Нужно підібрати слово антоним до слова жалібно зарание .

Жалко , грустно ,Кричит жалобно.

И. В. Гете сказал однажды: «Природа всегда права. Ошибки же исходят от людей», и действительно, ни для кого не секрет, что природа – это дом человека, а дом – это наша защита, наша крепость. С развитием научной мысли человечество все более расширило свое влияние на планете, связанное с появлением новых громадных объектов промышленного и научного характера. К сожалению, пока ни одно такое предприятие не действует, не принося вред окружающей среде. Мы сами уничтожаем то, без чего нам жизни нет – запасы пресной воды и чистый воздух.

Но, как известно, все большое вырастает из малого, и наш регион – не исключение, как и многие другие в нашей стране, да и по всему миру. В нашем регионе проблема экологии на сегодняшний день стоит особенно остро: из-за десятков химических, металлургических заводов показатели загрязнения атмосферы превышены в десятки раз, во многих местах наблюдается загрязнение подземных вод, доля транспорта на душу населения растет с каждым годом, городские свалки отравляют жизнь зловонием, загрязнение земель солями тяжелых металлов превышает 300 тысяч гектаров! В результате аварии на Чернобыльской АЭС в 1986 году в нашем регионе во многих областях  на 60% превышена доля присутствия элемента Цезий-137. В целом, регион пребывает в зоне экологического неблагополучия.

На сегодняшний день самая большая проблема – утилизация бытовых отходов. Проекты по строительству дорогостоящих отходоперерабатывающих заводов пока находятся в разработке.

Но, как бы то ни было, человек не может не признавать, что своей деятельностью наносит колоссальный вред природе, лишая таким образом себя будущего. Так, руководство региона запустило глобальный проект по охране окружающей среды, который рассчитан на принятие мер по улучшению экологической обстановки в регионе. Проект направлен на защиту природы во всех сферах: охрана и рациональное использование водных ресурсов, земельных ресурсов, снижение уровня загрязнения воздуха, строительство мусороперерабатывающего завода, ликвидация нанесенного природе ущерба.

С прогрессивным движением человечества вперед мы стали все чаще задумываться о том, что единственный дом, который у нас есть – это наша планета с ее богатствами. Человеку дан разум именно за тем, чтоб различать позитивное и негативное, чтобы действовать во благо себе и окружающим. Только человек, нанося природе вред ее же и исцелить от своих ран.

 

У камедыі Кандрат Крапіва (К.К.) ставіць і вырашае праблему духоўнага выпрамлення і аднаўлення чалавека ва ўмовах сацыяльнага грамадства на вобразе Тулягі. Драматург паказвае, што Туляга - чалавек крыштальнай сумленнасці, але вялікі баязлівец. Калі Гарлахвацкі перыядычна запалохваючы і шантажыруючы, спрабуе схіліць на несумленны шлях Тулягу, ен адважваецца заўважыць нахабніку, што пісаць навуковую працу для іншых - учынак несумленны, дрэнны. І няхай сабе пярэчанне Тулягі вельмі нясмелае, але сам факт, што да смерці запалоханы чалавек усе ж адважваецца на гэта, з'яўляецца сведчаннем яго высакароднасці, маральнай чысціні. Бессаромнасць Гарлахвацкага вельмі ўзрушыла і абурыла Тулягу, але ен пакуль што не адважваецца каму-небудзь расказаць усе, бо не ўпэўнены ў сваей праваце. К. знарок ставіць Тулягу у недарэчныя, смешныя сітуацыі, каб найбольш моцна ўдарыць па баязлівасці Тулягі. Туляга лічыць свае становішча трагічным, з якога няма выйсця, і траціць спакой і сон. Гэта ўсе можна прасачыць у сцэне, дзе Туляга з рознымі агаворкамі расказвае Левановічу пра ўсе свае няшчасці. Адчуўшы сяброўскую падтрымку Веры, Чарнавуса і іншых супрацоўнікаў інстытута, Туляга пачынае разумець безпадстаўнасць свайго страху. Ен узяўся пісаць для Гарлахвацкага працу пад выглядам таго бездапаможнага запалоханага Тулягі, якім дырэктар яго бачыў. Але пры гэтым думае: "Цяпер жа я табе напішу навуковую працу! Насмяяўся ты з мяне, абняславіў перад людзьмі, пасмяюся ж і я з цябе". У яго нараджаецца вялікі гнеў да прайдзісвета, нахабніка і кар'ерыста, рашучасць абавязкова яго выкрыць, адпомсціць за тое зняважанне, крыўду, якія цярпеў Туляга ад дырэктара. У канцы п'есы адбываецца духоўнае аднаўленне і перараджэнне Тулягі, яго радасць, гордасць ад здзейсненага і поўнае выкрыцце невуцтва Гарлахвацкага. Туляга канчаткова пераадольвае сваю безгрунтоўную баязлівасць і становіцца нармальным чалавекам, гатовым змагацца з такімі людзьмі, як Гарлахвацкі.

Нямала паздзекваўся Гарлахв. з Тулягі і іншых вучоных. Цяпер яны смяюцца з Гарлахвацкага апошнімі. У гэтым сэнс назвы твора.