Идеясы көтерілгенәлеуметтік-КОғамдықмаселе«...- Ертеде бір жетім бала бопты.., - деп Аян екіншіертегісін бастады.Сыбырлай пыққан даусында өзайтқанына қалайда қалтқысыз сендіретіндей керемет біркүш бар. Ғажап ертегілер еді... Дүниедегі жақсылықатаулының бәр-бəрі: ерлік те, ізгілік те, слулық пенақылдылық та, әйтеуір адамға тән не бір асыл қасиеттіңбарлығы да сол Аянның ертегілерінде болушы еді. Аянбатырлық туралы ертегі айтқанда, біз - альм-жарымкиінген қара борбай балалар бір сәтке жадауқалшымызды ұмытып, шетімізден: кок семсерді жарқ-жұрқ еткізіп, ат ойнақтатып жауға қарсы арыстаншашабатын нағыз қас батырдай сезінуші едік озімізді..»«..Мен таяп келгенде шеттеу турган Есікбай сыбырлапКана.- Аян балалар үйіне кеткелі жатыр, -деді.Қарағым, жолың болсып, - ДЕДІ Жыламсыра. -Жақсыдан қалған тұяқ ен, қайда жүрсең де аман бол, Адам болсаң тауып келерсің әлі.Аян балалардың бәрімен қол алысып қоштасты.Мен әлі бәріңе де хат жазып тұрамын, - дедікүлімсіреп.Біз, балалар, Аянды кеп уақытқа дейін еске алып, сөзқылушы едік.Шынында да бұл күнде Аян қайда екен?Тірі ме екен? Ондай бала тірі болуы тиіс. Ондай балаалдына нендей мұрат қойса да жетеді. Ал тірі болса, ЖусандыТөбеге бір оралмауы қалай?! Жусанның иісінсағынбауы мүмкін емес қой... »ТАК​