Образ настечки в рассказе настечка! ! мне !

Насцечка, была бойкая і рухавая дзяўчынка, белатварая, з густымі валасамі, якія роўна ляжалі на яе галаве пад грабянцом.

  за что я люблю осень.          осень-замечательное время года.           осенью часто идут дожди.на улице сыро и холодно.но ведь это не повод не любить осень , ведь бывают и теплые , солнечные деньки и ты совсем не хочешь сидеть дома и делать скучные уроки. сразу хочется пойти погулять , подышать свежем воздухом. на улице такая крассота! можно искупаться в разноцветном море из красных, желтых, зеленых и всевозможных других цветов осенней листвы. как приятно слышать хруст сухих листочков под ногами. а иногда хочется прогулятся под мелким дождиком тогда осенния погода как раз кстати.

Не пакідайце ж мовы нашей беларускай, каб не умёрлі (ф. багушэвіч) бяссмертнае слова , ты роднае слова ! ты крыўды, няпраўды змагло (я.купала). жывое ў вяках беларускае слова — народа душа і народа хвала. цябе абзывалі “мужыцкаю мовай”, а нам жа ты — матчынай мовай была ( а .бачыла) . магутнае слова, ты, роднае слова! са мной ты на яве і ў сне (я.купала). як ты дорага мне, мая родная мова! мілагучнае, звонкае, спеўнае слова! (н.гілевіч). на беларускай зямлі раней чым дзе ўварвалася ў свет праменнае і мудрае друкаванае слова (м.гамолка). «калі ласка! » - нашей роднай мовы шчырыя і ветлівые словы (п. броўка) слова - радасць, слова - чары (я. колас) (из слова – радасць , слова чары , вобраз – вечна юных вёсен , ёсць ты ўсюды: і ў сонцы, і ў хмары, ты глядзіш праз неба просінь. лашчыш слых мой, слова-ззянне , атуляеш сэрца ласкай, ноч і вечар, дзень, світанне абняло ты, слова-краска) - як гоман крынічны, як звон ручаёвы, як плёскат бязмежных блакітных азёр, тваё [беларусь] зазвінела свабоднае слова, хвалой узляцеўшы да сонца і зор (п.броўка). - імя кранае, свеціць, як бурштын, і, ўдзячны пералівістаму слову, зямное, крэўнае знаходжу ў тым, што вызначае корань і аснову (а.пысін). багата, родная ты мова, цябе стварыў і ўзнёс народ. а вобразы якія ў словах, а параўнанняў што за ў (п. броўка)хто забыў сваіх продкаў - сябе губляе. хто забыў сваю мову - усё згубіў. (ул. караткевіч) родная мова у марах, у песнях, у снах. мае ў ёй кожнае слова свой колер, і смак, і пах. зліваюцца гукі ў словы і ў рэчышчы роднай мовы, як рэкі ў мора, цякуць. ( а. грачанікаў)мова, пявучая родная мова, ты - уладарка нявызнаных скарбаў. столькі значэнняў, гучанняў і фарбаў мае ў сабе тваё кожнае (а. зарыцкі)