Пастауце дзеясловы у форме часу: стаиць, узлятаюць, дыхае, ляциць, лунае бусел, пазнае, жыве.

Стаяу
Узляталi
Дыхала
Ляцела
Лунау
Пазнау
Жыу

Мой пакой зусім не вялікі, але вельмі ўтульны. Тут ёсць усё, што неабходна для камфортнага жыцця.
На сценах майго пакоя паклееныя папяровыя шпалеры блакітнага колеру з узорам з кветак. На падлозе ляжыць карычневы лінолеум. Столь пафарбаваная белай фарбай, як і рамы.
Пад акном стаіць мой ложак. Ён засланы прыгожым покрывам, якое пашыла мая мама з абранай мною тканіны. На акне вісяць шторы такога ж колеру, што і покрыва. Наогул, колеры ў маім пакоі падабраныя вельмі гарманічна. Дыван на падлозе таксама выдатна ўпісваецца ў агульную каляровую гаму.
Справа ад дзвярэй стаіць шафа. Там я трымаю ўсю сваю вопратку. Вопраткі ў мяне шмат, таму шафа здаецца даволі маленькай. Частку адзення даводзіцца класці ў камоду, якая стаіць побач з шафай.
Паміж шафай і ложкам стаіць стол. Тут я раблю ўрокі. На стале стаіць ноўтбук. У стале ляжаць мае пісьмовыя прыналежнасці, а таксама розныя патрэбныя дробязі. Каля стала стаіць стул, а над сталом вісіць паліца, дзе я складваю свае любімыя кнігі.
Мой пакой - мая крэпасць. Бацькі ніколі не заходзяць у мой пакой, не пастукаўшы. Я сам выбіраю абстаноўку свайго пакоя і сам прыбіраю ў ім.
Мне вельмі падабаецца мой пакой. Я не прамяняю яго ні на які іншы.

Маё дзяцінства прайшло ў лайне. Ніколі з маёй памяці не згубіцца смак бацькавага гака, кожную раніцу ён будзіў мяне сваім салодкім водарам. Госці з Мінску заўжды гаварылі, што на галоўнай шашы майго горада стаяць хіба найлепшыя на ўсю берасцейшыну шаболды. Відавочна, што тут не абыйшлося без уплыву пушчанскай экалогіі. Кожны вечар мы з бацькам глядзелі факельныя шэсці на чале з Зянонам Пазняком, які заўжды ўздымаў правую руку ўверх. Адначасова з рукой нацыянальнага героя ўздымаўся гак майго айца, і я салодка абдымаў яго сваімі ўстамі. Ніколі не забуду свайго чароўнага дзяцінства ў гэтым найпрыгажэйшым горадзе.