Краткое содржание белый будель для дневника читателя, и вывод искренне !

"белый пудель" в рассказе "белый пудель" говорится о трилли-капризном мальчик, который кричал и визжал без умолку.все суетились вокруг него,не зная,что ему еще предложить.предлагали ему и деньги,и ослика,и лошадку,но трилли(так звали мальчика)отказывался принимать лекарство.увидев арто,он стал требовать,чтобы ему отдали собаку.шарманщик наотрез отказался продавать пуделя за любые деньги.сказав,что друзей не .на следующий вечер дворник украл арто для трилли,заманив его  колбасой.шарманщик был огорчен,но к мировому судье  идти не мог,потому что  у него был поддельный паспорт.верный шарманщика сергей,на следующую ночь выкрал арто обратно. здесь мы видим откровенную манипуляцию трилли,который отказался принимать лекарства,пока не получит пуделя.и тронула привязанность шарманщика к собаке и смелый поступок сергея,который вернул собаку.друзей не !

Пушкин. "метель". мария гавриловна и влюбленный в нее бедный армейский прапорщик владимир николаевич решили тайно пожениться. венчание должно было проходить в деревне жадрино. мария гавриловна со служанкой приехали в церковь,а владимир во время метели заблудился и приехал в деревню только к утру. священник и м.г. ожидали владимира, м.г. волновалась,была близка к обмороку. в это время к церкви подъехал проезжающий мимо гусар бурмин, заблудивший во время метели. его приняли за жениха и обвенчали с м.г.

Цiхан пратасаiцкi i iван лiпскi -- людзi духоуна аблiнава ныя. яны нецiкавыя i як чалавечыя iндывiдуальнасцi. у iх характарыстыках падкрэслена адно: яны упарта трымаюцца за шляхецтва, нават ставяць пад пагрозу шчасце сваiх дзяцей грышкi i марысi. больш разнабакова паказаны харытон куторга. гэта бывалы, нават "пiсьменны чалавек". ён не пачуцця гумару, досцiпу. куторга выдае сябе за чалавека свецкага з далiкатнымi манерамi. ён пры сустрэчы з жанчынамi цалуе iм ручкi, умее спяваць любоуныя рамансы, хiтрэйшы за астатнiх. маючы 60-i гадовы, ён сватаецца да 17-гадовай марысi, згаджаецца нават "крыва прысягнуць” лiпскага, каб пратасавiцкiя аддалi за яго дачку. але стары залетнiк трапляе у недарэчнае становiшча. яго заляцаннi з пагардай адхiляе марыся.    кручкоу, якi прыязджае на разгляд справы лiпскага i пратасавiцкага, паводзiць сабе нахабным чынам, дзейнiчае ад iмя "найяснейшай кароны", увесь час спасылаючыся на "усемiлайсцiвейшыя царскiя указы". паводзiны кручкова сярод шляхты -- з'едлiвая пародыя на правасуддзе. не паспеу ён пачаць "разбiрацельства", а ужо гучыць яго загад, каб шляхта несла хабар. кручкоу добра ведае натуру цемнай шляхты i упэунены, што кожны вытрасе кашалёк, каб не быць бiтым лазой. нахабству i цынiзму кручкова няма межау. ён так вольна адчувае сябе сярод цемнай, запалоханай яго прыгаворамi i штрафамi шляхты што не лiчыць патрэбным захоуваць нават знешнюю форму правасуддзя. ён аб'яуляе вiнаватым тых, хто нi якiх адносiн да справы не мае.    у знешнiм аблiччы кручкова вiдаць камiчнае завастрэнне. аутар звяртае увагу на яго доугiя вусы. кручкоу -- вобраз гратэскавы . у iм сабрана самае характэрнае для царскага чыноунiцтва. марцiнкевiч сiмпатызуе асобным прадстаунiкам шляхты -- якiя менш "хварэюць на шляхецтва". гэта грышка i марыся. вышэй за усе яны ставяць свае шчасце, свае пачуццi. грышка i марыся – станоучыя героi камедыi. яны пратэстуюць устарэлых поглядау i звычаяу. маладыя людзi успрымаюць недарэчнасць старых саслоуных традыцый не столькi разумам колькi сэрцам. яны яшчэ не узнiмаюцца да усвядомленага пратэсту аджыушых форм жыцця. свае шчасце хочуць уладзiць з дапамогай станавого прыстава якога задобрываюць хабарам.    мова персанажа п'есы вельмi разнастайная. напрыклад, мова кручкрва не звычайная таму, што ён карыстаецца выразамi, запазычанымi з судовых дакументау: "лiчнасць падвергнецца апаснасцi", "гэта угалоунае прыступленне, сiбiрам пахне” i г. д. у мове куторгi нямала трапных выказванняу, ён часта ужывае народныя прыказкi i прымаукi: "не цяпер, то у чацвер", "як чорта з ", "даганяючы не нацалуешся". цiхан пратасавiцкi, дык той зусiм грубым чалавекам здаецца, калi гаворыць свае любiмыя словы: "хрэн табе у вочы", "чортау сына” (пра грiшку) , "сабака” (пра лiпскага) . разам з тым, мова шляхты вельмi багатая на вострыя i дасцiпныя народныя вобразы: "здаровы, як рыжыкi баровы". праз мову драматург перадае iх характары i настрой. калi узлаваны i занiжаны кручкова пратасавiцкi пачынае гаварыць са сваёй жонкай цi дачкой, то мова яго становiцца грубай i рэзкай, але яна становiцца лаготнай i льсцiвай, калi яму даводзiцца гаварыць з "найяснейшай каронай” кручковым. а з такiмi "далiкатнымi людзьмi", як куторга, пратасавiцкi стараецца гаварыць шляхецкай далiкатнай мовай, якой, на яго думку, належыць гаварыць людзям шляхетскага стану.