Можно ли говорить о некоей драматургической общности выше названых пьес ("Порыв" Р. Шумана, пересказ Ф. Рюккерта)? В чём она заключается? В чём она заключается? Перед ответом на во внимательно прочитай заключительные абзацы параграфа. Сразу за ответы...

Объяснение:

Поэзия – өмірдің әрі мен нәрі, қайнап қорыған жамбасы. Ол – сәбидің күнәсіз ажары, жарқын жанары, күміс күлкісі, жанды қуанышы. Поэзия – көрікті қыз жүзінің ұялшақ, албырт қызғылты, теңіздей, көгілдір аспандай тұңғиық көзінің ынтықтық сәулесі, әйтпесе оның қара көзіндегі өткір от, мәрмәр иығына төгілген бұйра шашының толқыны, торғын кеудесінің демігіп тыныстауы, тал бойы, сұңғақ сымбатының мінсіз мүшелері, сұлу қозғалыстарының ғажайып сиқыры...

Поэзия – қайратты қайнардай балғын жігіттің отты көзі, өрен ерлігі, тентек тегеуріні, аспан мен жерді жалынды құшағына сыйдырмақ болған, өмірдің уы мен балын бір-ақ рет сарқа сімірмек болған тойымсыз

талабы...

Поэзия – ұйығандай, құйылғандай орныққан, өз еркін әбден билеген, өмір үшін жетіккен, тәжірибемен шыныққан, рухани күші теңескен, көңіл көзі көреген, ойға батыл, майданға батыр ер қуаты...

М. И. Глинка писал разную музыку, но вся она проникнута русскими народными мелодиями. Он мастерски передает национальный колорит и так же мастерски передает

характер человека. В опере «Руслан и Людмила» М. И. Глинка использует русскую народную мелодию, которую исполняет хор «Ложится в поле». Так, рисуя загадочного фина – волшебника, который открывает тайну исчезновения Людмилы, Глинка использует финскую народную песню, что позволяет раскрыть характер фина как вдумчивого человека. Глинка музыкальными средствами нарисовал портрет человека. Этим музыкальным портретом является отрывок из оперы «Руслан и Людмила»