1у якіх сказах абавязкова ставіцца працяжнік: 1) вясна _ малады, бурлівы вір жыцця. 2) маѐ жаданне _ бачыць ва ўсім урачыстасць. 3) дзяўчына _ вачэй не адвесці. 4) вада ў вѐдрах _ чыстая і празрыстая. 5) дзвіна _ як шырокае люстраное палатно. 2 устанавіце адпаведнасць паміж аднасастаўнымі сказамі: 1) пахаладала. 2) не рабі ліхога і не бойся нікога. 3) дажджлівая раніца. 4) хаджу, любуюся наваколлем. 5) беларусь называюць краем блакітных азѐр 2) а. абагульнена-асабовы. б. назыўны. в. няпэўна-асабовы. г. пэўна-асабовы. д. безасабовы. 3 адзначце сказы, дзе правільна аформлены коскамі аднародныя члены сказа: 1) на вуліцы, і ў дварах, і каля будынкаў ляжалі горы снегу. 2) да крыніцы прыходзілі ласі, і ваўкі, лісы, і зайцы, дзікі, і алені. 3) на лісціку сядзіць матылѐк, дыхае крыльцамі, залацістымі, рознакаляровымі. 4) спыніцеся, не ідзіце далей у лес ды ўслухайцеся. 5) была золкая, зімовая раніца.

Самы шчаслівы дзень, які я магу ўспомніць, - гэта мой мінулы дзень нараджэння. я заўсёды радуюся падарункам, але ў гэты раз тата зрабіў мне проста неверагодны падарунак. ён уручыў  мне квіткі на фінал чэмпіянату свету па хакеі, які праходзіў у мінску. тата лепш, чым хто б там ні было, ведае, што я з дзяцінства люблю хакей. гэтая любоў перадалася мне ад таты, які таксама даўні фанат. і я ўжо даўно марыў трапіць на чэмпіянат. але яны заўсёды праходзілі ў іншай краіне, таму ў мяне не было такой магчымасці. а тут такая ўдача!   на матч мы пайшлі разам з татам. гэта было неверагодна. яшчэ на падыходзе да стадыёна адчувалася атмасфера свята і суперніцтва. на лёдзе ж разгарнулася самая сапраўдная барацьба. і хоць вынік апынуўся даволі прадказальным, сам ход матчу быў зачаравальным. я быў у захапленні ад гульні. пасля гульні мы яшчэ зайшлі ў кафэ, павячэралі, абмеркавалі хакей, паглядзелі зробленыя фатаграфіі. я сказаў бацьку, што яго падарунак - лепшы падарунак у маім жыцці. ён адказаў, што лепшы падарунак для яго - гэта бачыць мяне шчаслівым. мне было крыху сумна, калі гэты выдатны дзень скончыўся. але я не забуду яго да канца свайго жыцця.

Двайнiком свайго непасрэднага начальнiка, яго верным слугою i надзейным памочнiкам з'яўляецца

пiсар Пiсулькiн.

Ён, як i Кручкоў, займаецца хабарнiцтвам. З вялiкiм задавальненнем пiсар прызнаецца: "Харашо быць пiсьмавадзiцелем у разумнага чалавека, маляваныя госцiкi (грошы) самi ў карман лезуць, не нада i рук выцягваць".

В. Дунiн-Марцiнкевiч у вобразах станавога прыстава Кручкова i яго памочнiка Пiсулькiна па-мастацку дасканала i знiшчальна выкрыў царскае чыноўнiцтва Расii (асноўную палiтычную апору расiйскага самадзяржаўя) , для якога характэрнымi былi хцiвасць, хабарнiцтва, грубасць, свавольства, невуцтва, п'янства.

Напэўна, па гэтай прычынё ў 1890 г. вiленскi губернатар рашуча запратэставаў супраць друкавання камедыi. I толькi ў 1918 г. выдатны твор В. Дунiна-Марцiнкевiча ўбачыў свет.