжем айтқандай, «Өткен өмір - соққан жел» деп, биыл, міне, мектеп бітіріп, азамат болдым. Енді бірнеше жылдан соң жоғары білім алып, өз мамандығым бойынша жұмыс істемекпін. Міне, кешегі көбелек қуған қазақтың қара домалақ баласы бүгін ер жетіпті.
Мен атам мен әжемнің қолында өскендіктен бе, әлде ... кім білсін?! Туған жер дегенде кешегі шал-кемпірлерім есіме түседі.
Жаздыгүні бір қызық... Атам таң атпастан ат жегіп, бізді оятатын. Мен сіңлім екеуіміз созылып-керіліп оянғанша, күн сәскеде. Әне-міне дегенше киініп, ат үстінде (яғни ат арбаның үстінде) саяхатқа дайын отырамыз. Атамыз өзінше жоспар құрып, ауылдың ана шеті мен мына шеті бойынша карта жасайды. Ең бірінші біз жидек жинауға барамыз. Жол-жөнекей ән айтып, жолда кездескен зираттарға құран қайтарып, шілікке де жетеміз. Шілік дегеніміз жидектің тұнып тұрған жері еді. Сол жерде қымыз дәмін шығаратын шөптен де аламыз. Жидек жинаған тағы бір қызық. Менің анам қатал адам. Неге екенін білмеймін, мүмкін сіңлім екеуімізді жалғыз өсіргендіктен. Әйтеуір бір жидекті аузымызға түсірмейді. Сонда марқұм атам жидекті тақиясына жинап, шөптің арасына тығып қояды. Түгеліміз жиналып, енді атқа отырар кезде, ол тақиясын алып шығып бізге беретін.
Келесі карта бойынша қарақат теруге барамыз. Бұл жерде, әрине, аузымызға біраз нәрселер түсетін. Себебі, қарақаттың биіктігі жидекке қарағанда тығылуға болатын. Мен тығылып, қарақатқа жақсылап тұрып, тойып алып қып-қызыл аузыммен шығамын. Сонда қарақат жинаған шелегім тап-тақыр бос. Әрине, анамнан біраз сөз еститінмін, бірақ қарын тоқ болғасын, оны уайымдайтын Медресегүл қайда?! Сонымен одан әрмен жылжығасын біз үш құдыққа да жетеміз. Сонда Үш құдық дегеніміз қазіргі артезиан, бірақ үшеуі де бір өзенге тоғысқан. Сол жерде шомылып (атам да жасы сол кезде 78-де болса да, бізбен бірге шомылып), доп ойнайтынбыз.
Шынымен, «жас кезінде бір бала, қартайғанда бір бала» деген осы. Атамның бетіндегі күлкісі әлі есімде.
Кеш бата біз ауыл сыртына жақын келгенде, атам шалғысын алып, малға шөп шауып алатын. Сонымен күн ұясына батқасын үйге өлердей шаршап қайтамыз. Бағанағы тақиясын шешкен атам түгелімізді күлдірді. Өйткені жидек тергенде, жидектің қызыл түсі тақиясында қалып, атамның басы қып-қызыл болды. Көрші-қолаң, көшедегі балалар атамды «қызыл бас» деп атап кетті.
Міне, бұл менің өмірімдегі және ауылымдағы бір күндік оқиғасы. Сондықтан ауыл, қария, кемпір-шал деген сөздер менің есіме бүкіл өмірімді, туған жерімді түсіреді. Бұл менің балдай тәтті бала кезім. Туған жерге деген ыстық сезім, ауылымның елесі, алтын бесіктей табиғаты әлі де көз алдымда...
не напрасно сказано, что природа – наша мать. природа дает всё нужное, что требуется для жизни каждого человека, несмотря на то, что люди не всегда могут оценить ее важные подарки. что же может быть прекраснее теплого солнышка, огромных гор, синего моря, цветов и деревьев весной? чего на самом деле стоят жизни десятки сотен тысяч различных видов животных, которых мы, люди, вживую не видели ни разу! а самое важное это то, что человек не только использует то, что дает ему вся природа, но и сам является ее главной частью.мы привыкли считать, что живем в мире, который создали сами. живем в огромных домах, с самой современной бытовой техникой, у каждого из нас есть возможность ездить в разные страны. мы можем увидеть, что же происходит на данные момент времени в любом уголке нашей планеты, с интернета и телевизора. мы всегда пользуемся знанием закона нашей природы. расходуем энергию природы для создания новейших технологий. но каждый человек сможет обойтись и без этого, точно также, как наши древние предки и современные первобытные племена.
невозможно прожить в современном мире без радости от наслаждения свежим утренним воздухом, игр с ласковыми и веселыми котятами и зверьками, без загара на летнем солнышке и прекрасного аромат роз. кто-нибудь возможно и не согласен с этим, но я полагаю, что все мы нуждаемся в этих маленьких и приятных радостях. не зря люди любят ездить на природу, поскольку общение с ней им от всего отстраниться, отдохнуть, расслабиться, а также собраться с новыми силами для решения необходимых проблем.огорчает лишь то, что человек, привыкнув к развитию технологий, часто наносит большой вред природе. эта деятельность вызывает сильные загрязнения окружающей среды, изменения нашего климата, вымирание различных видов растений и животных. ещё совсем недавно, это было не так заметно, а уже сейчас в больших городах совершенно нечем дышать. необходимо помнить, что губя природу, мы делаем хуже самим себе в первую очередь. мне нравится, что в некоторых странах люди стали обращать внимание на альтернативные виды источников энергии и экологические типы транспорта. в таком деле, самое главное - быть неравнодушным. все мы обязаны сберечь богатство и прекрасный вид нашей природы, и только лишь при таком условии возможно и существование человечества в целом. біздің ана - бекер, бұл табиғат делінген емес. табиғат әрқашан өзінің маңызды сыйлықтар бағалаймыз емес екенін қарамастан, әрбір ң өмір сүру үшін не талап етіледі барлық қажетті қамтамасыз етеді. қандай көктемде жылы күн, үлкен тау, көк теңіз, гүлдер мен ағаштар артық әдемі болуы мүмкін? қандай іс жүзінде біз, , тіпті бір рет көрген емес тiрi жануарлардың түрлі жүздеген мың ондаған өмірін құны! және, ең бастысы, оған табиғаттың бүкіл береді қандай пайдаланады ғана емес, бірақ ол оның негізгі бөлігі болып табылады.
біз өзіңіз жасаған әлемде өмір сүріп деп ойлауға бейім. біз әр түрлі елдерге саяхат мүмкіндігі бар, ең заманауи техникамен, үлкен үйлерде өмір сүреді. біз интернет және теледидардың көмегімен, біздің планетамыздың әрбір бұрышында деректер бір рет не болатынын көруге болады. біз әрқашан табиғат заңының білімімізді пайдаланыңыз. жаңа технологияларды құру үшін табиғат күшін жұмсайды. бірақ әрбір ғана біздің байырғы және қазіргі заманғы қарабайыр тайпалары ретінде, онсыз істеу мүмкіндігіне ие болады.
ол, ғын таңертең ауаны сүруге қуаныш жоқ қазіргі әлемде өмір сүру мүмкін емес жазғы күн мен раушан әдемі хош иісін күнге күйіп кетуден жоқ нәзік және көңілді мысық және ұсақ жануарлардың ойнайды. біреу бұл келісесіз мүмкін емес, бірақ менің ойымша, біз осы барлық шағын және жағымды қуаныш қажет деп есептейміз. оларды, алыс оған барлық тартыңыз демалуға, босатып алыңыз, сондай-ақ қажетті мәселелерді шешу үшін жаңа күш жинап көмектеседі байланыс, себебі таң қалмайсың , елде мініп жақсы көремін.
тек минус жиі сипаттағы үлкен зиян тудырады технологияларды ға үйренген болып табылады. бұл қызмет, елеулі экологиялық ластануына әкеледi біздің климат өзгерістер, өсімдіктер мен жануарлардың түрлі түрлердің жоғалуы. толығырақ жақында, бұл соншалықты елеулі болған жоқ, бірақ қазір ірі қалаларда толығымен дем емес. бұл біз бірінші кезекте өздері нашар істеу, құртып сипаты екенін есте болуы керек. мен шынында да кейбір елдерде энергия көздері және экологиялық көлік түрлері назар аудару бастады фактіні ұнайды. бұл жағдайда, ең бастысы - немқұрайлы болуы үшін. барлық біз байлығы және біздің табиғат әдемі көрінісі сақтауға тиіс, және тек қана осы жағдайда өмір сүре алады, және тұтастай алғанда .
Поделитесь своими знаниями, ответьте на вопрос:
Суракка жауап бер сен кандай сыйлыкты жаксы коресен
Сыйлық – тұрмыс салт-дәстүрі, құрмет көрсету, ол барлық халықтар арасында ертеден келе жатқан дәстүр. Сыйлық бұрын қазақ қауымдарында мәртебелі адамдарға, дарынды ақын-әншілерге, құда-жекжаттарға берілген. Сыйлыққа түйе бастаған тоғыз берген, ат мінгізіп, шапан жапқан немесе басқа да бағалы заттар берген. Ал қазіргі кезде үздік өнерге, озат адамдарға, үздік спортшыға ақшалай сыйлық беру әдетке айналған
Менің туған күніме әр түрлі сыйлық берді оның бірі * сыйлық атты * маған катты унады