1.Назовите химические соединения; укажите, к какому классу они относятся: MnO, MnSO4∙7H2O, (MnOH)2CO3, Mn(OH)2, HMnO4, Mn(HCO3)2, Mn3(PO4)2, SbOCl. Назовите ионы: Sn2+, MgOH+, MnO-, HPO. 2. Напишите формулы химических соединений и ионов: оксид свинца(IV), гидроксид свинца(II), гептагидрат сульфата железа(II), гидроксид хрома (III), хлорид оксожелеза(III), ион гидроксомеди(II), гидросульфат-ион.

В книги Посмотри на страницы 28 там все написана

Объяснение:

Кислоты
Растворы кислот в воде изменяют окраску специальных веществ – индикаторов. По окраске индикаторов определяют присутствие кислоты. Индикатор лакмус окрашивается растворами кислот в красный цвет, индикатор метиловый оранжевый – тоже в красный цвет.
Кислоты взаимодействуют металлами, стоящими в ряду актиности металлов до водорода с вытеснением водорода:
H₂SO₄+Mg=MgSO₄+H₂, а в ряду после водорода водород не выделяется :

Cu + 4 HNO₃(конц.) =Cu(NO₃)₂ + 2 NO₂ + 2 H₂O

3 Cu + 8HNO₃(разб.) = 3 Cu(NO₃)₂ + 2NO + 4H₂O

Кислоты взаимодействуют оксидами металлов:
H₂SO₄+MgO=MgSO₄+H₂O
Кислоты взаимодействуют с основаниями:
HNO₃ + NaOH = NaNO₃ + H₂O
H₂SO₄ + 2 NaOH = Na₂SO₄ + 2 H₂O
Кислоты взаимодействуют с солями тогда,  если соль образована более слабой кислот:
H₂SO₄ + Na₂CO₃=Na₂SO₄ + CO₂ +H₂0
Основания:
Взаимодействие с индикаторами (щелочи окрашивают фиолетовый лакмус в синий цвет, метилоранж – в желтый, а фенолфталеин – в малиновый);
 Основания- щелочи взаимодействуют:
 с кислотами
NaOH + HCl = NaCl + H₂O
с кислотными оксидами
2NaOH + CO₂= Na₂CO₃+H₂O
 с амфотерными гидроксидами
 2NaOH + Zn(OH)₂ = Na₂[Zn(OH)₄]
солями
 2NaOH + ZnSО₄= Na₂SO₄ + Zn(OH)₂
Не растворимые в воде основания взаимодействуют с кислотами
H₂SO₄ + Ca(OH)₂= CaSO₄ + 2H₂O 
Соли:
Соли взаимодействуют с кислотами:
2HCl + Na₂CO₃  = 2NaCl + CO₂­ + H₂O
Соли взаимодействуют:
 CuSO₄ + 2NaOH = Cu(OH)₂+ Na₂SO₄
Соли взаимодействуют друг с другом:
AgNO₃ + NaCl = AgCl + NaNO₃
Соли взаимодействуют с металлами. Каждый предыдущий металл в ряду напряжений вытесняет последующий за ним из раствора его соли:
Fe + CuSO₄ = Cu + FeSO₄    

Валенттілік, іліктілік (лат. valentіa — күш) — атомның басқа атомдарды немесе атомдар тобын қосып алып химиялық байланыс құру қасиеті. Валенттіліктің мәні берілген элементтің атомы ала алатын немесе орнын баса алатын сутек атомдарының санымен өлшенеді. Химияға валенттілік ұғымын 1853 ж. ағылшын химигі Э.Франкленд (1825 — 1899) енгізген. А.М. Бутлеровтың қосылыстардың химиялық құрылысы теориясына (1861) Валенттілік негіз болды, Д.И. Менделеевтің химиялық элементтердің периодтық жүйесін ашуына (1869) байланысты бұл ұғым одан әрі дамыды. Менделеев элементтің валенттілікінің оның периодтық жүйедегі орнымен байланыстылығын тапты, айнымалы валенттілік туралы ұғымды енгізді, элементтің сутекпен және оттекпен қосылыстарындағы валенттіліктерінің өзара байланысын көрсетті. Валенттіліктің электрондық теориясы (Коссоль теориясы, 1916) бойынша атомдардың өзара әрекеттесуі бір атомнан (немесе бірнеше атомдар тобынан) екінші атомға электрон ауысуымен байланысты деп қарастырылды; осыдан келіп оң және теріс валенттілік ұғымы шықты: элементтің оң валенттілік оның инертті (сарғылт) газдардың электрондық құрылысына ие болу үшін өзінен беретін, ал теріс валенттілік өзіне қабылдайтын электрондардың санына тең. Алайда, атомдардың бір-бірімен әрекеттесуі кейде электрон ауысуынсыз да іске асады. Элементтердің валенттілікіне қарап химиялық формулаларды жазуға болады. Валенттілік теориясының дамуындағы жаңа кезең атомның кванттық-механикалық теориясының жасалуымен байланысты. Валенттіліктің кванттық-механикалық теориясы бойынша элементтердің химиялық қасиеті және олардың валенттілік атомның сыртқы электрон қабатының құрылысына байланысты. Атомдар өзара әрекеттесіп химиялық байланыс түзулеріне тек сыртқы электрондық қабаттағы электрондар қатысады. Атомның негізгі (қозбаған) күйіндегі валенттілік оның сыртқы электрондық қабатындағы жалқы (жұпсыз) электрондар санына тең (яғни спиндері қанықпаған электрондар). Мысалы, инертті газдардың электрондарының бәрі жұпталған (жалқы электрондары жоқ), сондықтан олар нөл валентті, ал периодтық жүйенің І-тобындағы элементтер атомдарының сыртқы электрондық қабатында бір жалқы электрон болады, сондықтан олар бір валентті; ІІ-топ элементтері атомдарының сыртқы қабатында екі жалқы электрон бар, олар екі валентті, т.б.[1]

Бинарлы қосылыстардың формулаларын құру алгоритмі

Заттың формуласындағы атомдар сандарын білу үшін оны өрнектеуге арналған жаңа түсінікпен танысайық, ол валенттілік деп аталады. Валенттілік дегеніміз бір элемент атомының басқа бір элемент атомының белгілі бір санын қосып алуы. Валенттілік түсінігін ғылымға Э. Франкленд енгізген.

Валенттіліктің бірлігі ретінде сутектің валенттілігі алынған, сутек қосылыстарында әркашан бір валентті деп есептеледі. Өзімізге белгілі судың формуласы Н20 (аш екі о), ол молекуланың сутектің 2 атомы мен оттектің бір атомынан тұратынын көрсетеді. Судың кұрамында оттектің бір атомына сутектің екі атомы сөйкес келеді екен. Оны былай көрсетсек Н-О-Н оттектің валенттілігі екіге тең екенін байқаймыз. Өйткені сутек бір жағымен байланысса, оттек екі жағымен де байланысады.

Молекула кұрамы екі әлемент атомынан тұратын қосылыстар бинарлы қосылыстар деп аталады.

Енді MgO молекуласында оттек екі валентті болса, магний атомы да екі валентті болады, ал натрийдің оттекпен қосылысы Na20 су молекуласына ұксас келеді Н-О-Н, Na-0-Na, яғни натрий да бір валентті болғаны.

Валенттілік рим цифрларымен белгіленеді, формулаларда элмент таңбасының үстіне жазылады, мәні I-VIII-гe дейін өзгереді. Валенттілік бойынша формула құру үшін элементтердің валенттіліктерінің ең кіші ортак еселігін тауып, әр элементтін валенттілігіне бөліп, индекс етіп жазамыз. Егер элемент қосылыстарында айнымалы валенттілік көрсетсе, онын, атауында элементтің валенттілігі рим цифрымен жақшаның ішінде көрсетіледі.

Объяснение: