Назваць назоуники у родным склоне. 1.дзе няма ведау, там не будзе смеласци. 2. у розуму тысячы вачэй.

Ведау, смеласци, вачэй

  вяртанне ў бацькоўскі дом, родныя мясціны - паход у будучыню.            «ніякія думы чорныя не змогуць», даводзіць герой м. гарэцкага мудры дзед яхім студэнту архіпу, калі будзе моцнай сувязь з родным карэннем, калі «часцей у роднае гняздзечка» залятаць і чэрпаць там, у гэтай святой прошчы сілы, што дапамогуць выстаяць у любыя буры і віхуры.            любоў да сваіх вытокаў, «роднага гняздзечка» - гэта не проста пачуццё, а інстынкт усяго жывога. такі ж самы, як і інстынкт самазахавання. i чым мацнейшы ён у чалавеку, тым мацнейшая яго сувязь з родным карэннем, тым устойлівей будзе чалавек на зямлі.            пісьменнікі вывяраюць сваіх герояў інстынктам лёту, выпрабоўваюць матывамі вяртання ў родныя гнёзды.            галоўнаму герою рамана я. брыля «птушкі і гнёзды» алесю руневічу, як быў яшчэ хлапчуком, маці, прадучы кудзелю, расказвала, што смецюхі, якія на дварэ грабуцца разам з вераб'ямі, - гэта жаўранкі. тыя самыя жаўранкі, што вясною звіняць з паднябесся званочкамі. а ўзімку, і ды завеямі, грабецца сабе ў конскім гноі ды толькі цвіркае. i нікуды ён не ляці            шэрым смецюхом, што вось сядзіць ды толькі цвіркае, здаўся алесю змітрук саладуха, зямляк з навагрудчыны.            птушкай паляцеў бы ён туды, дзе авёс косяць, дзе бульбянішчы пахнуць, а каля градаў пройдзеш - есці захочацца. а як да справы - «я гэта ў кут». хораша гаварыў змітрук, што па ядзе ў няволі яшчэ можна пражыць, але ж нуда чалавека есць. але толькі гаварыў. ад алесевай прапановы рыхтавацца да палёту, а потым і ляцець разам адмовіўся. не пераканалі і алесевы довады, што родная зямля гарыць у полымі вайны, а яны стаяць на гэтым беразе ды пазіраюць: «а маем мы права стаяць, чакаць, пакуль народу нашаму так цяжка? » 

Аймауытов  ара  баян-аульском  павлодарской  облыстыңауданында   1889  жылы  туды. 15  жасқа  дейін  ол  бас  әке  және  жергілікті  муллы  оқыды.жусипбек   18  жасында  бір  қысты  орыс  мектептепроучился ,  кейін  екі  ай  қазыналық  шығар-  болған  ауылшаруашылық  мектепте . 1914  жылы  семипалатинскую 1919  жылы  аяқта-  учительскую  семинарию  деген  түсетін.мында  ол  мен  канышем  сатпаевым  және  мұхтарменәуезов  танысады .  чеканщиком ,  ұстамен ,  ұстамен,етікшімен  жусипбек  аймауытов  семинарии  оқый  жұмысісте- ,  домбры  жасады . 1929  жылы  ол  жұмыс  үшін  газетте"енбекші  кызыл-орду  деген  көшеді . 1917  жылдың   17желтоқсанының  семипалатинске  ол  өзінің  "рабиға"деген  пьесасын  салды .  бір  "шернияз"   (1925-1926жылды )  үздік  оның  драматических  туындыларынансултанмахмута  торайгырова  жадына ,  арнаулы  қаланыңжәне  села  взаимоотношения  мәселесін  тиеді   .семипалатинске  аймауытов  да  "биржан  және  сара"қойылымын  салды ,  нешіншіде  биржана  рөлін  сыграл. 1926  жылы  ол  бірінші  өзінің  романын  қазақ  тілде  жазып қойды