**) написать сочинение по . тема "спешите делать добрые дела" заранее ))

Говорят: « красота спасет мир! » я бы прибавил: «красота и доброта спасут мир! » этимология слова «добрый» изменялась. было время, когда славяне этим словом оценивали внешность и красоту человека. поэтому красота и доброта - это слова близкие: добрый человек всегда красивый. добрые дела людей высоко оценивались во все времена. когда мы говорим о добрых делах, вспоминается деятельность тех бессребреников, которые ехали за тридевять земель спасать людей от болезней, учить детей, жертвам катастроф и др. добрые дела - это и благотворительность богатых людей, которые на свои деньги строили гимназии и школы, открывали и содержали бесплатные больницы и дома для старых, материально поддерживали таланты и получить образование бедным молодым людям. но если каждый из нас будет откладывать добрые дела к возникновению критических жизненных ситуаций или к моменту, когда он нагромоздит большой капитал, то можно и опоздать.

Вобраз сымона ў драме янкі купалы "раскіданае гняздо". кончылася вечнае начаванне,і світанне агністае пачынаецца на зямліад краю да краю, ад мора да мора! я. купаладрама "раскіданае гняздо" напісана я. купалам у 1913 г. на аснове фактаў з сям'і дзеда ануфрыя, у якога князь радзівіл адабраў зямлю і хату. асэнсоўваючы сямейную трагедыю як агульнанародную, я. купала паказаў у творы цяжкі шлях беларускага сялянства ў пошуках страчанай бацькаўшчыны, зямлі і волі. галоўны герой драмы — сымон, старэйшы сын зяблікаў. гэта свабодалюбівы, непакорны, моцны духам чалавек. ён здольны абараніць сваю чалавечую годнасць, заступіцца за іншых. "свайго ў крыўду не папушчу, хоць бы там свет дагары нагамі перакуліўся", — гаворыць ён. зоська і незнаёмы параўноўваюць яго з вольнай птушкай, магутным арлом: "птушкаю-арлом быць бы табе і лётаць па паднябессі, як лётае вецер гэты вольны! ". вобраз сымона пададзены ў развіцці. спачатку ён, як і яго бацька, спадзяецца на справядлівасць суда і законаў. упэўнены ў сваёй праваце, ён, калі дваровыя людзі заворваюць пасевы, з сякераю ў руках бароніць сваю зямлю. як чалавек рашучы, настойлівы і ўпарты, сымон хоча дабіцца праўды ўласнымі сіламі. на бацькавай магіле ён дае клятву "жывым не сысці з гэтага месца, з гэтага разграбленага хай б'юць, рэжуць, катуюць". на прапанову маці скарыцца, пайсці да паніча на службу сымон рашуча адказвае: " гэта, мамачка, значыць: прадаць, утапіць сябе, цябе, нас усіх у няволю ім на векі вечныя — запрасіцца ў вечнае рабства, з якога выхаду ніколі не знойдзем ні мы, ні тыя, што пасля нас рабства ў спадчыну атрымаюць". прымірыцца з панічом для сымона— гэта здрадніцтва, адступніцтва. становіцца зразумелым, чаму герой так строга асуджае зосю, якая свядома пайшла на сувязь з панічом і аддала сябе на "загубу, на глум вечны". шлях да актыўнай і дзейснай барацьбы сымон адшукаў не адразу. пераканаўшыся ў марнасці намаганняў сваімі сіламі дабіцца справядлівасці, сымон пачынае задумвацца над сэнсам бацькавых слоў, што "трэба розумам ваяваць, а не тапаром". пад уплывам перажытага (смерці бацькі, страты зямлі і хаты, ганьбы зоські), а таксама агітацыі незнаёмага погляды галоўнага героя драмы на шляхі вызвалення з няволі мяняюцца: "i я розумам буду ваяваць і другіх вучыць да гэтае вайны. годзе крыўды, годзе няпраўды! " разам з незнаёмым ён ідзе "на вялікі сход! па бацькаўшчыну! " на гэтым сходзе, па словах незнаёмага, будзе вырашацца пытанне аб тым, як выгнаць з роднай зямлі страшнага смока-упыра, як далей змагацца за поўнае вызваленне. такім чынам, на прыкладзе сымона я. купала паказаў працэс абуджэння нацыянальнай свядомасці беларускіх сялян, пошукі імі шляхоў да вызвалення. адшукаць страчаную бацькаўшчыну, вырвацца з-пад прыгнёту і ўціску, здабыць зямлю і волю можна толькі шляхам барацьбы, змагання — такая асноўная думка твора.

Константин георгиевич паустовский - замечательный писатель, мастер очерка, самый известный сборник - "золотая роза". много произведений написал для детей. первый рассказ паустовского «на воде» (1912), написанный в последний год учёбы в гимназии, был напечатан в киевском альманахе «огни». в 1928 вышел первый сборник рассказов паустовского "встречные корабли", хотя отдельные очерки и рассказы печатались и до этого. в том же году был написан роман "блистающие облака", в котором детективно-авантюрная интрига сочеталась с автобиографическими , связанными с поездками паустовского по черноморью и кавказу. известность принесла повесть «кара-бугаз» (1932). в 1930-е писал разнообразные по тематике повести «судьба шарля лонсевиля» (1933), «колхида» (1934), «чёрное море» (1936), «созвездие гончих псов» (1937), «северная повесть» (1938; одноименный фильм 1960), также биографические повести о людях искусства — о художниках «исаак левитан», «орест кипренский» (обе 1937), о поэте и художнике «тарас шевченко» (1939). особое место в его творчестве занимает мещерский край. о любимой им мещере паустовский писал: «самое большое, простое и бесхитростное счастье я нашёл в лесном мещерском краю. счастье близости к своей земле, и внутренней свободы, любимых дум и напряженного труда. средней россии — и только ей — я обязан большинством написанных мною вещей». повесть «золотая роза» (1955) посвящена сущности писательского труда. в 1945—1963 паустовский писал свое главное произведение — автобиографическую «повесть о жизни», состоящую из шести книг: «далекие годы» (1946), «беспокойная юность» (1954), «начало неведомого века» (1956), «время больших ожиданий» (1958), «бросок на юг» (1959—1960), «книга скитаний» (1963). в середине 1950-х годов к паустовскому пришло мировое признание. паустовский получил возможность путешествовать по европе. он побывал в болгарии, чехословакии, польше, турции, греции, швеции, италии и др. странах; в 1965 долго жил на о. капри. в том же 1965 году был реальным кандидатом на нобелевскую премию по , которая досталась в конце концов шолохову.