Сочинение по : рассказ "муму" по плану 1.какое впечатление на меня произвёл герасим? 2.герасим-главный герой рассказа "муму" кто такой герасим? как он выглядит? какие поступки совершал? какие качества герасима проявляются в этих поступках? чем герасим отличается от остальных дворовых? какие события повлияли на судьбу герасима? 3.заключение.против чего протестует герасим своим уходом в деревню?

Нам задавали такое, так что я постараюсь ответить) не давно на уроке мы познакомились с произведением "муму" из него мне запомнился главный герой, герасим. он произвёл на меня большое впечатление своей добротой, умом. герасим не  уважаемый для народа человек. не смотря на то, что он рачительный и трудолюбивый. герасим мужик большого роста  (там по моему 3 версты)  , к сожалению немой. герасим совершал добрые поступки! качества проявляются в его доброодушии и доброжелательности. герасим отличается всем! он не был ленивым, не отдыхал! был он простым мужиком. событий повлияло на его судьбу много, та же самая муму и татьяна(по моему) любовь его. 3 вопрос примерно такой ответ: протестует он против зла, не  добродушия и т.п.

«Ғылым таппай мақтанба,

Орын таппай баптанба...» -дегендегі орын тап деп отырғаны - алған білімді, үйренген ғылымды жұмсайтын орын. Бұдан Абай:

«Бес нәрседен қашық бол,

Бес нәрсеге асық бол...» -деп адамдық, адамгершілік жайын қозғайды. Алайда ойының негізгі желісін үзбейді. Бұл тұста ерекше бір көңіл бөлерлік жай - Абай ғалым болу мен адам болу мәселесін бір-бірімен сабақтастыра айтады, бүл екеуінің тамыры, түбі бір деп санайды. Ғалым болудың басты шарты - не нәрсені болсын ақыл таразысына салып өлшеу, ақыл сенген нәрсеге ғана сену және көзің анық жеткен шындықты тура айтудан тайынбау екендігін нақтылап, мейлінше дәлелді етіп, шегелеп айтады. Осы өлеңдегі Абайдың надандықпен айтылған сөзге ерме дей отырып, «ақсақал айтты, бай айтты...», егер қисық көрінсе кімнің сөзі болса да, тіпті жақын адам айтса да, ақылмен жеңуді үлгі етуі әсіресе, сол өткен ғасырдағы қазақ өмірінің жағдайында бірден-бір батыл айтылған пікір болғаны анық. Үлкен адамға, лауазымы жоғары адамға қарсы келіп, өз ойын көлденең тарту сыпайыгершілікке келмейді дегенді желеу қылып, шындықты тура айтуды қалайда шектеу, қолдамау ол заман ғана емес, бүгінгі заманда да аз кездеспейтінін ескерсек, Абайдың осы пікірінің мәні зор дейміз. Ендеше:

«Ақымақ көп, ақылды аз,

Деме көптің сөзі - пұл...» - дегенді көпке топырақ шашқандық емес пе деп көлгірсімей, ашық айтылған, жастарды артық сенгіштіктен сақтандыратын ащы өмір шындығы деп бағалауымыз орынды.

«Сөзіне қарап кісіні ал,

Кісіге қарап сөз алма...» -

деген нақыл түрінде келетін түйін жоғарғы пікірлерге орайлас, жалғас. Сырттай қарағанда мұның өзі бір түрлі, тосын естілуі мүмкін, өйткені кісіні сөзіне қарай бағалама, ісіне қарай бағала дейтін үйреншікті пікірге қарама-қарсы келетін секілді. Ал, байыппен қарасақ, мұнда терең мағына жатыр. Кісіні сөзіне қарай, яғни, ақылына, ойына қарай бағала, кісіге қарап, оның мансабына, дәулетіне қарап ақылға сыймайтын, қисынға келмейтін сөзіне иланып алданып қалма, «надандықпен кім айтса, ондай түпсіз сөзге ерме...» деген даналық пікірді аңғартады. Абай надандыққа, қандай да болсын теріс, кертартпа ықпалға қарсы тура алатын оқыған, біліммен қаруланған адамды құрметтеу керек деп санайды. Ең алдымен білімді, ғалым адам мақтан тұтуға лайықты. Ақылды, парасатты адамның идеал бейнесін ұсына отырып, Абай оған жақсылықты жамандықтан ажырата білмейтін, ағыммен ілесіп жүре беруге бейімделген надан, қараңғы адамды қарсы қойды. Топас, кертартпа адамның осы жағымсыз типі ақынның шығармашылық жолына өте тән және ағарту ісін, өнер-білімді жақтаушы Абайдың алдыңғы қатарлы көзқарасын білдіреді. Өлең 6-8 буынды аралас ұйқас үлгісінде жазылған. Алғаш 1909 ж. С.-Петербургте жарық көрген «Қазақ ақыны Ибраһим Құнанбайұғылының өлеңі» атты жинақта жарияланды. Басылымдарында бірқатар текстол. өзгерістер кездеседі. 1909 жылғы жинақта 38-жол «Шыныменен өлсеңіз» делінсе, басылымдарда бүл жол Мүрсейіт қолжазбалары бойынша «Шын сөзбенен өлсеңіз» болып берілген. Мүрсейіт қолжазбаларында, 1909 жылғы жинақта 40-жол «Кәпір болдың демес қой» деп берілсе, басылымдарда бұл жол «Күпір болдың демес қой» ретінде алынған. Мүрсейіт қолжазбаларында, 1939, 1945, 1954 жылғы жинақтарда 42- жол «Көп көзіне көріне айтпа» болса, қалған басылымдарға бүл жол 1909 жылғы жинаққа сәйкес «Көп орында көріне айтпа» делінген. «Сізге ғылым кім берер, жанбай жатып сөнсеңіз» деген 26, 27-жолдар 1909 жылғы басылымға кірмей қалған. 1909, 1939, 1945, 1954 жылғы жинақтарда 75-жол «Сөзін оқып және ойла» болып алынса, қалған басылымдарда бүл жол Мүрсейіт қолжазбаларына сәйкес «Сөзін оқы және ойла» деп берілген. Туынды ағылшын, араб, азербайжан, қарақалпақ, қырғыз, орыс, өзбек, тәжік, түрікмен, ұйғыр т. б. тілдеріне аударылған.

Объяснение:

в 1866 году на глаза мореплавателям стал попадаться необычный объект, превосходящий кита скоростью и размерами. газеты, а вслед за ними и учёные, заинтересовались неизвестным объектом, который, после долгих обсуждений, сочли неизвестным науке животным, предположительно  — гигантским нарвалом. академический интерес сменился сугубо практическим, когда в результате столкновений с объектом несколько кораблей получили пробоины. было решено в 1867 году снарядить экспедицию на военном парусно-паровом фрегате «авраам линкольн», принадлежащем флоту сша, чтобы найти и уничтожить опасное для мореплавания животное.

после долгих поисков экспедиция встречает в тихом океане «неведомое животное», но в результате столкновения с ним фрегат получает повреждения, а находившиеся на нём профессор аронакс[fr] (pierre aronnax), его слуга консель[fr] (conseil [консей]  — совет) и гарпунёр нед ленд[fr] (ned land) оказываются в воде, после чего на борт подводной лодки, которую, как выясняется, и принимали за «неведомое животное». её хозяин представляется как «капитан немо» (лат.  nemo  — никто). он объявляет спасённым, что они находятся на борту принадлежащего ему подводного корабля «наутилус». капитан немо вместе со своими товарищами порвал все связи с человеческим обществом и удалился в океан, чтобы жить свободно. втайне от всех построив и оснастив «наутилус» так, чтобы иметь на нём возможность практически неограниченной автономии, немо и его товарищи, составившие экипаж корабля, навсегда ушли в океан. поскольку немо заинтересован в сохранении тайны «наутилуса», он принимает решение задержать спасённых на корабле на неопределённый срок, и героям, перед которыми, фактически, поставлен выбор между пленом и смертью, приходится примириться с его решением. профессору аронаксу капитан предлагает участвовать в научных исследованиях и наблюдениях, которые он ведёт на «наутилусе», забираясь в недоступные «земной» науке морские глубины.

на протяжении последующих семи месяцев герои переживают приключения во всех океанах земного шара, кроме северного ледовитого. во время этого кругосветного путешествия по поверхности и в глубинах морей и океанов они участвуют в подводной охоте, посещают острова новой гвинеи, добывают жемчуг и сражаются с акулами в индийском океане, посещают затопленные руины атлантиды, сражаются с кашалотами и полчищами спрутов. «наутилус» преодолевает льды южного полюса и открывает сам полюс.

по ходу этого путешествия героям становится ясно, что экипаж «наутилуса», хоть и покинул сушу, остаётся в курсе происходящих там событий и активно , борющимся против колонизаторов. в конце повествования «наутилус» вступает в бой с военным кораблём и безжалостно топит его таранным ударом. так герои узнают, что капитан, помимо прочего, вершит личную месть.

в течение всего повествования герои постоянно возвращаются к вопросу о побеге с «наутилуса», на чём особенно настаивает нед ленд. но «бежать из подводной тюрьмы  — невозможно вдвойне». найти сообщника среди невозможно  — матросы разговаривают только на своём языке, которого не знает никто из героев, к тому же экипаж вообще никак не общается с пленниками, за исключением капитана немо. наконец, после боя с кораблём, когда капитан, судя по всему, погружается в депрессию и ослабляет контроль за происходящим, ленд обнаруживает, что «наутилус» находится вблизи какой-то суши, и предлагает бежать, захватив шлюпку. в последний момент выясняется, что судно попало в мальстрём  — мощный водоворот,  — но менять что-то уже поздно. аронакс и его друзья чудом спасаются и выбираются на норвежский берег; последняя глава романа оканчивается размышлениями аронакса о сложной судьбе капитана немо и вопросом, вершит ли до сих пор загадочный капитан свои возмездия, мстя всему миру?

во время плавания на наутилусе профессор пьер аронакс вёл дневник, из которого явствует, что плавание продлилось с 8 ноября 1867 по 23 июня 1868 г