Вкаком произведении вам встречался настоящий человек? что это за герой?

В. Г. Белинский писал о поэтическом отношении А. С. Пушкина к жизни: «Он созерцал природу и действительность под особенным углом зрения, и этот угол был исключительно поэтический».

Известно, что самое любимое время года поэта - осень. Но для каждого из времен года он находит свои слова и краски. Поэт заворожен великолепием и могуществом открывающихся перед ним картин природы.  

Зимние пейзажи в сочинениях Пушкина... Белые снега и покрытые мягкими и пушистыми шапками равнины и горы. Снег блестит на солнце и радует глаз, переливаясь всеми цветами радугами. Но одно, что непременно бросается в глаза, — это ослепительная чистота и белизна снежного покрова.

 Подобное впечатление складывается и при обращении к стихотворению А. С. Пушкина «Зимнее утро». Зимнее утро - это утро, зовущее в новый день, полный тревог и приятных впечатлений. Зимний день очень короток. Иногда кажется, что он пролетает, как миг. Пушкину удалось передать нам все то великолепие зимнего дня, которое может в реальной жизни длиться очень недолго.

В зимние месяцы в жизни поэта происходят все наиболее значимые события. Первые стихи его появились зимой 1824 года, когда поэт отбывал ссылку в селе Михайловском. Тогда он начал свои зимние купания в ледяной воде реки Сороти. Долгие зимние вечера он проводил со старушкой-няней Ариной Родионовной. В декабре 1825 года он уже почти решил убежать из-под надзора и поехать в С.-Петербург, поддержать восстание декабристов. Тогда же он познакомился со своей будущей женой - Натальей Гончаровой. В феврале 1831 года была их свадьба. Дуэль с Дантесом тоже состоялась зимой - в январе 1837 года.

Зима для Пушкина - это целая гамма разнообразных  впечатлений от скуки до неудержимого веселья. Это охота на зайцев и чтение книг, писание стихов и долгие разговоры с близкими, встреча нежданных гостей, застолье, веселье, танцы...

"...и дружный смех, и песни вечерком, /И вальсы резвые, и шепот за столом, /И взоры томные, и ветреные речи..."

Батыр Баян - поэманың бас кейіпкері. Ол қазақ халқының батыры және Абылай ханның ең жақын жауынгері. Оның мінезі отаншыл және өте намысқой. Поэманың соңында соғыста қайтыс болады

Ноян - Батыр Баянның інісі. Ол өз отанының сатқыны,өйткені Ноян қалмақ қызымен қашып кетті. Поэманың соңында ол Батыр Баянның қолынан қайтыс болады.

Құралай - қалмақ жауынгердің қызы. Батыр Баян оның ауылына шабуыл жасағанда, оны тұтқынға алып, оған бірден ғашық болады, бірақ Құралай Баянға ғашық болған жоқ. Ол - өте сұлу және әдемі қыз. Ноянмен бірге өз отанына қашқанда, Батыр Баян оларды өлтіреді.

Абылай Хан - Қазақ халқының Ұлы ханы. Қалмақтармен соғысқан. Хан Батыр Баянға соғысқа қатысуына тиым салды.

Бұл поэмада Баян Батыр туралы айтылады. Ол Абылай ханның аламаны болған. Аламандықта Батыр Баян бір сұлу қалмақ қызды тұтқынға алды. Баян қалмақ қызына ғашық болады, бірақ қыз жақтан ондай сезім болған жоқ. Бұл қалмақ қыздың есімі Құралай болды. Құралай Батыр Ноянды сүйген, сол себептен екеуі қыздың отанына қашады. Батыр Баян бұл істі туған жерді сату деп есептегендіктен, оларды артынан қуды. Қуған кезде Баян Құралайды оқпен атып, Ноян Батырды өлтіреді. Баянның оларға жаны ашығандықтан екеуін бірге жерлейді. Содан кейін Батыр Баян Абылай ханның рұқсатын алмағандығына қарамай, қалмақтарға 100 қазақ жігіттермен аттанды. Сол соғыста Баян Батыр қайтыс болады